Thomas en ik zijn op visite bij zijn ouders. Wanneer we binnenkomen, ligt er toevallig net een geboortekaartje op de deurmat. De moeder van Thomas bekijkt enthousiast het kaartje en leest wat erop staat. “Ooh wat fijn, eindelijk een makkelijke naam om te onthouden: Laura!* Je weet hoe moeilijk ik het soms vind om namen te onthouden, maar dit lukt me nog wel.” Ik gluur over haar schouder en begin een beetje te lachen. “Lees nog eens goed,” zeg ik tegen haar, doelend op échte de naam van het meisje: Lara! Hihi.
*Het ging om een andere naam, maar ook bij die naam scheelde het één letter 😉
Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: juni 2018!
1 juni 2018
Zo noem je dat toch?
“Kun jij mijn verslag zo even doorlezen?” Tuurlijk wil ik dat – ik zadel mijn vriend ook vaak genoeg op met gepraat en gezeur over mijn eigen studie :-). Ik pak zijn laptop erbij en begin met lezen. Hier en daar een extra kommaatje of tremaatje, maar verder ziet het er goed uit! Ik lees door. Interessant, interessant. Even de grafiek bekij.. HAHAHA!! Mijn vriend kijkt me verbaasd aan. “Die grafiek!” Lach ik. Mijn vriend snapt hem – uiteraard – nog niet. “In de grafiek zijn drie balken te zien.” begin ik te citeren. “De blauwe balk betekent dat de patiënt geen heropname heeft gehad. De rode balk betekent dat de patiënt een heropname heeft gehad binnen 20 dagen.” Ik begin weer te lachen. “Wat is daar nou grappig aan?” Ik lees door. “De balk in aquarel betekent dat de patiënt… Aquarél! serieus?” Ook nu moet mijn vriend lachen. “Haha, ja, zo heet die kleur toch!” Ik pak google erbij en citeer: “een schildertechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van waterverf.” De kleur waar mijn vriend naar op zoek was is turquoise, maar ik verander hem voor het nette toch maar even naar lichtblauw ;-).
12 juni 2018
Morning
Mijn vriend is een weekendje naar Sevilla met zijn neef, wat betekent dat de katten en ik het rijk alleen hebben. Ondanks dat het best irritant kan zijn (lees: katten op je benen, niet kunnen omdraaien, warm), vind ik het altijd heel gezellig om ze bij me te laten slapen.
De volgende ochtend word ik vroeg wakker, waarschijnlijk van een beweging van een van de katten. Ik richt me een beetje op om te zien waar ze zijn. James ligt bij mijn voeteneind, Darcy is nergens te bekennen. Zal wel naar beneden gelopen zijn. Omdat ik wil weten hoe laat het is, draai ik me om om mijn telefoon te pakken. Één seconde later klopt mijn hart in mijn keel. Darcy zit me op ongeveer 1 cm van mijn hoofd intens blij aan te kijken dat ik wakker ben.
13 juni 2018
Ondertussen bij de pizzeria
“Doe mij maar een pizza quattro stagioni alstublieft.” Mijn vriend en ik zijn een weekendje in Apeldoorn en hebben besloten een hapje te gaan eten bij de pizzeria. Het is fantastisch weer en daarom absoluut geen straf om in de binnentuin van het restaurant te zitten.
Na twintig minuten arriveren onze pizza’s. Goedkeurend bekijk ik de mijne. “Grappig, niet elke pizzeria doet ansjovis op de quattro stagioni.” Mijn vriend kijkt me met een vies gezicht aan: hij houdt duidelijk niet van ansjovis. Toch kijk ik wat verbaasd terug. “Dat recept met die zalm en pasta is toch ook met ansjovis? Die vind je wel lekker toch?” Hij schudt woest zijn hoofd. “Nee joh, dat is geen ansjovis!” Ik haal mijn schouders op en begin aan mijn pizza.
Na een paar minuten vraag ik of mijn vriend een hapje wil. Ik heb een stukje voor hem afgesneden. “Hier zit geen vis op, daar kun je best een stukje van nemen!” Mijn vriend kijkt nu wat verward. “Vis? Daar heb ik geen problemen mee hoor, die had je er best op mogen laten zitten. Maar als iets géén vis is, dan is het wel ansjovis!” Om zijn verhaal kracht bij te zetten, wijst hij naar mijn artisjok. Ik proest het uit van het lachen. Artisjok en ansjovis, almost the same thing 😉
14 juni 2019
Rode wangen achter de telefoon
“Hallo? U spreekt met Laura. Ik heb bij jullie een digitale cadeaubon besteld en deze vervolgens naar een vriendin gemaild. Ze heeft deze mail echter nooit ontvangen. Kunt u mij helpen?” Na vervolgens wat vragen beantwoord te hebben (“nee, hij staat ook niet in haar spam-box”), vraagt de vrouw: “kunt u mij uw adres doorgeven?” Ik noem mijn postcode en huisnummer. “Op dit adres staat een andere naam, kan dat kloppen? – O, ik ben vorig jaar verhuisd. Waarschijnlijk staat mijn oude adres nog in mijn account!” Vervolgens geef ik mijn oude adres, maar ook daar kan de vrouw niks op vinden. “Geeft niet!” zegt ze lachend. “Gebeurt heel vaak. Geef me je e-mail-adres maar.” Oké, dat kan niet misgaan. Ik spel mijn e-mail-adres (“ja, met de M”) en ik hoor het haar intikken. “Laura? Ook deze lukt niet…” We zijn al twee minuten in gesprek en nog geen steek verder. Inmiddels voel ik mijn wangen rood worden. Nee hè, moet ik nu serieus mijn jonge-meisjes-e-mailadres gaan spellen? “Oké mevrouw, eh.. waarschijnlijk staat hij nog op mijn allereerste e-mailadres. Vergeef me alsjeblieft, het is nogal gênant, haha.” De vrouw reageert bulderend: “zeker met heel veel x’jes of lofjoe ofzo? Geeft niks kind, ik heb ook een dochter. Spel maar raak!” Uiteindelijk lukt het ons om de bon te traceren. Nadat ik ophang, wijzig ik direct mijn accountgegevens. Dit gaat me niet meer gebeuren.
Never dull tweets
Na een avond werken voor school, hoor ik de vaatwasser piepen. Direct ben ik trots op mezelf: ik kon me door de drukte helemaal niet herinneren dat ik hem had aangezet, chill! Een kwartier later kijk ik sip naar de vieze vaat. #buren #deurstaatopen #zelfdegeluid
In mijn to do lijst app heb ik ook een tabblad “Neverdullmoments”, waar ik dan ideeën op kan slaan voor blogs. Super handig, alleen is het nogal frustrerend wanneer je je eigen aantekeningen niet meer kunt plaatsen. “Deur.” Ehhh… #cliffhanger #nepefficiëntie
Hoe werkt dat nou met die ijsboer? Moet je dan keihard achter dat creepy liedje aanrennen? #ijsboer #liedje #dopplereffect
Je weet gewoon dat je geen filmpje moet aanklikken waarin je iemand ziet stunten op een enorm hoog gebouw #metzweethandjesachterdelaptop #looptgelukkiggoedaf
Tweet lezen van je zus en vervolgens dus juist dit soort filmpjes opzoeken. #zweethandjes #jaduhh #tweeling
Vannacht had ik een merkwaardige droom over een collega. Ik stuurde het volgende bericht naar haar:
“Hoi! Vraag me niet hoe, maar vannacht heb ik gedroomd dat jij eindexamen ging doen. Het was mijn taak om drinken voor je te regelen. Je wilde graag een warme chocolademelk met twee bouillonblokjes erin. ????!!!!!!”
Voortaan kijk ik heel anders naar chocolademelk, haha. Dat geldt ook voor mijn collega trouwens. Ik ben benieuwd waar ik vanavond over ga dromen 🙂
Het is pauze en ik ga zitten aan een tafel. Een collega van me vertelt een verhaal terwijl ze naar haar telefoon kijkt. “Ik krijg een bericht van mijn zoon binnen dat hij verdwaald is.” We moeten allemaal een beetje giechelen: hoe kun je in deze omgeving nou verdwalen, zéker met die telefoontjes en technologie van tegenwoordig? “We staan tijdelijk op de camping, omdat onze vloer gedaan wordt. Hij is een rondje gaan lopen met de honden door de duinen.” Aah oké, that makes sense. Het is dat er altijd paaltjes met kleurtjes in de duinen staan, anders zou ik ook zeker weten verdwalen. Bestaat er een winkel waar je richtingsgevoel kunt kopen? Ik zou graag een bestelling willen doen. Mijn collega praat geamuseerd verder. “Het mooie is dat hij over een paar uur examen moet doen.” Haha! In gedachten zie ik de krantenkop al voor me. “Jongen te laat voor examen door het ontbreken van richtingsgevoel.”
In de volgende pauze kregen we de verlossende update dat hij de weg gelukkig weer gevonden heeft.
Het is maandag, mijn vrije dag. Meestal maak ik op zo’n dag een lijstje met wat ik wil doen. Wassen. Stofzuigen. Tanken. Vooral dat laatste is belangrijk! Ondanks dat ik nu meestal op de fiets naar mijn werk ga, vind ik het toch fijn om een plan B te hebben.
Die avond gaan Thomas en ik naar Laura en Daan om de laatste aflevering van Game of Thrones te bekijken. Ikzelf zit er een beetje voor spek en bonen bij, omdat ik alleen het eerste seizoen heb gezien. Toch is het best leuk en spannend om de laatste aflevering te zien.
“Eh Dor,” zegt Thomas. “Ik krijg een berichtje van de buurman dat hij heeft gezien dat de lichten van je auto nog aan staan.” Shit! Na een snelle rekensom weet ik dat de lichten van mijn auto al meer dan drie uur aanstaan, omdat ik rond een uur of 3 getankt heb. Hoe ironisch, straks kan ik morgen alsnog niet weg met de auto door een lege accu.
Ik pak Thomas zijn autosleutels en race naar huis. Hopelijk start hij nog gewoon, dan hoef ik niet te hannesen met startkabels. “Godzijdank” zeg ik tegen mezelf, als ik de motor even later hoor ronken. Nadat ik heb gecheckt of ik de lichten van Thomas zijn auto heb uitgedaan, ga ik met mijn eigen auto terug naar de laatste scènes van Game of Thrones. Kan die accu mooi weer even opladen.
De volgende ochtend ben ik overigens met de fiets gegaan, dus ik had makkelijk Game of Thrones helemaal kunnen kijken, haha ;-).
