Neverdullmoments

“Oja, oeps!”

Na drie weken in Nieuw-Zeeland te hebben gewerkt is mijn vriend weer gezellig thuis. Hij heeft ervan genoten en heeft mooie dingen gezien en gedaan. Zo kreeg ik bijvoorbeeld ineens een berichtje: “Laura, verrassing! Ik ga over 15 minuten parachutespringen!”

Wat onder andere hoort bij Nieuw-Zeeland is dat je links moet rijden. Ondanks dat dit snel went, horen daar toch de nodige errors bij. Lachend vertelt mijn vriend erover en ik kan me inderdaad voorstellen dat het soms lastig oversteken is, of dat je wel eens per ongeluk aan de verkeerde kant instapt.

Één error vind ik echter wel heel grappig, niet wetende dat deze error mij later deze middag zou laten schrikken…

(…)

“Even naar de supermarkt?” We lopen naar de kapstok en trekken onze jas aan. De auto staat voor de deur en mijn vriend stapt (aan de goede kant!) in. We rijden de straat uit en slaan linksaf. Het moment om de richtingaanwijzer aan te zetten. In plaats van subtiel linksaf te knipperen, zet mijn vriend KEIHARD de ruitenwissers aan.

Post-rijles

“Okee, dit wordt nu wel heel gênant.” Terwijl ik mijn ruiten schoon probeer te spoelen met ruitenwisservloeistof, neem ik me voor om aankomend weekend toch écht mijn auto te gaan wassen. Net wanneer de wereld weer een stukje mooier en scherper begint te worden, zie ik een ‘L’ dichterbij komen. Hee, dat is mijn rij-instructeur van vroeger! Nieuwsgierig als ik ben probeer ik naar binnen te gluren. Even kijken wie er nu rijles heeft. Of hij of zij het een beetje goed doet. Helaas ben ik nét iets te lang bezig met mijn gluuroperatie, waardoor ik op het nippertje mijn afslag weet te halen. Er rijdt gelukkig niemand naast me, maar mijn abrupte actie moet er ongetwijfeld een beetje onhandig uitgezien hebben. Ik hoop dat mijn zonnebril ervoor gezorgd heeft dat mijn rij-instructeur me niet heeft herkend, haha.

Een tip die je leven gaat veranderen

Al een keer of vierhonderd heb ik mezelf keihard uitgelachen. Het is niet dat ik het niet goed kan zien ofzo, maar op de één of andere manier gaan mijn hersenen dan in de “ahhhh gossie”-modus, waardoor het beeld voor enkele seconden vertroebelt en vertraagt.

Waar dit over gaat? Mijn liefkozende “hoi lieverd!”-momentjes die ik regelmatig met onze stofzuiger heb beleefd. Met zijn stoere, zwart-witte design lijkt hij in de verte soms sprekend op onze katten. Zoek dus altijd een stofzuiger uit die compleet vloekt met de vacht van je katten.

VIP behandeling

Mijn vriend en ik zitten in de bioscoop. “Lekkere stoelen hè?” roep ik enthousiast. “Ja! En op die rij daar hebben ze zelfs nog betere.” Ik zie mijn vriend een stukje naar beneden wijzen. “Maar daar betaal je dan ook wel weer extra voor.” Nou, ik zit hier prima, no VIP needed :-).

Tijdens de pauze van de film lopen we de trappen af richting de uitgang van de zaal. Ik zie een medewerker van de bios staan met een dienblad. Op het dienblad staan twee biertjes. Verwonderd kijk ik om me heen, zoekend naar mensen die de biertjes aannemen. “Ik dacht dat je met zo’n VIP ticket alleen maar een betere stoel kreeg, maar blijkbaar krijg je ook nog een biertje van het huis!” Mijn vriend kijk me aan en begint te lachen. “Ehh, dat dienblad is bedoelt voor lege flesjes. Kijk maar, die meneer zet er ook eentje op.” Je begrijpt dat ik me op dat moment niet ontzettend intelligent voelde, hihi.

In theorie zou álles er schoner van moeten worden

Mijn vriend en ik hebben een heerlijk burgerlijk huishouden waarin we de taken verdeeld hebben. Voor de nieuwsgierigen: mijn vriend doet de kattenbak, de wc en de badkamer en ik stofzuig (blijft een raar werkwoord om te vervoegen!), doe de was en het afval. Samen doen we dan nog de keuken en de rest van de klusjes.

De mensen die ons persoonlijk kennen, weten dat mijn vriend nu een tijdje in het buitenland zit. Inmiddels is hij alweer bijna terug, maar het was deze keer dus wel echt aan mij om de badkamer schoon te maken. Gewapend met een teiltje sop en een doekje ga ik naar boven. Ik poets de wasbak, het bad en begin daarna aan de wc.

Voordat ik begin met schoonmaken heb ik er nooit zin in, maar als ik eenmaal bezig ben, vind ik het echt een sport om alles zo schoon mogelijk te krijgen. De heerlijke geur helpt dan ook vaak een handje mee. Net als Dorinde zet ik altijd een lekker muziekje aan en op die manier heb ik er echt lol in. Neuriënd ben ik bezig: wat wordt het weer lekker schoon. Mijn vriend zal trots op me zijn!

(…)

$&*(@#!$F

Wáárom moet er altijd een ongelukje gebeuren? Moet het altijd zo dramatisch? Is dit een ongeschreven, of juist een geschreven regel? Hoort het erbij? Krijgen professionele schoonmakers hier standaard een vergoeding voor?

Sip staar ik naar mijn natte broek en mijn doorweekte sloffen. De lege teil ligt op zijn kop op de grond, de uitslover. Het doekje hangt er slap bij. De wc blinkt daarentegen als een berg zilvergeld, wat dus betekent dat ik al het vieze wc-water over mijn benen en sloffen heb gegooid. Uhhhl. Godzijdank moet ik nog douchen.

Ben je al bijna thuis, schat?