Dit is zo typisch hè

Ondanks dat onze katten broertjes zijn, zijn ze best verschillend. Dirk is erg aanhankelijk en kan heel hard loeien als hij buiten is. Hij komt graag bij je zitten en wordt graag geaaid. Wanneer we even rammelen met de kattensnoepes is Dirk er áltijd bij. Rover is wat meer op zichzelf, hij is vaak buiten ‘aan het werk’. Beetje praatjes maken met buurkat Mini, of hij is de buurt aan het verkennen. Kattensnoepjes doen hem niet zo veel en hij hoeft ook niet zo nodig op schoot. Wél vindt hij het heerlijk als je hem op zijn buik aait, terwijl de meeste katten daar juist weer niets van moeten hebben.

Vandaag zit Rover dan eindelijk op schoot. Yes! Uit zichzelf! Ik zou eeuwig zo kunnen blijven zitten, ik heb vandaag toch verder niets te doen. Je begrijpt vast dat ik ontzettend baal dat ik een tandenborstel in mijn mond heb, samen met een hoop tandpastaschuim. Ik kan het nog een paar minuten rekken, maar moet dan toch echt mijn mond gaan spoelen. Natuurlijk ga ik daarna weer op het bed zitten, maar Rover moet er niks meer van weten. Noooo ;-).

Serieus?! HAHA

Meer dan een half jaar geleden heeft Thomas nieuwe schoenen gekocht: witte all-stars. Ook ik ben fan, ik heb al meerdere paren versleten! Het jammere is alleen dat ook onze katten fan zijn van deze schoenen. Dat wil zeggen: het is een erg leuk doelwit om de haarbal op te werpen. Het resultaat: een mega grote vlek op Thomas zijn nog niet zo oude witte schoenen.

Natuurlijk, ideaal is anders, maar op zich is het wel makkelijk schoon te maken met een doekje. Althans, als je dat vrijwel direct na de werp zou doen. Nu, meer dan een half jaar later, lukt het inderdaad niet zo goed om de vlek weg te boenen. Dan maar de wasmachine!

Thomas gaat het wel even regelen. Hij pakt een kussensloop, haalt de veters uit de schoenen, propt de wasmachine vol met handdoeken en vult vervolgens de kussensloop met beide schoenen. Allebei. Terwijl er maar op één een vlek zit. HAHA!

Het ritje wasmachine heeft de schoen prima overleefd, de vlek helaas ook nog wel een klein beetje. Nog maar een keer dan binnenkort ;-).

Bakker grapjes

“Super” is een woord dat je best wel vaak hoort. Ook ik maak graag gebruik van dit woord, vooral in de context om iemand te bedanken. “Super, tot ziens!” Ofzoiets.

Ik ben bij de bakker en haal onze bestelling van brood op. (Ik ben me zeker bewust van deze burgerlijke actie, haha). Ik moet binnen even wachten en ik begin een gesprekje met de medewerker die mijn brood erbij pakt. “Ideaal hoor, dat bestelsysteem online.” Ze moet lachen en zegt dat ze maar weinig van computers snapt. “Ik doe precies wat er op het blaadje staat, maar er gebeurt vaak niet wat ik wil.” Ze is erg vrolijk en maakt een opmerking over hun systeem, die wel erg zuinig is. “Je tussenvoegsel staat niet eens op het blaadje van de bestelling, armoedig hoor!”

Ik pak het brood van haar aan en bedank: “super, bedankt!” Zegt ze: “nee hoor, het is loodvrij.” Hij moest even tot me doordringen, hahaha. 

Van mij mogen er best meer mensen (flauwe) grapjes maken ;-).

Bedankt hè! ;-)

Vanavond hebben we een barbecue met de wiskundecollega’s, gezellig! Omdat het lekker weer is en omdat ik dan niet hoef te bobben, ga ik lekker op de fiets.

Bij de barbecue stop ik mijn mobiel in mijn tas en kijk ik er de hele avond niet meer naar. Wanneer het tijd is om weer naar huis te gaan, zie ik dat ik van Laura wat berichtjes heb. 

“Hoi, mag ik zo je auto ophalen zodat ik hem morgen kan gebruiken?”

“Ik kom zo je auto ophalen!”

De berichtjes zijn twee uur geleden gestuurd. Haha, het is maar goed dat ik hem morgen niet nodig heb. 

Wanneer ik thuis kom zet ik het licht van de schuur aan. “Huh.” Ik kijk naar de onbekende fiets die zo onhandig staat geparkeerd dat ik er met geen mogelijkheid meer bij kan. 

Ik kijk nog eens op mijn telefoon.

“Ik zet mijn fiets bij jullie in de schuur!” 

Juist ja ;-). 

Zo’n maandag

Ook al weet ik heus wel wat ik wil en ga doen vandaag, toch schrijf ik het even op een lijstje. Fiets naar de fietsenmaker. Nieuw batterijtje in horloge laten zetten. Fruit halen. Gootsteenkastje opruimen. Het is altijd fijn om al vroeg te beginnen, zodat je de hele dag een productief gevoel hebt. Ik trek mijn jas aan om op pad te gaan, maar bedenk me dan dat het maandagochtend is. Hmmm, meestal is niet alles open dan. Het is maar goed dat ik het even check: de juwelier gaat om 13:00 open en de fietsenmaker om 13:30. Ik besluit om vanmiddag dan maar alles in één keer te halen en om nu aan het gootsteenkastje te beginnen.

Twintig minuten later kijk ik tevreden naar het resultaat. Ik doe het kastje dicht en ruim de troepjes op die niet in dat kastje horen. Ik heb heel veel rollen met plastic zakken gevonden en besluit om er een paar in de trapkast te bewaren. Eén zak kan ik mooi gebruiken om sommige spullen weg te gooien. Ik begin aan de rol te draaien en zoek naar het kartelrantje om een zak af te scheuren. Pas na twee meter gerold te hebben kom ik erachter dat zelfs ‘mega zakken’ niet zó groot zijn. Ik rol even terug om te kijken waar dat kartelrandje dan zit. Huh. En dan begint het te dagen: dit zijn helemaal geen zakken, dit is afdekplastic. Handige harry.

Om 13:20 fiets ik naar de juwelier, waar ik slechts een kwartiertje hoef te wachten op mijn nieuwe batterijtje. Bijna fiets ik weer terug naar huis omdat de fietsenmaker nog niet open is. Het is immers pas 11:40. Nog net op tijd realiseer ik me dat dit wel héél vroeg is en dat ik thuis juist zo lang heb gewacht zodat alles open zou zijn. Blijkbaar heeft de vrouw van de juwelier mijn horloge niet goed ingesteld en is me dat helemaal niet opgevallen, lekker suf haha. Niet dat het uitmaakt overigens, de fietsenmaker blijkt vandaag een extra dagje gesloten te zijn. Morgen weer een dag!