“Ik volg jou wel”

In september wonen mijn vriend en ik alweer twee jaar in ons fijne huis. Inmiddels is de tijd aangebroken dat we ook iets aan de tuin zijn gaan doen! Met hulp van een hovenier hebben we de afgelopen week onze ‘verpauperde’ tuin zien veranderen in een lege zandbak tot een ‘echte’ tuin. We zitten weliswaar nog in de opbouwende fase, maar het wordt al erg mooi!

Vanmiddag hebben we na ons werk afgesproken bij de Praxis om daar onze terrastegels op te halen. Volgende week zal ons terras gebouwd worden, heerlijk om daar straks te kunnen zitten! Nadat we de tegels in Daan zijn auto hebben geladen, rijden we naar een speciaalzaak in sierbestrating. “Ik rij wel achter jou aan,” zegt mijn vriend.

We rijden over de snelweg en het is duidelijk dat de auto van mijn vriend zwaarbeladen is. Na een kwartier rijden, zie ik dat we bijna de afslag moeten nemen. Ik ga op de rechterbaan (achter een wat langzamer busje) rijden, om zo makkelijk de afslag te kunnen nemen. Op dat moment zie ik dat mijn vriend naar links aangeeft en hij haalt me lachend in. Ik schiet in de lach: serieus, ga je me nu inhalen, terwijl je de hele weg achter me zit en we zo de afslag moeten nemen? Nou ja, je zal vast wel weer meteen naar rechts gaan. 

Ik zie mijn vriend niet meer, omdat mijn zicht geblokkeerd wordt door het busje. Wanneer ik even later naar rechts aangeef om de afslag te nemen, verwacht ik dan ook om mijn vriend voor me te zien rijden op de uitvoegstrook. Die is echter zo leeg als een…. (*googelt gezegde* waarmee vergelijk je leegte? Zo gek als een deur, zo sterk als een leeuw, zo leeg als een…? Ik heb het niet gevonden!) Nouja, hij was er dus niet. Ik schiet opnieuw in de lach en voel meteen een competitieve sfeer in mijn auto ontstaan. Hij denkt vast dat dit sneller is, nou kom maar op! 

Na vijf minuten kom ik aan bij de speciaalzaak en bel ik mijn vriend: “nou, ik sta hier al een paar minuten hoor…” Oké, lichtelijk overdreven, maar wel even leuk om te doen. “Ja, mijn navigatie gaf jouw route niet aan, dus ik reed gewoon rechtdoor!” Rebels citeer ik: “ik volg jou wel.” We hangen op en na twee minuten komt mijn vriend er dan ook aangereden. Op naar de winkel! Mijn beurt om Daan te volgen: “ehhh, wat hadden we ook alweer nodig?”

Omslachtig (deel 2)

Soms kun je vol enthousiasme met iets bezig zijn, om er later achter te komen dat je ontzettend omslachtig bezig bent. Deze week had ik meerdere van zulke acties. De eerste verscheen al eerder op de blog, door naar de tweede!

Het is heerlijk om nu een ‘grote-mensen-huis’ te hebben. We hebben lekker de ruimte en éindelijk een tuin! Een nadeel van een wat groter huis is dan wel weer dat er meer oppervlakte is om te stofzuigen. Waar ik bij onze vorige woning aan één stopcontact genoeg had voor de stofzuiger, moet ik hem nu een paar keer verplaatsen. Ik pleit voor stofzuigers met een snoer van 100 m. 

Omdat ik nu van beneden naar boven wil verhuizen, besluit ik om het snoer even ‘in te trekken’. Zo kan ik op de trap tenminste niet struikelen over het snoer. Eenmaal boven zet ik de stofzuiger weer neer, klaar om het snoer er weer uit te trekken. Het gaat alleen niet zo soepel. Steeds wanneer ik het snoer eruit trek, schiet het net zo hard weer naar binnen. Ik raak een beetje gefrustreerd. Net deed hij het toch gewoon?! Ik probeer het nog eens. En nog eens. Net wanneer ik mezelf wil wijsmaken dat het boven heus wel schoon genoeg is, (want inmiddels heb ik er wel schoon genoeg van), doe ik nog één laatste poging. Deze keer zónder mijn voet op het ‘snoer intrek knopje’. Wauw.

Lachen om jullie anekdotes!

Afgelopen week hebben wij een winactie georganiseerd, waarbij wij jullie vroegen om jullie anekdotes in te zenden. Onze beurt om te lachen! Heel erg bedankt voor jullie deelname :D!

Bij de winactie schreven wij al dat we de ingezonden anekdotes anoniem op de blog wilden zetten, zie hier! (Voor de mensen die de winactie gevolgd hebben en de anekdotes al kennen: er staan een paar nieuwe ‘WhatsApp-anekdotes’ bij!)

 

Spreekwoordenwijsheid

Soms heb je zo’n moment dat je er heilig van overtuigd bent een spreekwoord of gezegde goed te hebben. Toen ik een jaar of zestien was riep ik steevast: “twee blinden zien meer dan een” en kon toen maar niet begrijpen waarom er zo hard gelachen werd.

 

In de klas

“Meneer, is die van u nou kleiner dan die van andere docenten?” aldus een meisje uit 3 havo, doelend op mijn laptop.
Toen ik haar vertelde dat ik dat best een ongepaste vraag vond, werd ze vuurrood.

 

“Doe je mee met de winactie?”

“Kan het zijn dat ik de anekdotes waarin ik mijzelf voor gek zet, zo snel mogelijk uit mijn geheugen heb verwijderd? ;)”

 

“Heb je een vraag?”

Ooit mocht ik voor het eerst spreken voor een groep collega’s. Via de beamer werd de bijbehorende presentatie getoond. Een van de aanwezigen maakte steeds een wuivend gebaar. Toen ik uiteindelijk vroeg of hij een vraag had, was het antwoord: “nee, maar ik zie de presentatie niet. Je bent beeldvullend.” Bleek ik recht voor de lens van de beamer te staan.

 

“Kijk!”

Ik, enthousiast wijzend uit het treinraampje: Hé wat leuk, daar staat een zebra in de wei! Het duurde even voor het doordrong dat het een paard in een dek met zebraprint was..

 

Dodenherdenking

Kan iemand straks op onze kleinste zoon passen terwijl ik met het orkest bij de dodenherdenking speel? “Naam zoon” en “twee minuten stilte” zijn namelijk onverenigbaar met elkaar.

 

Uit eten

We namen ooit een logeetje mee uit eten bij de Chinees. na afloop van de maaltijd liet zij een fikse boer, terwijl de eigenaar net langs de tafel liep. Zij zei toen lachend: “In China is het een compliment voor de kok als je boert na het eten, dan heeft het lekker gesmaakt”. Waarop de Chinese eigenaar zei: “Bij ons thuis noemen we dat gewoon onbeschoft.”

 

Pap

We hebben havermoutpap gegeten en er zit een beetje aan de kin van mijn zoon (6jaar). Hij voelt er aan en zegt doodserieus; misschien krijg ik wel een baardje!

 

Creatieve scheldwoorden

Ik ben ooit eens uitgemaakt voor “stoute slappe krentenbol”.

 

Flats!

We waren jaren geleden op vakantie in Duitsland. Het was in een all inclusief hotel, waar deze hele dag taart werd bijgevuld. Een van de obers deed nogal stuntelig en liet een complete taart vallen. Flats, op de grond. Vervolgens kwam er een iets gezette dame wederom enthousiast op de tafel met taart af. Zo gefocust op de taartjes dat ze de taart op de grond niet door had (de ober was weg om een dweil te halen) en stapte er volledig in. Toen de dame naar beneden keek schreeuwde ze heel hard gatver! Toen was het spektakel compleet en moesten we toch wel even lachen en de andere kant op kijken.

 

Prikkerdeprik

Vroeger koos ik op verjaardagen gewoon het gebakje waar ik zin in had. Tegenwoordig denk ik eerst na. Tien jaar geleden was ik blij om een chocoladeschuitje te kunnen kiezen, daar had ik echt zin in. Alle gasten waren al druk met hun vork in hun gebakje aan het prikken terwijl ik keek naar het schuitje en mij afvroeg hoe ik dat aan zou pakken. Ik besloot het vorkje er stevig in te zetten. met als gevolg dat er een stuk afbrak en met een rotvaart over de tafel vloog, zo op het mooie tapijt. Sindsdien neem ik enkel gewoon gebak.

 

Morning error 

Een aantal maanden geleden werd er door anderen naar mijn voeten gewezen. Net boven de schoenrand zagen zij dat ik een grijze en een zwarte sok aan had. Waarschijnlijk was ik die ochtend niet zo helder wakker geworden.

 

Lekker lunchen

Staan we daar met ons goede gedrag. Helemaal research gedaan waar we het leukst kunnen lunchen, staan er ‘te huur’ borden bij het restaurant…

Omslachtig (deel 1)

Soms kun je vol enthousiasme met iets bezig zijn, om er later achter te komen dat je ontzettend omslachtig bezig bent. Deze week had ik meerdere van zulke acties. Ik begin met de eerste!

“Hoi! Zullen we vanavond een gerecht maken uit dat nieuwe kookboek?” Een vraag van Thomas op de app. Ik reageer dat ik dat inderdaad graag wil. “Ok top, dan haal ik je straks op en dan rijden we daarna door naar de supermarkt.” Ik reageer dat ik dan wel het kookboek mee zal nemen zodat we de ingrediënten kunnen opzoeken. Kan, kan! Ik kan natuurlijk ook gewoon een foto maken. Of een lijstje.

Witte spikkels

Ik zit op de fiets, op weg naar de sportschool. Het is frisjes buiten en de lucht ziet er wat duister uit. Ik rits mijn jasje wat verder dicht en trap iets harder door. Na twee minuten voel ik iets op mijn hoofd en hand vallen. Ik denk allereerst dat het begint te regenen, maar het blijft bij deze twee spetters. Mijn hartslag gaat ietsje omhoog. Het zal toch niet zo zijn dat er een vogel heeft zitten kakken?! Ik kijk naar mijn hand en slaak een diepe zucht. Er zitten overduidelijk witte vlekken op mijn hand, de regen kan dat nooit veroorzaakt hebben. Ik voel in mijn haar, maar de schade lijkt daar gelukkig mee te vallen. Zo maar even in de spiegel kijken dan!

Ik fiets door en kijk ondertussen wat beter naar mijn hand. De poep lijkt ook wel onder mijn nagels te zitten. En het zit ook op mijn andere hand, waar ik helemaal niet ‘geraakt’ ben. En dan valt het kwartje (er valt veel vandaag). Zo viel er blijkbaar eerder vandaag een klodder witte verf op mijn handen terwijl ik het plafond en een muur aan het witten was. Pfew!