Even logisch nadenken

Soms is het belangrijk om jezelf een beetje te verwennen. Dat kan wat mij betreft op allerlei manieren: een reep chocola, lekker een avondje niksen, of… een lekker stukje kaas kopen bij de kaasboer. Hoe burgerlijk wil je het hebben, hihi. In het dorp waar mijn ouders wonen zit een lekkere kaasboer. Ik ben toevallig bij hen op visite, dus ik besluit om er even heen te fietsen. Het is tegen zessen, maar aan het bordje voor de deur kan ik zien dat hij nog open is. Top!

Het is een wat aparte deur die ik niet één twee drie open krijg. Ik schuif en trek aan de deur, maar hij geeft niet mee. Onhandig kijk ik om me heen, maar er is niemand die mijn geklungel kan zien. Ik probeer nog eens de deur open te schuiven, maar weer lukt het niet. Ik tuur naar binnen om te zien of de winkel echt wel open is. In de hoek van de winkel zie ik een medewerker staan. Goed, toch open dus. Na nog een poging realiseer ik me dat de deur helemaal geen schuifdeur hoeft te zijn. Hoezo ga ik er per definitie vanuit dat het een schuifdeur is? Hoe vaak heeft een winkel een schuifdeur? Nonchalant duw ik de deur open. “Gaat lekker he!” hoor ik de medewerker zeggen. “Ja haha, maar het is gelukt hoor.” Ik kijk de man aan en zie dat hij een wenkbrauw naar me optrekt. Hij is aan het telefoneren en zijn opmerking was overduidelijk niet voor mij bedoeld. Ik voel me een beetje knullig. Ik wacht tot hij de telefoon neerlegt, bestel een geitenkaasje en ga snel weer naar buiten. Gelukkig gaf ‘ie nu wel mee, haha.