Mee op kamp naar de Ardennen (blunders, ongemakken & uitspraken) – deel 1

“Hee Laura, we komen nog iemand te kort en het lijkt ons prettig wanneer er nog een vrouw meegaat op kamp. Heb jij toevallig tijd volgende week?” Lastminute word ik door een collega op school benaderd of ik mee wil naar de Ardennen. Hij overvalt me een beetje, maar direct voel ik: ja, hier heb ik wel zin in. Na even in mijn agenda te hebben gekeken, besluit ik dat ik mee wil gaan. Top!

Op dinsdagochtend is het dan zo ver. We verzamelen we met zijn allen op school: een groep van 52 leerlingen en 7 docenten. Vooraf heeft iedereen een boekje gekregen waarin precies staat wat ze mee moeten nemen: een tent, matje, slaapzak, brander, eten, bestek, bord, beker, warme kleding, oude kleding etc. Die ochtend staan er dan ook méga veel spullen bij elkaar.

Aangezien ik geen enkele bijeenkomst heb bijgewoond en hetzelfde leerlingenboekje in mijn handen geduwd kreeg (“hier staat op wat je mee moet nemen!”), ging ik er van uit dat de inpaklijst ook voor mij zou gelden. Thuis zocht ik dan ook al mijn kookgerei bij elkaar en via mijn moeder regelde ik de slaapspullen. Gelukkig weet ik dat ik in een caravan zal slapen, maar de bijnaam tokkietrailer belooft weinig goeds. Voor de zekerheid neem ik mijn matje maar mee.

“Wat heb jij nou weer allemaal mee, Laura?” Mijn collega’s kijken verbaasd naar mijn spullen. “We gaan maar 3 nachtjes en jij slaapt in de caravan, joh!” Enigszins verbaasd staar ik naar mijn spullen. Heb ik echt zoveel meegenomen? Ik heb toch gewoon de paklijst gevolgd?

(…)

Na een prima busrit van zo’n 5 uur komen we rond half 4 op de camping aan. Het is er gezellig druk met andere scholen en families en we krijgen ons eigen veld toegewezen. Direct snap ik waarom de docenten zo verbaasd naar mijn spullen keken: er staat een complete legertent met keukenuitrusting op ons te wachten. Koelkast, vriezer, kookpitjes… Uit de bus komen kratten vol met kookspullen en ladingen etenswaren voor de docenten. Leuk als ik dat ook even geweten had, haha. 

De leerlingen beginnen met het sorteren van hun spullen en het opbouwen van hun tenten. De meeste leerlingen hebben goed voor zichzelf gezorgd (twee meiden hebben zelfs een extra tent mee om hun kleding in op te slaan!!) en gaan enthousiast aan het werk. Een paar leerlingen kijken wat beteuterd naar hun veel te grote luchtbed die niet in de tent past. Zo af en toe komen leerlingen naar ons toe met de leukste vragen:

“Mevrouw, is het erg als je luchtbed een beetje uitsteekt?”

“Meneer, hebben jullie nog nieuwe haringen? Ik ben die van mij vergeten.”

“Ik kan echt niet meer blazen, hebben jullie een pomp? – MEIDEN, ze hebben een pomp!!”

“Mevrouw, het lukt echt niet om de haringen in de grond te steken, er zijn veel te veel stenen. Is het echt nodig om de tent in de grond vast te maken?”

Na ruim een uur staan de meeste tenten. De ‘garderobetent’ heeft helaas zijn functie alweer verloren. De jongen met het te grote luchtbed paste echt niet bij zijn tentgenoot en slaapt dus nu in de extra tent van de meiden. Zonder gemopper (stoer, meiden!) verplaatsen de dames hun hutkoffers naar hun eigen tent. Het kampeeravontuur kan beginnen! De leerlingen krijgen muntjes voor de douches en ze leren dat ze elke dag €5 krijgen om boodschappen van te doen. Verder verdelen we de leerlingen in groepen en vertellen we ze dat groep 1 om 20:30 klaar moet staan voor de avondspelen en dat groep 2 om 22:00 vertrekt voor de fakkeltocht. Voor die tijd krijgen ze one job: eten.

Om 20:00 is het chaos, de laatste leerlingen proberen de gasbranders aan te krijgen. Andere leerlingen komen er achter dat ze helemaal geen eten mee hebben genomen en kauwen nu beteuterd op gebietste krentenbollen. Wij, de docenten, zitten heerlijk aan de verse pasta carbonara. Het voelt enerzijds een beetje cru om zo lekker te eten terwijl de leerlingen zo stuntelen (en echt: ik had met alle liefde mijn potje soep opgewarmd!), maar anderzijds vind ik het ook wel weer genieten. Stiekem is het natuurlijk heel leuk voor de leerlingen dat ze zo autonoom bezig moeten zijn!

Om half 9 roepen we groep 1 (de groep waar ik ook mee op pad ga deze week) bij elkaar. “Hebben we iedereen? Jongens, waar is Marit?* – Die komt zo, die ging nog even snel naar de wc!” Een paar minuten te laat vertrekken we naar de avondspelen. Deze week hebben we hulp van een groepje sportieve mannen (+ dame!) van Outlive Experience die de activiteiten in de Ardennen verzorgen. Met zo’n 25 leerlingen lopen we naar een grasveldje dat helemaal besmeurd is met koeienvlaaien. Een paar jongens hebben nieuwe sneakers aan (why?!) en ontwijken schreeuwend de poep. Even later doen we een paar ‘avondspelen’, waarbij leerlingen behendig tussen de koeienvlaaien rennen, op boomstammen een parcours lopen en elkaars drugs (zakjes poedersuiker) moeten zien af te pakken in het smokkelaarsspel.

Rond elven komen we weer terug op de camping en de leerlingen gaan zowaar richting hun tent. En dan begint het echte kamperen pas…

Wordt vervolgd!

*Wegens privacy gebruik ik andere namen.