Bidet op Bali

Vandaag ben ik aangevallen door een bidet. No lie. Ik slaap er even een nachtje over of ik dit verhaal met jullie zal delen. HAHA.

Calvé in China

Pieeeeeeeep! De handbagage van mijn vriend wordt eruit gepikt. We zijn op onze tussenstop in Hong Kong en moeten dus opnieuw door de douane.

De Chinees grabbelt wat in de tas en haalt er een grote pot pindakaas uit. Fronsend kijkt hij naar mijn vriend. “Oh, that’s my peanut butter!” Pot vergeten over te scheppen in zijn ruimbagage. HAHA. Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden: we staan immers bij de douane. De man reageert koeltjes: “not allowed.”

En daar verdwijnt dan ons Nederlands trots in de Chinese prullenbak.

Toetje?

“It’s not yogurt, it’s mayonnaise.” 

Ken je die scène van Notting Hill? Ook ik dacht ooit een hap te nemen van een lekkere yoghurt.

(2006) ’s Avonds eet ik bij een vriend thuis en de borden zijn net weer opgeruimd. We hebben patat gegeten en bij het tafel dekken werd de mayonaise in plastic bakjes geserveerd. Dezelfde bakjes waar we nu yoghurt in eten. Ik let niet goed op en schenk de yoghurt in het mayonaisebakje dat op tafel is blijven staan. Pas wanneer ik de vettige lepel in mijn mond stop, heb ik mijn error door. Toch wil ik me niet als een onbeschofte gast gedragen. Ik doe mijn best om mijn gezicht in de plooi te houden, maar zo goed als Spike kan ik helaas niet acteren.

Gezinsuitbreiding

(2012) Verwachtingsvol kijk ik naar de gezichtsuitdrukking van mijn vriend. Hij is aan het bellen en kijkt geconcentreerd voor zich uit. Hij luistert aandachtig en ik word steeds nieuwsgieriger. Dan kijkt hij plotseling ontzettend verheugd en mijn hart maakt een sprongetje. Het is gelukt!

Nog geen vijf minuten later zitten we in mijn moeders auto, onderweg naar Utrecht. We rijden niet veel in deze auto, maar soms is het wel handig om hem af en toe te lenen! Onze bestemming vanavond is een wat afgezonderde boerderij. Op deze plek gaat voor ons straks een nieuw hoofdstuk beginnen. Vanaf vandaag zullen we niet meer met zijn tweetjes wonen, maar worden we de trotse ouders van twee jonge katjes!

Na de verstopte weg uiteindelijk gevonden te hebben, draaien we de auto op het grindpad en lopen we snel over het erf om de katjes te ontmoeten. Het is een nestje van ruim acht weken oud. De katjes zijn slordig: rood-wit gevlekt en zwart-wit gevlekt. Drie heren en twee dames. Wat zijn ze nog lief en klein! We smelten direct bij het zien van onze twee zwart-witjes die we telefonisch al hadden gereserveerd. Bij het zien van de foto op Marktplaats waren we het dierect eens: dit worden ze. In real life zijn ze des te schattiger.

Bekijk bericht

O oeps, dat was stiekem niet zo complimenteus

Ik hou van gezellige gesprekjes, maar soms moet ik een beetje oppassen met mijn goedbedoelde complimentjes.

“Dit is m’n broer! – Oh, wow je kan echt zien dat jullie broers zijn, ik zou nu echt niet kunnen zeggen wie er ouder is! – Hij is zo’n zeven jaar ouder en al over de zestig.”