Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #102

De afgelopen week schreven wij de volgende 10 mini-anekdotes op Twitter:

1. Wanneer je heel nodig moet plassen en op een zeer hobbelige weg rijdt.. #bijnathuis #zoudenzedaarinbelgievakerlastvanhebben? (Dorinde)

2. Terwijl ik tv kijk, verbaas ik me over de geluidjes die uit mijn buik/maag komen. Wanneer het geluid van de tv even stilvalt, hoor ik pas dat het mijn kat is die licht aan het snurken is, hihi. (Laura)

3. In slaap vallen tijdens een spelletje dat op tijd gaat. De hoogste tijd om te gaan slapen, zzzz. (Laura)

4. De tijd dat ze blij zijn om ons te zien is voorbij. #katten #racennaarbuitenalsjedevoordeuropent (Dorinde)

5. Niet naar kookboeken kijken als je trek hebt. Of naar kookprogramma’s. Of naar de menukaart van het restaurant waar je gaat eten. #voorraadkastplunderen (Dorinde)

6. Soms hoop ik dat iemand is vergeten om in te checken. #beetjesensatieindetrein (Dorinde)

7. De trein schommelt hevig en een vrouw valt bijna bij een andere vrouw op schoot. En ik maar tweeten, heerlijk die ongemakkelijkheid 😉 (Laura)

8. Na vijf minuten puzzelen en proppen besluiten we om onze fietsen twee meter verderop te zetten. #krappeplekken #pastniet #maaréénslot (Dorinde)

9. Vandaag ben ik met mijn moeder en zus op trouwjurkenjacht geweest! #hetgaateindelijkgebeuren #sayyestothedress #meisjesdroom (Laura)

10. Na vandaag in de winkels een record aantal jurken gepast te hebben, vraagt mijn vriend thuis doodleuk of ik de buit wil showen. #welja #komtdatzien #morgenweereenbroekaan (Laura)

Bij biologie let je vast net zo goed op ;)

Samen met mijn zus ben ik vanavond naar de bioscoop. Zo af en toe hebben we daar ineens zin in en voor vanavond hebben we spontaan kaartjes gereserveerd. We zitten in het midden van de zaal en horen iedereen gezellig om ons heen kletsen.

Op het moment dat de film begint, stoppen de mensen over het algemeen direct met praten. Rechts achter Dorinde zitten echter een paar meiden die het nog wat lastig vinden om hun mond te houden. Op grappige momenten lachen ze keihard en op zielige momenten hoor je vier keer “ahhhh” door de zaal schallen. Goed, het hoort er een beetje bij. Op zich is de film er ook wel naar, maar we zien andere mensen soms verstoord hun richting op kijken. Dat helpt dan even.

In het groepje zit één meisje dat heel graag wil laten horen dat ze kijk heeft op dingen. “Kijk, nu beweegt z’n hand! Jahoor, wat zei ik?!” Of: “Niet schrikken zo hoor!” Ergens is het ook wel vermakelijk.

Aan het eind van de film blijkt dat iemand zwanger is en het beeld wordt dan heel gauw zwart. Het meisje ‘fluistert’: “zes maanden later….” Onze beurt om te giechelen ;). Qua vooruitblik heeft ze inderdaad een punt, maar over het algemeen zit het kindje na een half jaar nog lekker te sudderen.

Omslachtig (deel 3)

In de meivakantie heb ik een nieuwe hobby ontdekt: het bewerken van zelfgemaakte filmpjes. Vroeger had ik een videocamera waarmee ik van alles heb vastgelegd. Kamer opruimvideo’s, hele interviews met Laura, de autoreis naar Italië, enzovoorts ;-). Tegenwoordig hebben we een GoPro die al een aantal reisjes met ons mee mocht. Tot deze vakantie had ik verder nog niet veel gedaan met deze video’s. Nu ben ik helemaal op dreef en heb ik al een aantal ‘compilaties’ gemaakt. Zo heb ik onder andere een filmpje gemaakt over onze verbouwing en verhuizing, over onze vakanties naar Thailand en Indonesië en over ons tripje naar New York. Het maken van deze video’s kost ontzettend veel tijd, maar is wel heel leuk om te doen!

Omdat ik een gratis programma gebruik om te editen, zijn er maar een beperkt aantal mogelijkheden in dat programma. Een groot nadeel is bijvoorbeeld dat je alle filmpjes één voor één naar een balk moet slepen. Ter info: ik had meer dan 400 filmpjes van Thailand, dus dat kostte nogal wat werk! Maar goed dat die vakantie twee weken duurde! ;-). Toen ik bijna klaar was met het Thailand filmpje en aan het wachten was tot nummer 376 in de balk gesleept was, kreeg ik een geniale ingeving. Laat ik eens googelen.

Je raad het al: na drie minuten ontdekte ik hoe ik alle video’s tegelijk kon verslepen. HAHA. Ik had zo veel meer kunnen doen in de vakantie. Er staan nog een aantal video’s op de planning, maar dat zal waarschijnlijk een stuk sneller gaan :-).

“Ik volg jou wel”

In september wonen mijn vriend en ik alweer twee jaar in ons fijne huis. Inmiddels is de tijd aangebroken dat we ook iets aan de tuin zijn gaan doen! Met hulp van een hovenier hebben we de afgelopen week onze ‘verpauperde’ tuin zien veranderen in een lege zandbak tot een ‘echte’ tuin. We zitten weliswaar nog in de opbouwende fase, maar het wordt al erg mooi!

Vanmiddag hebben we na ons werk afgesproken bij de Praxis om daar onze terrastegels op te halen. Volgende week zal ons terras gebouwd worden, heerlijk om daar straks te kunnen zitten! Nadat we de tegels in Daan zijn auto hebben geladen, rijden we naar een speciaalzaak in sierbestrating. “Ik rij wel achter jou aan,” zegt mijn vriend.

We rijden over de snelweg en het is duidelijk dat de auto van mijn vriend zwaarbeladen is. Na een kwartier rijden, zie ik dat we bijna de afslag moeten nemen. Ik ga op de rechterbaan (achter een wat langzamer busje) rijden, om zo makkelijk de afslag te kunnen nemen. Op dat moment zie ik dat mijn vriend naar links aangeeft en hij haalt me lachend in. Ik schiet in de lach: serieus, ga je me nu inhalen, terwijl je de hele weg achter me zit en we zo de afslag moeten nemen? Nou ja, je zal vast wel weer meteen naar rechts gaan. 

Ik zie mijn vriend niet meer, omdat mijn zicht geblokkeerd wordt door het busje. Wanneer ik even later naar rechts aangeef om de afslag te nemen, verwacht ik dan ook om mijn vriend voor me te zien rijden op de uitvoegstrook. Die is echter zo leeg als een…. (*googelt gezegde* waarmee vergelijk je leegte? Zo gek als een deur, zo sterk als een leeuw, zo leeg als een…? Ik heb het niet gevonden!) Nouja, hij was er dus niet. Ik schiet opnieuw in de lach en voel meteen een competitieve sfeer in mijn auto ontstaan. Hij denkt vast dat dit sneller is, nou kom maar op! 

Na vijf minuten kom ik aan bij de speciaalzaak en bel ik mijn vriend: “nou, ik sta hier al een paar minuten hoor…” Oké, lichtelijk overdreven, maar wel even leuk om te doen. “Ja, mijn navigatie gaf jouw route niet aan, dus ik reed gewoon rechtdoor!” Rebels citeer ik: “ik volg jou wel.” We hangen op en na twee minuten komt mijn vriend er dan ook aangereden. Op naar de winkel! Mijn beurt om Daan te volgen: “ehhh, wat hadden we ook alweer nodig?”

Omslachtig (deel 2)

Soms kun je vol enthousiasme met iets bezig zijn, om er later achter te komen dat je ontzettend omslachtig bezig bent. Deze week had ik meerdere van zulke acties. De eerste verscheen al eerder op de blog, door naar de tweede!

Het is heerlijk om nu een ‘grote-mensen-huis’ te hebben. We hebben lekker de ruimte en éindelijk een tuin! Een nadeel van een wat groter huis is dan wel weer dat er meer oppervlakte is om te stofzuigen. Waar ik bij onze vorige woning aan één stopcontact genoeg had voor de stofzuiger, moet ik hem nu een paar keer verplaatsen. Ik pleit voor stofzuigers met een snoer van 100 m. 

Omdat ik nu van beneden naar boven wil verhuizen, besluit ik om het snoer even ‘in te trekken’. Zo kan ik op de trap tenminste niet struikelen over het snoer. Eenmaal boven zet ik de stofzuiger weer neer, klaar om het snoer er weer uit te trekken. Het gaat alleen niet zo soepel. Steeds wanneer ik het snoer eruit trek, schiet het net zo hard weer naar binnen. Ik raak een beetje gefrustreerd. Net deed hij het toch gewoon?! Ik probeer het nog eens. En nog eens. Net wanneer ik mezelf wil wijsmaken dat het boven heus wel schoon genoeg is, (want inmiddels heb ik er wel schoon genoeg van), doe ik nog één laatste poging. Deze keer zónder mijn voet op het ‘snoer intrek knopje’. Wauw.