Lag die daar al de hele tijd?

Samen met Laura ben ik op bezoek. “Willen jullie ook een kopje thee?” Ik loop naar de waterkoker en zet hem aan. Er zijn niet zo veel stopcontacten in dit keukenje, dus de waterkoker krijgt stroom via een verlengsnoer. Ik zet drie kopjes neer en wacht tot het water gekookt heeft. Terwijl we ondertussen verder kletsen over van alles, schenk ik het eerste kopje in. Terwijl ik ook het tweede kopje vul, bedenk ik me dat ik niet zo heel veilig bezig ben met dat verlengsnoer. Hierna moet ik maar eve.. PLOP! Oh crap, het licht is zojuist uitgevallen. Shit. Ik bekijk de schade en zie dat ik er inderdaad een flinke scheut in heb laten vallen. Zo onnodig haha. Ik ben heel blij dat ik mezelf niet geëlektrocuteerd heb.

Nadat de schakelaar in de meterkast weer is omgezet, schenk ik ook het derde kopje in met het inmiddels iets afgekoelde water. Ik laat die waterkoker nu even met rust! Volgende keer pak ik het toch maar even anders aan :-).

Omslachtig (deel 3)

In de meivakantie heb ik een nieuwe hobby ontdekt: het bewerken van zelfgemaakte filmpjes. Vroeger had ik een videocamera waarmee ik van alles heb vastgelegd. Kamer opruimvideo’s, hele interviews met Laura, de autoreis naar Italië, enzovoorts ;-). Tegenwoordig hebben we een GoPro die al een aantal reisjes met ons mee mocht. Tot deze vakantie had ik verder nog niet veel gedaan met deze video’s. Nu ben ik helemaal op dreef en heb ik al een aantal ‘compilaties’ gemaakt. Zo heb ik onder andere een filmpje gemaakt over onze verbouwing en verhuizing, over onze vakanties naar Thailand en Indonesië en over ons tripje naar New York. Het maken van deze video’s kost ontzettend veel tijd, maar is wel heel leuk om te doen!

Omdat ik een gratis programma gebruik om te editen, zijn er maar een beperkt aantal mogelijkheden in dat programma. Een groot nadeel is bijvoorbeeld dat je alle filmpjes één voor één naar een balk moet slepen. Ter info: ik had meer dan 400 filmpjes van Thailand, dus dat kostte nogal wat werk! Maar goed dat die vakantie twee weken duurde! ;-). Toen ik bijna klaar was met het Thailand filmpje en aan het wachten was tot nummer 376 in de balk gesleept was, kreeg ik een geniale ingeving. Laat ik eens googelen.

Je raad het al: na drie minuten ontdekte ik hoe ik alle video’s tegelijk kon verslepen. HAHA. Ik had zo veel meer kunnen doen in de vakantie. Er staan nog een aantal video’s op de planning, maar dat zal waarschijnlijk een stuk sneller gaan :-).

Omslachtig (deel 2)

Soms kun je vol enthousiasme met iets bezig zijn, om er later achter te komen dat je ontzettend omslachtig bezig bent. Deze week had ik meerdere van zulke acties. De eerste verscheen al eerder op de blog, door naar de tweede!

Het is heerlijk om nu een ‘grote-mensen-huis’ te hebben. We hebben lekker de ruimte en éindelijk een tuin! Een nadeel van een wat groter huis is dan wel weer dat er meer oppervlakte is om te stofzuigen. Waar ik bij onze vorige woning aan één stopcontact genoeg had voor de stofzuiger, moet ik hem nu een paar keer verplaatsen. Ik pleit voor stofzuigers met een snoer van 100 m. 

Omdat ik nu van beneden naar boven wil verhuizen, besluit ik om het snoer even ‘in te trekken’. Zo kan ik op de trap tenminste niet struikelen over het snoer. Eenmaal boven zet ik de stofzuiger weer neer, klaar om het snoer er weer uit te trekken. Het gaat alleen niet zo soepel. Steeds wanneer ik het snoer eruit trek, schiet het net zo hard weer naar binnen. Ik raak een beetje gefrustreerd. Net deed hij het toch gewoon?! Ik probeer het nog eens. En nog eens. Net wanneer ik mezelf wil wijsmaken dat het boven heus wel schoon genoeg is, (want inmiddels heb ik er wel schoon genoeg van), doe ik nog één laatste poging. Deze keer zónder mijn voet op het ‘snoer intrek knopje’. Wauw.

Omslachtig (deel 1)

Soms kun je vol enthousiasme met iets bezig zijn, om er later achter te komen dat je ontzettend omslachtig bezig bent. Deze week had ik meerdere van zulke acties. Ik begin met de eerste!

“Hoi! Zullen we vanavond een gerecht maken uit dat nieuwe kookboek?” Een vraag van Thomas op de app. Ik reageer dat ik dat inderdaad graag wil. “Ok top, dan haal ik je straks op en dan rijden we daarna door naar de supermarkt.” Ik reageer dat ik dan wel het kookboek mee zal nemen zodat we de ingrediënten kunnen opzoeken. Kan, kan! Ik kan natuurlijk ook gewoon een foto maken. Of een lijstje.

Witte spikkels

Ik zit op de fiets, op weg naar de sportschool. Het is frisjes buiten en de lucht ziet er wat duister uit. Ik rits mijn jasje wat verder dicht en trap iets harder door. Na twee minuten voel ik iets op mijn hoofd en hand vallen. Ik denk allereerst dat het begint te regenen, maar het blijft bij deze twee spetters. Mijn hartslag gaat ietsje omhoog. Het zal toch niet zo zijn dat er een vogel heeft zitten kakken?! Ik kijk naar mijn hand en slaak een diepe zucht. Er zitten overduidelijk witte vlekken op mijn hand, de regen kan dat nooit veroorzaakt hebben. Ik voel in mijn haar, maar de schade lijkt daar gelukkig mee te vallen. Zo maar even in de spiegel kijken dan!

Ik fiets door en kijk ondertussen wat beter naar mijn hand. De poep lijkt ook wel onder mijn nagels te zitten. En het zit ook op mijn andere hand, waar ik helemaal niet ‘geraakt’ ben. En dan valt het kwartje (er valt veel vandaag). Zo viel er blijkbaar eerder vandaag een klodder witte verf op mijn handen terwijl ik het plafond en een muur aan het witten was. Pfew!