“Haal jij me vanmiddag op in Amsterdam? Neem mijn auto maar, daar past mijn fiets makkelijk in!” Thomas is een week op fietsvakantie geweest en komt vandaag weer thuis. Ik moet even slikken. Voor zijn werk heeft hij tijdelijk een nieuwe lease auto gekregen. En dat is best een grote bak. Hoewel ik inmiddels al in heel wat auto’s gereden heb, vind ik het toch altijd wel een ding om in Amsterdam te rijden, zéker met een grote bak met automaat waar ik pas één keer in gereden heb. “Tuurlijk!” App ik terug.

Die middag stap ik in de auto. “Niet je linkerbeen. Niet je linkerbeen. Er is geen koppeling. Alles met rechts.” Het ritje naar Amsterdam gaat uiteraard prima en ik begin het steeds leuker te vinden in die bak.

Wanneer ik de straat inrijd waar Thomas me al op staat te wachten, parkeer ik de auto vlak voor zijn voeten. Ik druk op het knopje om mijn raam te openen, zodat ik daar mans mijn arm uit kan steken. Er gebeurt helemaal niets. Wel zie ik Thomas keihard lachen, wijzend naar het zojuist geopendraampje áchter mijn stoel. Aah, verkeerde knopje.

Vandaag is de dag waarop de scholieren horen of ze wel of niet geslaagd zijn. Een spannende dag, ook voor de docenten en de ouders van de leerling! Want ja.. ga je alvast een taart regelen? En wat als de leerling dan toch gezakt is? Deze dag doet me altijd denken aan het jaar waarin Laura en ik hoorden of we geslaagd zouden zijn.

“Meiden, ik heb alvast een cadeautje voor jullie! Je mag het pas uitpakken als je de uitslag hebt gekregen.” Samen kregen Laura en ik drie smalle pakketjes. Wat zou dat nou zijn?

Waar we bij ons havo examenjaar allebei een verschillende mentor hadden, hebben we bij ons vwo examenjaar allebei dezelfde. Wel zo praktisch met het telefoontje. Samen zitten we dan ook met spanning te wachten.

Uiteindelijk krijgen we het verlossende telefoontje. Allebei geslaagd, yeah! Laura krijgt er wel de kanttekening bij dat er niemand zo slecht heeft gescoord op Nederlands als zij, maar dat terzijde. Onze mentrix geeft Nederlands, vandaar dat het er toch even bij vermeld moest worden, hihi.

Nadat we iedereen op de hoogte hebben gesteld, pakken we de pakketjes uit. “Geslaagd” verschijnt er in chocoladeletters. Ook Laura pakt een “Geslaagd” reep uit. Nieuwsgierig bekijken we het derde, wat kleinere pakketje. Het woordje “Niet” in chocoladeletters kijkt ons uitdagend aan. Haha! Die hebben we toen maar snel opgegeten.

“Controleer altijd je antwoord! Is het logisch? Kan een kaars echt groeien als je hem aansteekt? Volgens jouw tabel kan dat!” Ik hoor mezelf dit soort zinnetjes vaak roepen in de klas, omdat ik wil dat leerlingen logisch nadenken. Scheelt een hoop fouten! En zelf controleer ik natuurlijk ook altijd mijn opgaven die ik verzin voor de leerlingen. Dat wil zeggen, bíjna altijd.

Ik ben een toets aan het nakijken van een leerling die hem op een later moment heeft ingehaald. Op de één of andere manier heeft ze berekend dat ene Tom schoenmaat 58 heeft. “Wel een beetje groot, vind je niet?” Wil ik er al bij schrijven. Nog net op tijd zie ik dat ik zelf deze reuze schoenen gecreëerd heb, hihi. Volgende keer even beter controleren bij het veranderen van de getallen voor inhaaltoets of het enigszins logisch is.