Gezinsuitbreiding

(2012) Verwachtingsvol kijk ik naar de gezichtsuitdrukking van mijn vriend. Hij is aan het bellen en kijkt geconcentreerd voor zich uit. Hij luistert aandachtig en ik word steeds nieuwsgieriger. Dan kijkt hij plotseling ontzettend verheugd en mijn hart maakt een sprongetje. Het is gelukt!

Nog geen vijf minuten later zitten we in mijn moeders auto, onderweg naar Utrecht. We rijden niet veel in deze auto, maar soms is het wel handig om hem af en toe te lenen! Onze bestemming vanavond is een wat afgezonderde boerderij. Op deze plek gaat voor ons straks een nieuw hoofdstuk beginnen. Vanaf vandaag zullen we niet meer met zijn tweetjes wonen, maar worden we de trotse ouders van twee jonge katjes!

Na de verstopte weg uiteindelijk gevonden te hebben, draaien we de auto op het grindpad en lopen we snel over het erf om de katjes te ontmoeten. Het is een nestje van ruim acht weken oud. De katjes zijn slordig: rood-wit gevlekt en zwart-wit gevlekt. Drie heren en twee dames. Wat zijn ze nog lief en klein! We smelten direct bij het zien van onze twee zwart-witjes die we telefonisch al hadden gereserveerd. Bij het zien van de foto op Marktplaats waren we het dierect eens: dit worden ze. In real life zijn ze des te schattiger.

Na nog even met hun broertjes en zusjes gespeeld te hebben, tillen we onze kittens in de bench en beginnen we aan onze terugweg. De katjes vinden het spannend en zitten dicht tegen elkaar aan. Toch reageren ze op onze stemmen en nieuwsgierig krabbelen ze al met hun pootje tegen het gaas. Wat zijn ze lief!

Een paar weken later zijn we al flink gewend aan James en Darcy over de vloer. Ook de jongens voelen zich inmiddels helemaal thuis. Samen stoeien en rollen ze door het huis en springen ze op de meubels. Ze zijn flink brutaal: zoals het echte mannenkittens betaamt. Stoer zijn ze ook, want als wij een avond weggaan is dat geen probleem voor ze.

Ook vanavond laten we ze een paar uurtjes alleen: we gaan bij mijn ouders eten. Als we het huis van mijn ouders binnenstappen, bekijkt mijn moeder net de post. Verontwaardigd roept ze: “nou ja, ik heb een bekeuring voor te snel rijden! Dat overkomt me nou nooit!” Ondanks dat ik het een beetje sneu vind, moet ik wel een beetje giechelen. “Goh mam, lekker aan ’t scheuren geweest?” Ook mijn zus staat erbij. “Misschien was jij het wel!” wijs ik naar m’n zus, die ook regelmatig de auto gebruikt. “Maar… wanneer was het dan?” We bekijken de brief. Vijfentwintig augustus, ’s avonds rond 19:30. We denken alledrie na. “Wacht eens even… wanneer hebben jullie de katten opgehaald?” Oei. Ha! Ja. Dat waren wij.

Laten we het erop houden dat geen enkele kat ooit eerder zo’n flitsende start heeft gemaakt!

Volg:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge