Het is zaterdag, 7 uur ‘s ochtends en Daan en ik zijn onderweg naar mijn schoonzus Sandra. Even later stapt ze in de auto en rijden we door naar mijn schoonmoeder. Op naar dit gave avontuur, op naar Texel!

Ongeveer een jaar geleden kwam Sandra met het idee om te gaan parachutespringen. Daan (al eerder ervaring in Nieuw-Zeeland) wilde graag mee en zo boekten ze een sprong voor april. In verband met corona ging dit helaas niet door, maar vandaag – zaterdag 19 september – is het dan eindelijk zo ver! Mijn schoonmoeder en ik zijn gezellig mee voor de support ;).

In Den Helder wachten we op de boot van half 9. We stappen uit de auto en ondanks dat het nog best fris is, schijnt er al een lekker zonnetje. Achter ons stapt een gezelschap uit de auto en algauw blijkt dat zij ook onderweg zijn naar het parachutespringen. Het meisje in het gezelschap hoort op dit moment voor het eerst dat ze gaat parachutespringen – een cadeau voor haar verjaardag. We zagen een enthousiaste, maar licht angstige uitdrukking op haar gezicht verschijnen hahaha.

De overtocht naar Texel is anders dan ik gewend ben: we moeten in de auto blijven. Ook wel eens grappig om de navigatie van de auto dan over het water te zien verplaatsen ;). (Je moet wat, hè).

Even na negenen melden we ons bij het Paracentrum in De Cocksdorp. Precies op dat moment landen er een paar parachutes, echt gaaf om van dichtbij te zien! Wanneer we de receptie binnenlopen, spelen zich daar indrukwekkende beelden af. Mijn voeten beginnen flink te tintelen en ik voel me ineens héérlijk comfortabel als publiek, hihihi. Tijdens de uitleg wachten mijn schoonmoeder en ik buiten en we genieten van het lekkere (maar best frisse!) weer. Ondertussen volgen we de volgende groep springers. Het zonnetje staat nog erg laag en het is best een speurtocht om die stipjes in de lucht te onderscheiden.

Een man van in de 80 komt naast ons staan en vertelt vrolijk dat zijn vrouw laatst ook nog heeft gesprongen. Hij bewaakte de tas ;). Het sfeertje is heerlijk zen en over de speaker hoor ik liedjes als ‘Yeahhh, I’m still alive.’

Na een tijdje komen Daan en Sandra weer naar buiten. Ze hebben geleerd dat ze met hun nek naar achteren als een soort ‘banaan’ het vliegtuig uit moeten springen. We kletsen nog even, maken nog een ‘zekerheidsfoto’ (haha) en vervolgens worden ze opgeroepen om te verzamelen. Ze krijgen hun ‘tuigje’ om, krijgen de laatste uitleg en vervolgens lopen ze het veld op, waar ze hun ‘springpartner’ zullen ontmoeten (ze springen uiteraard niet alleen haha). Op naar het vliegtuigje! “Doei!” Fun fact: het meisje van de boot springt in hun groep mee. Aan boord is ook nog een vrouw die vanaf 9000 ft (ongeveer 2.7 km) zal springen. Vanaf 13000 ft (zo’n 4 km) zullen Daan en Sandra springen.

Mijn schoonmoeder en ik installeren ons in de kuipstoeltjes, zo hebben we straks mooi zicht op de sprong. Rond 09:50 stijgt het vliegtuigje op en we houden ze nauwlettend in de gaten. Spannend hoor!!

Na zo’n 6 minuten zien we iets uit het vliegtuig vallen. “Daar gaat de eerste!” Het zwarte stipje zoeft door de lucht en op een gegeven moment zien we de parachute openvouwen. Zo gaaf om van onderen mee te maken! Ze zoeft door de lucht en wij focussen ons weer op het vliegtuig, dat ondertussen verder klimt. Elk moment nu…. spannend!

“JA! DAAR!” Daar gaat er weer een! We weten dat de sprong vanaf deze hoogte een vrije val heeft van zo’n 60 seconden. Dit ten opzichte van 30 seconden vanaf 9000 ft, best een groot verschil! Na het eerste stipje verschijnen daarna ook de volgende twee. Zoeffffff, wat gaat dat hard! Ze moeten het zó leuk hebben!

Wanneer uiteindelijk alle parachutes zijn uitgeklapt, haal ik net even wat relaxter adem, hahahaha. Ze hebben allemaal ook een externe springer bij zich die filmbeelden van ze maken. (Gelukkig maar, blijkt later hihihi). In de lucht zien we een paar interessante manoeuvres voorbijkomen, alsof ze dansen in de lucht.

Sandra komt als eerste dichterbij, ik herken haar aan haar witte trui. Ze zwaait enthousiast naar ons en het ziet er zo leuk uit! Bij het landen strekt ze haar benen en ze komt keurig weer neer. Yes, dat is één. Ik heb alles gefilmd, top.

Daarna volgt Daan! Ik zet mijn camera weer aan en zwaai vrolijk naar hem. Z’n lange benen bungelen in de lucht, haha. Hij klinkt enthousiast en ook hij landt even later weer keurig op de grond! Op het moment dat ik mijn camera uitzet, zie ik dat ik op dat moment juist begin met filmen. Oei, ehhhhh, daar is iets niet goed gegaan. Godzijdank hebben we niet alleen ingezet op mijn filmpje, hahahaha. Mijn filmpje van Sandra is wel goed gelukt en achteraf is dat ook helemaal prima, haha.

Mans lopen ze even later het veld weer af. Ze kijken zo blij en ze vonden het fantastisch! “Dit durf jij ook wel hoor!” Daan legt uit dat het niet echt een hoogtevreesdingetje is, omdat het eiland net een schilderij is. Het besef van hoogte is dan toch minder heftig dan op een kerktoren bijvoorbeeld. Ze vertellen enthousiast: ze konden Amsterdam zien liggen, het uitzicht was fantastisch en… geen koude tanden! (Dat herinnerde Daan zich van Nieuw-Zeeland, maar dat was nu niet het geval door het mondkapje, haha).

Daan, Sandra, misschien willen jullie nog een gastblogje schrijven over de sprong zelf? 😉

De rest van de dag hebben we nog heerlijk op Texel doorgebracht. Op het strand lekker koffiegedronken, in De Koog op het strand gewandeld en geluncht bij Paal 21.

Een memorabel dagje!!

Daan & Sandra, jullie zijn stoer en ik ben trots op jullie! De volgende keer springen we mee ;).

Dit weekend zijn Thomas en ik naar Terschelling geweest. De ouders van Thomas waren daar al en we gingen gezellig even langs.

Als je echt niet van de natuur, wandelen en fietsen houdt, is Terschelling misschien niet de ideale plek voor je. Wij vinden dat wel heel leuk om te doen en hebben lekker genoten van het zonnetje op de fiets. 

Wanneer we al eventjes onderweg zijn, ploffen we neer op een terrasje waar ze veel te lekkere taartjes hebben. Het terras wordt goed bezocht, maar alles is wel netjes op afstand. Op een gegeven moment merkt m’n schoonvader droogjes op: “als je niet beter zou weten, zou je denken dat iedereen heel tevreden en verwachtingsvol hier naar binnen gaat.” Het duurt even voordat het doordringt, maar dan is het duidelijk. Hij heeft het over al die mensen die in hun handen wrijven, vanwege het desinfectiemiddel. Haha!

Ken je zo’n scène dat je iets heel cools wil filmen en dat je er achteraf achterkomt dat je juist precies op dat moment bent gestopt met filmen? Juist. Dit had ik afgelopen weekend op een pijnlijk cool moment. Iets met een felle zon, niet op mijn telefoon maar ‘live’ kijken en verkeerd knoppenmanagement. In plaats daarvan heb ik wel práchtige filmpjes van mijn benen en het gras. Omg hahahaha. In de blogpost van donderag leg ik alles uit ;). Ondertussen ben ik weer eens heel blij dat ik een blog heb en dit soort scènes weer keurig binnen de ‘never dull’-lijntjes vallen, hihi.

In een cafeetje bestel ik het regelmatig. En dan vooral in de herfst-en wintermaanden. Uiteraard altijd met slagroom, heeerlijk. Ik heb veel respect voor mensen die dat ook lekker vinden, maar toch kunnen weerstaan. En steeds wanneer ik dan weer mijn eerste slokje drink, denk ik terug aan vroeger.

Vroeger, toen maakte het me niet uit wat voor weer het was. Zomer? Helemaal top.  Zelfs tijdens het diner kon ik dit drankje prima drinken. Jep, ik heb echt regelmatig warme chocolademelk met slagroom gecombineerd met warme tomatensoep. En ja, dan deed ik natuurlijk ook wat van de slagroom in m’n soep. Dat is trouwens echt super lekker en zou ik nog steeds wel kunnen doen. Tomatensoep met chocolademelk overigens niet meer, haha.

1 – De wereld zou echt een stuk minder fijn zijn zonder warme chocolademelk met slagroom (Dorinde)

2 – Gelukkig is het niet onze fulltime baan. #inslaapgevallen #gebeurtvrijvaak #nogblogschrijven #geenkantoortijden (Dorinde)

3 – Volgens een betrouwbare bron is mijn collega ook zojuist in slaap gevallen. #plannenkunjeleren (Dorinde)

4 – Binnenkort maar weer een ijsje halen. #virtueleijsjes #krijgjetrekvan #hayday #spelletje (Dorinde)

5 – Ik probeerde Thomas vandaag al te beïnvloeden door het liedje van de ijscoman in het dorp op de piano te spelen, maar het heeft niet gewerkt. Het deuntje zit wel nog in m’n hoofd (Dorinde)

6 – Ik denk dat ik Laura een tweet cadeau doe. Daan zit ook in het complot, hij gaat haar zo wakker maken. (Dorinde)

7 – Joehoe, ben wakker hoor. Bedankt allebei! Iets met ezels die zich niet twee keer stoten? Ik zou deze steen gewoon wegdoen hoor, want ik stoot me kapot. #altijdhetzelfde #thenightbefore #slapenvoordeweets #nieuwspreekwoord (Laura)

8 – Wanneer je de wasmand nog niet hebt geleegd, de ‘vuile’ was dus best wel uitpuilt in de badkamer en je precies 1 meter daarvandaan in bad zit. #superzen #lekkerluchtjeookwel #stinksok (Laura)

9 – Leerlingen vroegen aan mij wat een ‘konijn’ in het Frans is, ze hadden duidelijk een inside joke. Na een half uur vroegen ze of ze een konijn op het bord mochten tekenen. Mocht van mij, mits ze nog steeds de vertaling wisten. Helaas ;). #oplettenbijdejuf #labinsgeenlapin (Laura)

10 – We hebben een robotstofzuiger en hij is wit met roze. Hoe lelijk ik hem ook vind, ergens vind ik dit ook wel weer hilarisch. #marktplaats #pakketisnooitaangekomen #ditwasdebackup #tochgekregen #lief #wellelijk (Laura)