Voetbalkenner

Samen met Laura en haar vriend eten we gezellig bij mijn ouders. Normaal gesproken eten we áltijd aan tafel, maar vanavond is een uitzondering. En dat terwijl maar een fractie van het gezelschap ook maar iets om voetbal geeft. Maar hé, het kan voorlopig wel weer één van de laatste keren zijn dat we het Nederlands elftal mogen aanschouwen! Vooruit dan maar, voor die tv.

Tijdens de pauze rommelt mijn moeder wat in de keuken en schuift niet veel later ook voor de televisie. Op een gegeven moment verschijnt de scheidsrechter vol in beeld. “Hee, die man ken ik!” Zegt mijn moeder. Ik ben onder de indruk – ik heb namelijk absoluut geen flauw idee naar wie ik zit te kijken – totdat de volgende opmerking volgt. “Wie eh.. is dat nou ook alweer?” Er wordt een droge opmerking richting mijn moeder gemaakt: “weet je zeker dat je hem niet gewoon van de eerste helft herkent?”

Bekijk bericht

Transport trouble

 

“Haal jij dat pakketje even op?” Kijk, ik had natuurlijk kunnen weten dat een koffiezetapparaat niet in een handtasje past, maar daar had ik even niet aan gedacht. “Tuurlijk wil ik dat pakketje ophalen, toevallig ligt er ook nog eentje van mij.”

“Zo, hier is vast het eerste pakket.” Dat zijn nou niet echt de woorden die je wilt horen als je al met volle handen staat te wachten in de winkel. Het beeld erbij maakt het helaas niet veel beter. De verkoopster komt met een enorme blauwe doos aanzetten waar met gemak een kind in vervoerd kan worden. Daarna komt ze met mijn eigen pakket aanzetten, uiteraard van uiterst bescheiden omvang. Dat ik mijn vriend twee maanden geleden nog met een enorme doos over straat heb laten zeulen, vertellen we er voor het gemak even niet bij.

Enigzins stuntelend loop ik naar buiten. “Ja, dit had ik ook niet verwacht toen ik hier naar binnen liep!” Roep ik grappend naar een meneer die me ontzettend aan staat te staren. De beste man heeft er duidelijk geen zin in en kijkt me chagrijnig aan. Zo snel als ik kan, loop -waggel – ik dan maar naar mijn fiets en begin ik aan de terugweg.

Wanneer ik later die middag door de stad fiets, zie ik een mevrouw ontzettend stuntelen met een groot pakket. Ha! Altijd leuk om dit ook bij anderen te zien. Ik geef haar een grote glimlach en wens haar veel succes met de vracht. Zo, daar kan die man met de emoties van een uitgelekt koffiefilter nog wat van leren.

Bekijk bericht

Chemische regen

We zitten op de fiets naar huis. Mijn vriend heeft vandaag een abonnement genomen bij de sportschool waar ik al sport, dus dan kunnen we er samen heen. Wel zo gezellig! De terugweg vind ik altijd het leukste onderdeel van ‘het naar de sportschool gaan’. Diep respect heb ik voor de mensen die een aantal keer in de week gaan en daar nog zin in hebben ook. Vooralsnog hoor ik niet bij die groep, maar hé, je weet maar nooit.

Ook vandaag geniet ik van de terugreis. Het sporten ging goed, het is lekker weer en we hebben de hele dag nog voor ons. Ik kijk dan ook enigszins verontwaardigd omhoog als ik wat regendruppels voel. Strakblauwe lucht. “Huh, voelde jij ook wa..” Oh. Aha. Ik kijk opzij en zie een vrouw in een geparkeerde auto zitten die ontzettend fanatiek haar ruit aan het schoonsproeien is met de ruitenwisservloeistof. De regen rook inderdaad wat chemisch, haha.

Bekijk bericht

Verjaardagsblunder

“Ook een stukje taart?” We zijn bij een verjaardag en zitten heerlijk in de tuin. We hebben net een uur gereden, dus zo’n stukje mud taart gaat er dan wel in. Wat is die lekker zeg! De jarige werkt bij de Karwei en er zijn dan ook veel collega’s van haar op de verjaardag. Het is dat we afgelopen weekend goed geslaagd zijn bij de Ikea, anders zou ik ze eens flink ondervragen over hun kasten-assortiment. Zitten ze vast op te wachten.

Zo nu en dan druppelen er wat nieuwe mensen binnen, die vrolijk de kring rond gaan. “Ook van de Karwei?” vraag ik grappend aan een jongen die net de tuin in komt wandelen. “Ehh nee, ik kom uit hetzelfde dorp als jij.” Oh. Oeps. Ik kijk nog eens goed en zie dat het inderdaad iemand is die ik allang ken van vroeger. Ik kom snel met het excuus dat de zon zo fel is, maar ik geloof niet dat ik me er helemaal uit heb gered, hihi.

Misschien moet ik een baan bij de opticien overwegen?

Zo’n oerkreet die je dan nét niet wilt horen

Ik krijg het warmer en warmer. Shit, waarom schrijft mijn buurvrouw zo veel op? Ik heb nét aan drie regels weten te produceren. “Dames en heren, jullie hebben nog 30 minuten.” Oh no..

“Zo, deze was pittig he!” Met rode gezichten van de inspanning lopen we naar buiten. “Wat een rottentamen.” Gelukkig duurt het meestal een maand voordat je je cijfer krijgt. Precies een week later krijg ik mijn cijfer. Goh, dat is snel.. “Jaa.. deze is niet helemaal gelukt”, vertel ik mijn vriend. Geen probleem verder hoor, ik kan hem gewoon herkansen. Het is alleen een heel klein beetje jammer dat die herkansing precies één dag na mijn vakantie naar Indonesië plaatsvindt. Ach ja, dat zien we dan wel weer.

In Indonesië heb ik heerlijk genoten en natuurlijk veel te weinig aan mijn hertentamen gedaan. Op de dag van het tentamen ga ik thuis snel aan de gang. Terwijl ik een oefenvraag bestudeer, ontsnapt er een oerkreet uit mijn mond. Maar dan niet zo’n ‘EUREKA-kreet’, meer zo’n geluid alsof ik te horen krijg dat ik nooit meer chocola mag eten. Terwijl ik daar juist nu zo’n behoefte aan heb. “Kijk, dat zijn de geluiden die je wilt horen een paar uur voor je tentamen,” merkt mijn vriend droogjes op. Thanks, really helpful.

Bekijk bericht