Goeie spelling

“Zoek eens op Google naar debet over de zolder.” We zijn op zoek naar mooie plankjes voor bij onze pas geschilderde muur. Mijn vriend kijkt wat vragend naar me. “Hoe? The bed?” Ik moet lachen. “Nee joh, debet natuurlijk.” Nog steeds komt de boodschap niet helemaal over. Ik raak een beetje gefrustreerd. “Debet. D-e-b-e-t.” Het lukt eindelijk, m’n vriend heeft de website gevonden. Hehe. Niet veel later word ik keihard uitgelachen. “Dor, als je iets gaat citeren, doe het dan in ieder geval góed.” Hij laat me de website over ‘de betoverde zolder’ zien. Oja. Op zich is die titel wat logischer. Oeps. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden aan m’n vriend. Maar: planken in the pocket!

Bekijk bericht

De vaatwasser

“Laura, de vaatwasser werkt echt niet best hoor. Moet je kijken, er zit nog een restje cola in dit glas! En iehl, moet je zien: dit kopje soep is nog helemaal rood! Dat gaat niet goed hoor.” Lachend loop ik ernaar toe en wijs naar de rest van de vaat, waar druppels melk, koffieresten en mayonaise van afdruipt. Ik probeer op mijn allerdroogst te klinken: “ik heb de vaatwasser alweer ingeruimd, schat. De vaat is zegmaar vies, zo werkt dat bij vaatwassers.”

Bekijk bericht

Handige Harry

Trial and error, een methode waar ik regelmatig (per ongeluk) gebruik van maak. Ook vandaag heb ik weer twee nieuwe dingen geleerd op basis van een niet zo handige actie. Ik vind het altijd leuk om anderen te helpen, daarom deel ik mijn geleerde tips vandaag graag met jullie. Ze zijn namelijk best goed te voorkomen, haha.

Mijn eerste tip is om de batterijen in je computermuis te vervangen wanneer deze op zijn. Zorg er dan wel voor dat je óf een ander soort batterij gebruikt, óf goed onthoudt waar je de oude batterijen hebt neergelegd. Ik deed helaas geen van tweeën en had vier identieke batterijen keurig op een rijtje op tafel liggen. Géén idee welke er nou weer in moesten.

Mijn tweede tip is het afdekken van de vloer als je een muur gaat schilderen. Zoals je hebt kunnen lezen, is Laura afgelopen weekend verhuisd. Wat is het prachtig geworden! Je bent een tweeling of je bent het niet, dus ik wilde ook graag klussen in huis. Zo ben ik vandaag met mijn vriend naar de Gamma gefietst en hebben we verf uitgezocht voor een muur in de woonkamer. We hadden een zeer geëmancipeerd huishouden: mijn vriend ging koken terwijl ik de muur ging schilderen. Uiteraard hadden we voor afdekfolie gezorgd. Een mega verpakking zelfs, genoeg voor twee kamers in ons huis. Omdat ik maar één muur ging schilderen, had ik heel veel folie over. Het leek me daarom een goed idee om een deel ervan af te knippen. Ligt anders toch maar in de weg. Waar ik echter niet over na heb gedacht, is dat het knippen van afdekzeil vooral handig is als je hem eerst helemaal hebt uitgevouwen. Het folie lag nu dan wel niet in de weg, maar ik moest wel heel veel extra gaten dichten omdat er om de 20 centimeter een scheur in het folie zat die ik er zelf in geknipt had. Oeps.

Bekijk bericht

Kind, wat doe je jezelf aan?

Op naar de supermarkt, het uitje van de dag! Op een dag waarop je alleen maar moet studeren – ik heb weer eens fantastisch gepland – kan het best een verademing zijn om even je dagelijkse boodschapjes te halen. Ik vind het dan ook geen enkel probleem als ik zie dat ons bakje yoghurt per ongeluk is gecrasht op de supermarktband. Scheelt weer een paar minuten, ha! Rustig aan loop ik terug de winkel in, er staat toch niemand achter ons. De heenweg gaat goed, voor ik het weet sta ik voor het koelvak. Wanneer ik me weer omdraai, lijkt ineens de hele winkel achter mijn vriend in de rij te staan. Oei, opschieten, voordat ze allemaal op mij staan te wachten! In een gangpad kan ik nog net een botsing met een vader en dochter voorkomen. Ik vertraag mijn tempo, want ik kan er niet langs. Al vrij snel heb ik in de gaten dat de terugweg een stuk langer gaat duren. Ik probeer te seinen naar mijn vriend, maar hij kijkt niet. Maar goed ook trouwens, want ik heb geen idee hoe ik het beste “ik kom er aan, maar het duurt wat langer! Dit meisje draagt overduidelijk voor het eerst hakken en ze weet er totaal geen raad mee! Ze loopt alsof ze moet bevallen, wat overduidelijk niet kan als je ongeveer 8 bent!” moet gebaren naar mijn vriend. Nadat ik eindelijk de flessen frisdrank ben gepasseerd, kies ik voor de snelste route. Althans, dat denk ik. Terwijl ik kies voor de snelste route hemelsbreed, heb ik niet in de gaten dat de vleesafdeling in het midden van de winkel doodloopt. En dat hij ook niet echt bedoeld is voor klanten. Het vleesmeisje (is dat een woord?) kijkt me vragend aan, maar ik heb geen tijd om het uit te leggen. Nét op tijd lever ik mijn nieuwe bakje yoghurt in bij de caissière. Dat wordt smullen morgenochtend.

Bekijk bericht

“Ik breng die behangstomer wel even terug.”

Nu we alweer ruim een week de sleutel hebben, schiet het aardig op met het klussen. Zo is er beneden geschuurd, zijn de muren geschilderd en zijn we het behang boven flink te lijf gegaan met een gehuurde behangstomer. Omdat we vooraf niet wisten hoe lang we de behangstomer nodig zouden hebben, hebben we hem voor de zekerheid de hele week maar gereserveerd. Scheelde ook mooi in de prijs trouwens!

“Ik breng de behangstomer wel even terug, goed?” Het is vrijdag en we zijn alweer een week verder. Uiteindelijk hebben we de stomer alleen het eerste weekend nodig gehad: het werkte als een tierelier! Ik til het apparaat in mijn auto en ik navigeer naar het verhuurdersbedrijf. Wanneer ik de behangstomer naar de toonbank sleep, komt er een medewerker naar mij toe. Hij zoekt in zijn map naar mijn reservering en vraagt me of ik de borg contant of op de rekening wil ontvangen Vervolgens zegt hij vriendelijk, maar lichtelijk geamuseerd (flauw): “als je de stomer nou vanmorgen had teruggebracht, dan had ik nu geen €25 van de borg af hoeven halen.” Ik ben er niet helemaal bij met mijn gedachten en ik neem het bedrag aan. Het zal wel kloppen, online hadden we immers aangegeven dat we de stomer ‘s middags terug zouden brengen. Ondanks dat dit duurder was, hadden we voor deze optie gekozen, omdat we niet wisten of we het in één weekend zouden redden. Gevalletje voor de zekerheid.

In de auto terug naar huis begin ik echter na te denken. Huh, hoe zit dit nou? Ik heb vooraf toch al voor deze extra dag betaald? Waarom ging er dan nu nog eens geld van de borg af? In gedachten verzonken rijd ik de rotonde op. Waar moet ik heen? Oja, tweede afslag rechtdoor, A9 richting Alkm… hee, wacht eens. NOOOOO. NEEEEE. Terwijl mijn hoofd zich in de richting van de goede afslag draait, moet ik mijn auto noodgedwongen de eerste afslag richting de snelweg opsturen. Pal de verkeerde kant op. Terwijl ik zo over de behangstomer zat na te denken, had ik niet door dat ik een moderne, dubbele rotonde opreed. Zo’n rotonde waarbij je op de rechterbaan alleen maar rechtsaf kunt slaan.

Licht vloekend voeg ik in op de snelweg. Wat ontzettend dom dit! Maar goed, niet het einde van de wereld. Ik neem gewoon de eerstvolgende afslag en dan draai ik gewoon weer om. Daar komt de tunnel… hee, waarom springen de matrixborden aan? 70…. 50…. oneeeeeeeeee! (Ietsje meer gevloek inmiddels). Ik rij vol de file in. De eerstvolgende afslag is pas over zo’n 6 km. Dat gaat nog wel even duren dan. Tot overmaat van ramp zie ik dat een mega file zich opdoemt aan de overkant: de kant waar ik zo weer opmoet. Zwaailichten, gele auto’s…. er is een ongeluk gebeurd. Zorgelijk tuur ik in de verte. Het staat helemaal vol met auto’s en de file wordt alsmaar groter en groter. Daar gaat mijn plan om ‘even om te keren.’  Lichtelijk bezorgd bel ik mijn vriend op: “weet jij nog een binnendoorweg waardoor ik deze snelweg kan vermijden?” Hij geeft me instructies en dapper rij ik door.

Wanneer ik na een tijdje de juiste afslag neem (we zijn inmiddels 15 minuten en een paar scheldwoorden verder), zoek ik uit alle macht de nieuwe route. Ik moet er voor zorgen dat ik niet weer op de A9 terecht kom. Ik volg de bordjes Haarlem/Amsterdam en dan moet ik als het goed is op mijn sluiproute uitkomen. Nog zo’n 10 minuten rij ik verder en ik vraag me af of dit wel zo’n goed idee is. Het rijdt op zich wel aardig door, maar qua tijd win ik er niet zoveel mee. Die stomme rotonde ook!

Na nog eens 5 minuten rij ik af op een flinke stroom auto’s. Ik nader een kruispunt vlakbij Haarlem en er is geen beweging te krijgen in de auto’s. Nee hè. Tot overmaat van ramp gaat de brug open. GROMMM, zul je net zien! Normaalgesproken zou ik keihard om deze situatie lachen (“heb ik weer hoor”), maar op de één of andere manier grijpt het me nu even aan. Afgelopen week was best heftig: een nieuw huis én een nieuwe baan. Ik troost mezelf dat ik hier tenminste nog een blog over kan schrijven.

Omdat ik nu even de tijd heb, pak ik de factuur van de behangstomer erbij.  Direct zie ik dat het gewoon klopte wat de jongen zei: in eerste instantie heeft mijn vriend behangstomer voor een weekprijs meegekregen. De extra uren zijn pas vanaf vanmorgen 08:00 gaan tellen. Waar ik er vanuit ging dat we deze extra uren al betaald hadden, had het bedrijf dit nog niet doorgerekend. Als ik er vanmorgen inderdaad om 08:00 had gestaan, dan had ik de volledige borg teruggekregen. Achja. Het voelt een beetje flauw, maar zo werkt het nou eenmaal. De volgende keer maar meteen de spullen terugbrengen!

Ik haal mijn schouders op en leg me neer bij de situatie. Ik open mijn Spotify en begin keihard Eftelingmuziek te luisteren. Ook app ik mijn vriend dat ik vanavond toe ben aan een troostdiner.

Anderhalf uur later ben ik uiteindelijk thuis, met een reservering voor een sushirestaurant in de pocket. Dat geeft te denken… 😉

Bekijk bericht