Ik ben bij mijn ouders thuis, waar ik gezellig met mijn vader heb gegeten. Na het eten springt de kat van mijn ouders bij mijn vader op schoot. Hij draait twee rondjes en gaat dan lief liggen. Mijn vader kijkt hem aan en zegt zacht tegen hem: “Ja je bent al 15 jaar hè, je gaat nog maar een paar jaartjes mee.” Ik kijk mijn vader verontwaardigd aan en roep: “nou ja, dat zeg je toch niet!” Mijn vader kijkt me niet-begrijpend aan, waardoor ik aan mijn oren begin te twijfelen. Aarzelend vraag ik: “eh, wat zei je eigenlijk precies?” Mijn vader herhaalt: “Ja je bent al 15 jaar hè, ga nog maar een paar jaartjes mee!”
Oepsie.
Haha, altijd leuk hoe je oren je soms een beetje voor de gek kunnen houden 😉 Gelukkig maar in dit geval! Onze kat is trouwens ook al 15 en ik heb dezelfde hoop dat zij nog jááren meegaat.
Romy schrijft over.. Slechte gewoontes afleren (6 tips!)
‘je gaat nog’ of ‘ga nog maar’—een wereld van veschil in woordvolgorde. Hoe bijzonder is taal en hoe bijzonder zijn de horende oren en hoe bijzonder om die wereld van verschil in een blog te laten ontstaan.
En Lynx ligt daar zo aandoenlijk van niets te weten….