Lootjes trekken

[2009] Het is eind november en met de familie hebben we lootjes getrokken voor Sinterklaas. We doen verder niet aan surprises, maar het geheimzinnige van lootjes trekken zorgt toch altijd voor een leuke avond!

De volgende dag zit ik met een vriendin in de wiskundeles en ik vertel haar dat we gisteravond lootjes hebben getrokken. Ze vraagt me of ik wil vertellen wie ik heb, onder de heilige belofte dat ze het niet aan mijn zus door zal vertellen. Ik vertel haar blij dat ik Daan heb getrokken. Ze reageert direct: “Oh wat leuk, dan hebben jullie allebei jullie vriendje!”

Naar de sportschool

[2011] Nadat we het er vaak over hebben gehad, besluiten een vriendin en ik om vanavond eindelijk die proefles te gaan doen bij de sportschool. We hebben het vaak voor ons uitgeschoven, maar voor vanavond hebben we geen smoesjes meer. Op de afgesproken tijd ontmoeten we elkaar en we fietsen richting de sportschool. Precies op tijd arriveren we op het adres. We staan midden in een woonwijk. Verbluft staar ik naar het rijtjeshuis waar mijn navigatie me naartoe heeft gestuurd. Vreemd! Mijn vriendin pakt haar telefoon erbij en al gauw ziet ze mijn error. Ik heb ons richting het contactadres gestuurd in plaats van naar het adres van de sportschool.

Die avond lag mijn sportkleding schoon in de kast.

In het vliegtuig

[2013] Na maanden voorpret zitten mijn vriendinnen en ik in het vliegtuig op weg naar Gran Canaria. We hebben zojuist het instructiefilmpje met de veiligheidsprocedure gezien en we rollen nu richting de startbaan. Het licht is inmiddels gedimd, waardoor de cabine in één keer een stuk donkerder is. Mijn zus is niet zo onder de indruk van het stijgen en wil gewoon lekker in haar boek lezen. Ze drukt op het knopje boven haar hoofd om het licht aan te doen. Tingdong, tingdong. Ze ziet de link met het geluid echter niet en drukt stug door om het lampje aan te krijgen. Na nog een paar keer tingdong gehoord te hebben, geeft ze het maar op.

Het is een komisch gezicht, een donker vliegtuig met één lampje aan boven het hoofd van mijn zus. Het lampje om de stewardess te roepen. Als het vliegtuig enige tijd later stabiel vliegt, komt de stewardess direct naar mijn zus toe. Zo leuk hoe twee mensen elkaar ontzettend vragend aan kunnen kijken.

Error de error

Dat gevoel van schaamte wanneer ik ergens te laat achter kom. Een peperkorrel die al uren tussen m’n tanden rondzwerft, zoals ik eerder al blogde. Een bakje cherrytomaatjes die openvliegt in m’n winkelwagentje, waardoor ik een Hans en Grietje spoor door de Aldi achterlaat. Op mijn profiel van Blablacar hebben staan dat ik toch echt geen zombie ben: “I am a Dutch living girl in France.” Oei oei oei.

In Londen

[2008] Na een lange dag vol uitstapjes hebben we ’s avonds de tijd om zelf ergens te eten. We zijn in Londen en hebben inmiddels veel trek gekregen. Uiteraard koersen we direct af op de McDonalds. Er staat geen rij dus de vrouw achter de desk kijkt me vragend aan. Gelukkig weet ik al wat ik wil: “I would like to have a hamburger, and…” Shit. Hoe zeg je ook alweer ‘grote patat’ in het Engels? “So, for me the hamburger and…” Mega blackout. Ik beleef daar m’n eigen Bridget Jones scène. “A big patat!” Op het moment dat ik het uitspreek, besef ik mijn error. Ik schiet in de lach en de vrouw kijkt me geërgerd aan. Volgens mij nemen ze bij de fastfoodrestautrants alleen mensen aan als je kunt kijken alsof iemand een vieze sok in je gezicht smeert. Ik slik mijn lach vlug in en ik geef met mijn handen aan dat ik een grote portie patat wil. Oja, large fries. Ik bestel nog een mayonaise en ik reken gauw af. Na het eten waggel ik giechelend als een ware Bridget Jones de McDonalds uit.