We hebben best een grote voortuin, waardoor we de kindjes voor Sint Maarten op 11 november goed aan zien komen. “Daar komen er weer een paar, doe jij open?” Vraagt Thomas me. Ik open de deur en begroet de twee meisjes. “Wacht even!” Een meisje roept dit heel stellig en kijkt ongeduldig naar de straat, waar een derde meisje aan komt hollen. Als ze er bijna is, zetten ze het nummer in. “Sinte Maarten mik mak, m’n moeder is een dikzak, m’n vader is een duntje, geef me pepermuntje.” Echt zó’n onaardig lied, maar hij blijft favoriet bij veel kindjes. Lekker snel snoep cashen, haha.

Ik wil de meisjes complimenteren over hun práchtige ( 😉 ) gezang, maar het nummer gaat al verder. Oh! Door mijn verbazing hoorde ik niet alles, maar de laatste regel “mandarijn met pindakaas, morgen ben ik Sinterklaas” bleef me bij. “Nou, hier heb ik lekkere chocolaatjes, maar jullie willen vást wel een mandarijn om met pindakaas te eten.” Ze trekken een vies gezicht en geven aan dat dat echt vies is. “Met appelstroop dan?” Nee, ook geen goed idee. Ze pakken een chocolaatje en rennen door naar het volgende huis. Bijzonder feest is het toch, haha!

Vandaag blazen we allebei 30 kaarsjes uit! We doen onszelf een blogvrije dag cadeau ;). Leuk weetje: Laura is geboren om 6:42 en ik om 07:02. We schelen dus precies 20 minuten!

Indien van toepassing: weet jij nog veel van je 30e verjaardag?

Tot morgen!

Op maandag en dinsdag ben ik altijd vrij, heerlijk. Ik geniet er enorm van om zo veel dagen samen met Marthe te zijn! Omdat Laura nog steeds verlof heeft, zien we elkaar vaak op (één van) deze dagen. Logistiek is dat nog wel eens een uitdaging, vooral als Thomas onze auto mee heeft naar werk. Meestal komen we er wel uit, omdat Laura en Daan twee auto’s hebben. Daarnaast is het ook een prima afstand om te wandelen!

“Ik ga nu van huis!” Ik heb Marthe in de draagzak gedaan en pak het onderstel van de kinderwagen waar ik de maxi cosi op heb gezet. We gaan straks met de auto weg, waardoor ik dus beter de maxi cosi mee kan nemen in plaats van de kinderwagen. De draagzak is bijna altijd een succes voor een dutje, dus vandaar deze combi. Het fijne van deze constructie is ook dat ik al mijn spullen aan de kinderwagen kan hangen. Als ik alleen de draagzak mee zou hebben, zou ik de tassen ook zelf moeten tillen, haha.

Een andere leuke bijkomstigheid is de reactie van mensen als ze met een vertederde blik in de wagen kijken. “Lief dekentje he?” hoor ik mezelf tegen een voorbijganger zeggen, die ook eerst naar de legen wagen kijkt en daarna pas naar de draagzak. Pas nu valt het op hoe veel mensen eigenlijk altijd naar je baby kijken ;-).

Laura en Daan hebben een zak aan de box hangen waar allerlei speelgoed in past (zie de foto hierboven). Ik vond het zeer inspirerend en heb daarom op Vinted gezocht naar iets vergelijkbaars. Al snel vond ik een hele leuke.

”Hmm, het is wel een kleine verpakking hè?” Laura is toevallig bij ons wanneer ik het pakketje openmaak. We krijgen allebei direct de slappe lach als ik de boxzak eruit haal. Zie de foto hieronder. Hahahahahaha!

Er passen echt maximaal drie speeltjes in. Maar schattig is ie wel! ;-). Op de foto lijkt hij trouwens wat indrukwekkender dan hij is. Precies de reden waarom ik hier ben “ingetrapt”. De afmetingen stonden overigens gewoon bij de advertentie hoor, haha. Toch ben ik er blij mee!

Ik vind het heerlijk om naar buiten te gaan en een stukje te wandelen. Binnen twee minuten van huis ben je in het park waar het mooi groen is. Nu Marthe er is, vergt het iets meer planning, maar dat is verder geen probleem. Toch vind ik het ook fijn om te weten dat er ooit weer een tijd komt dat we samen na 19.00 buiten kunnen wandelen, zonder dat we daar een oppas voor nodig hebben!

Marthe heeft haar eerste slaapje gedaan en nadat ze heeft gegeten, gaan we samen naar buiten. Op weg naar het park komen we langs een andere straat met een smalle stoep. Er loopt een vrouw met een kinderwagen onze kant op. Op de stoep staan ook nog een aantal auto’s geparkeerd, dus ik besluit om even van de stoep af te gaan. Omdat er een paar busjes staan geparkeerd, is het zicht niet zo duidelijk. We moeten dan ook heel hard lachen als we op straat bijna tegen elkaar aan botsen, niet wetende dat we allebei “wel even aan de kant gingen.” Ik stem voor kinderwagens met knipperlicht!