Always trust a voordeelverpakking

“Heb je nog wat nodig? Ik ga straks boodschappen doen!” Morgenavond eten we gezellig met de familie en het is een kleine moeite om wat extra producten mee te nemen van de supermarkt. “Oh wat lief, kun je kiwi’s en een bosje peterselie meenemen? Als de kiwi’s €4,00 per kilo zijn, mag je ze laten liggen hoor!”

In de supermarkt zie ik dat de kiwi’s €3,70 voor een kiloverpakking zijn. Ik besluit om er iets minder mee te nemen en begin wat kiwi’s in een zakje te stoppen. In de kiloverpakking zitten er 11, ik neem er nu 8 mee. Uw kiwi’s worden bij de kassa afgewogen. Prima!

Bij de kassa reken ik af. “Wilt u het bonnetje mee?” Ik knik en ga door met het inpakken van de boodschappen. In de auto bekijk ik het bonnetje even – iets wat ik normaal eigenlijk nooit doe. Ik moet lachen en vraag mezelf sterk af waarom ik niet gewoon die voordeelverpakking heb gepakt. Kiwi’s – €4,57. Goh.

Bekijk bericht

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar januari!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: januari 2017!

 

7 januari 2017

Oefenen voor de garage

“Hoi, de handgreep van mijn auto functioneert niet goed meer, waardoor ik mijn deur niet meer zelf kan openen.”

Hm, dekt de lading niet.

“Hai, ik kan de bestuurderskant niet meer zelf openmaken omdat er waarschijnlijk een onderdeel uit mijn handgreep is gevallen.”

Bijna.

“Yo, mijn handvat kleppert.”

 

8 januari 2017

Fantoomboom

Ik liep naar de plek van de kerstboom om de lichtjes aan te zetten,  maar ik was even vergeten dat onze trouwe dennenvriend al een paar dagen niet meer bij ons woont. Pijnlijk moment. De vervangende plant maar even een lekker glas water gegeven.

 

11 januari 2017

Oprecht geïnteresseerd

Onze koelkast maakt soms zulke extreme kippengeluiden, dat ik af en toe check of er een extra ei in het bakje ligt.

 

12 januari 2017

Ik kán hierin niet de enige zijn, toch?

De overburen lachen zich vast rot bij het zien van mijn instapmanoeuvre. Mijn handgreep kleppert nog altijd, waardoor ik via de passagiersstoel mijn auto moet instappen. In plaats van de bestuurdersdeur van binnenuit te openen, neem ik mijn groeiende blauwe handremplek op mijn bil voor lief en sjees ik mezelf van de passagiersstoel naar de bestuurdersstoel. Ik moet zeggen: het begint te wennen! Net als mijn ‘yeah, I know’-blik die ik op voorbijgangers werp.

 

13 januari 2017

Hahaha

Op serieuze toon ‘zing’ ik langzaam: “uit Artis is een beer ontsnapt.” Vanuit de wc: “echt?!”

 

14 januari 2017

Check voor op de bucketlist!

Tegelijkertijd gapen met mijn kat. (Wie wie aanstak laat ik even in het midden hahaha!)

 

19 januari 2017

Oeps

“En mevrouw, had u alles goed?!” De klas van mijn docent heeft zojuist gezwoegd op luistervaardigheid en ik zit achterin de klas met dezelfde oefeningen voor mijn neus. De jongen (met 3 fout, heel netjes!) kijkt me hoopvol en vragend aan. Ik geloof dat dit het moment is om hem te vertellen dat ik een beetje heb zitten dagdromen.

 

21 januari 2017

Indrukwekkende rap

In de Dekamarkt sta ik gebogen over een aanbieding van Johma-salades: 2 voor €2,50. Ik twijfel nog tussen de tonijnsalade en de pittige kip-spread. Een oud mannetje schuifelt voorbij:

“Meissie, die salades moet je maar niet pakken… Dat spul is er om op je heupen te plakken!”

 

24 januari 2017

Wie herkent deze scène? 😉

Moeder tegen zoon: “waarom praat je altijd tegen mij alsof ik een zalm ben die mijn eitjes heeft neergedumpt en er weer vandoor ging naar de zee?”

HAHAHA

 

27 januari 2017

Al doende leert men!

Een leerling is onrustig nadat hij klaar is met het maken van zijn toets. Na hem een paar keer gewaarschuwd te hebben, zeg ik: “joh, ga jij anders maar even buiten spelen!”

Één seconde daarna realiseerde ik me dat mijn lokaal pal uitkijkt op de speelplaats.

 

Op naar nog veel meer anekdotes in 2018. Gelukkig nieuwjaar!

Bekijk bericht

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #35


Op Twitter kun je met weinig woorden (tegenwoordig weer wat meer!) een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. Twee vrouwen waren net in de supermarkt aan het voetballen met een ui. #Kerststress? (Laura)

2. Wanneer je alleen een ‘f’ intypt in de zoekbalk en er niet langer ‘Facebook’, maar ‘Funda’ als suggestie komt. #nieuwehobby (Dorinde)

3. “Eeeeeh weet iemand of je een aan elkaar geplakt briefje van tien nog geldig is?” #ongelukje #geldautomaat (Dorinde)

4. Waar is de rol met plakband als je hem nodig hebt? #normaalstruikeljeerover (Dorinde)

5. Alleen daarom al wil je in de binnenstad wonen #vuurwerkvrijezone #haataanvuurwerk (Dorinde)

6. Meisje op straat klaagt over pijn in haar armen. Te veel tassen  #firstworldproblems #shoppen #armding (Dorinde)

7. Mijn vriend is in een andere winkel en ik bel hem op om te vragen waar hij is. “Hoi?” Vragend neemt hij op. “Haha, wat heb je een gekke stem.” Ik ga er vanuit dat een vriend van hem voor de gein opnam. “Waar ben je nu? – bij Rick, jij?” Huhh. “Ik heb het verkeerde nummer he?” (Laura)

8. Een vriendin heeft een glaasje port besteld en neemt een slokje. “Zo, dit is wel lustopwekkend zeg!” Ik kijk haar lachend aan. “Ehh nee, dat bedoel ik niet! Ik bedoel trekmakend. Nee wacht, hoe zeg je dat, als je ergens honger van krijgt!?” (Laura)

9. De hele kast leeghalen, op de vloer uitstallen en dan geen zin meer hebben #opruimen #volhouden (Dorinde)

10. Volgende keer moeten we misschien iéts later de kerstboom neerzetten #hijstaaterwatsneubij #driekoningengaatieniethalen (Dorinde)

Bekijk bericht

Het voordeel van thuisbezorgen

“Wat zullen we doen, gaan we het halen of laten we bezorgen?” Om onszelf te troosten dat we het huis niet hebben gekregen, hebben we besloten om lekker sushi te gaan eten. “Laat lekker bezorgen, dan hoeven we het huis niet meer uit. Ik ben over drie kwartier thuis, kun jij het vast bestellen?” Geen enkel probleem. Zodra ik op bestellen heb geklikt, loop ik naar de keuken om vast de tafel te dekken. Mijn oog valt op een doos met kleding die ik nog naar een winkel moet brengen. Het is nu 17.30, de winkel sluit om 18.00. Eerst de sushi even afwachten: komt die op tijd, dan breng ik het nog naar de winkel. Anders komt dat morgen wel.

Om 17.50 wordt er aangebeld. Ha, net op tijd! Ik bedank de bezorger, loop naar de keuken en leg de bestelling snel neer. Ik pak mijn jas, het pakket en spring op mijn fiets. Vlak voordat de winkel dichtgaat kom ik binnen en regel ik de retourbestelling. Op de terugweg fiets ik op mijn gemakje terug, ik weet dat mijn vriend pas over een kwartiertje thuiskomt. Wanneer ik letterlijk langs het restaurantje fiets waar we de sushi hebben besteld, moet ik toch wel lachen om mijn niet zo efficiënte actie. De volgende keer blijf ik óf thuis, of haal ik het zelf wel op ;-).

Bekijk bericht

Eerst kijken, dan pas doen!

Voer uw parkeerkaart in.” We zijn zojuist naar de stad geweest om de laatste kerstcadeautjes te kopen en hebben de auto bij een groot parkeerterrein gezet. “Onleesbare kaart.” Huh. Nog een keer. “Onleesbare kaart.” Misschien moet het kaartje er andersom in. PIEEEEEP. Nee, ook niet. “Probeer jij het eens!” Ook mijn vriend probeert het kaartje in de automaat te proppen. Weer niet. We worden allebei een beetje chagrijnig. Terwijl ik het nóg een keer probeer, begint mijn vriend op alle knopjes te drukken, in de hoop dat er een medewerker aan de lijn komt. Dan valt mijn oog op een andere gleuf. Dé gleuf. Op dit soort momenten ben ik altijd erg blij als er niemand achter me staat, want het moet er niet al te intelligent uit hebben gezien. Kennelijk hadden we ons parkeerkaartje met veel geweld in de pinpas/credit card gleuf proberen te proppen.

Bekijk bericht