Neverdullmoments

Gratis geld

Vroeger vond ik het altijd heel leuk om samen boodschappen te doen met mijn moeder. Het was helemaal een feestje als we dan eerst nog even langs de pinautomaat gingen. Fascinerend…

[Heel lang geleden]

“Druk maar op dat getal. En daarna op dat getal.” Heel zorgvuldig klik ik op de juiste toetsen en zorg ik ervoor dat niemand het kan zien. Ik voel me heel volwassen nu ik zelf aan het ‘pinnen’ ben! “Klik nu daar maar op.” Ik gehoorzaam, maar vind het wel wat vreemd. Er staan heel veel verschillende getallen. Tien gulden, 25 gulden, 50 gulden, 100 gulden en misschien zelfs wel 1000 gulden. “Mama, waarom haal je maar 25 gulden uit het automaat? Je kunt toch veel meer gratis geld krijgen als je gewoon op een hoger bedrag klikt? Waarom zou je dan kiezen voor 25 gulden?” Pas later begreep ik dat geld inderdaad niet gratis uit de muur wordt verstrekt.

Iedere keer als ik bij de pinautomaat sta om geld te pinnen, moet ik er even om lachen. Heerlijk hoe naïef je als kind kunt zijn ;).

Bekijk bericht

Hoe dan?

Ik word wakker van het onweer. Niet van de knal – die heb ik helemaal niet gehoord – maar van de felle lichtflits. Na de eerste volgt bijna direct de volgende flits. Weer geen knal. Dat is gek! Ik besluit om mijn ogen open te doen om te kijken of mijn vriend ook wakker is geworden. Mijn vriend zit rechtop in bed en heeft zojuist een foto van me gemaakt. “Hoezo maak je een foto? Ik lig te slapen joh!” Hij begint te lachen en laat me de foto zien. “Sorry, maar ik moest hier wel een foto van maken!” Als ik de foto zie moet ik ook lachen. Over het algemeen ligt het kussen op het matras en lig je daar met je hoofd op. Ik heb vannacht blijkbaar besloten dat het ook heel anders kan: mijn hoofd ligt op het matras en het kussen ligt boven op mijn hoofd. Zeer comfortabel. Ik heb mijn vriend vriendelijk verzocht om de volgende keer de flits even uit te zetten.

Bekijk bericht

Goeie communicatie

“Corrie! CORRIEEEE!!” Een wat oudere man probeert op het parkeerterrein van de supermarkt wanhopig contact te maken, maar Cor hoort het niet. Toevallig loop ik vlak achter de vrouw en ik besluit om de beste man een handje te helpen, zodat er niet meer zo over straat geschreeuwd hoeft te worden. “Mevrouw?” … “Eh, mevrouw?” Ze draait zich om en kijkt me wat vragend aan. “Uw man roept u.” Ik wijs naar de man die tientallen meters verderop staat te seinen. “Mijn man? Oh!” Ze loopt naar hem toe zodat hij haar eindelijk kan vragen hoeveel pakken koffie ze nou wilde hebben. Ik moet lachen en loop verder naar mijn auto. “BEDANKT HOOR!” hoor ik Corrie nog naar me schreeuwen. Ik zwaai vriendelijk naar haar. Goed, door mijn actie werd er niet minder geschreeuwd op straat, maar de meneer heeft in ieder geval nog een stem morgen :).

Bekijk bericht

Nieuwe hobby

Ik heb een nieuwe hobby ontdekt: luisterboeken. Tijdens vakanties vind ik lezen één van de fijnste dingen die er is, maar zodra de vakantie voorbij is ontstaan er al snel stofwolkjes op mijn boeken. Sinds kort ‘lees’ ik boeken vooral in de auto. Niet gevaarlijk met een boek achter het stuur (heb ik trouwens wel een keer gezien bij iemand!), maar gewoon met een bluetooth speakertje. Waar ik vroeger enthousiast zou roepen: “ik heb al 100 bladzijdes gelezen!”, roep ik tegenwoordig: “ik hoef nog maar 2 uur!”. Zelfs files vind ik tegenwoordig aangenaam*, kan ik er lekker een paar hoofdstukjes ‘bijlezen’.

Ik scrol door de lijst om een nieuw boek uit te zoeken en blijf hangen bij een boek waar ik een paar jaar geleden al in begonnen was: deel 1 van de millennium trilogie. “Zal ik deze gaan luisteren? Hij duurt iets meer dan 19 uur!” Kom maar op met die files. Ja, deze ga ik downloaden.

Na een ritje van een half uur (geen file helaas*) besluit ik dat dit geen boek is voor in de auto. In de vorige boeken die ik las, was er in een half uur tijd iemand getrouwd, overleden, gescheiden en opnieuw geboren. Niet echt hoogstaande literatuur, maar wel lekker om de tijd in de auto te doden. Als ik het tempo van dit boek over zou nemen in mijn rijgedrag, zou dit wel een hoop* flitspalen schelen, haha. Ik besluit dat ik dit boek toch maar op papier ga lezen. Direct na het verwijderen download ik een boek van Saskia Noort. Binnen tien minuten wordt duidelijk dat deze vrouw verlaten gaat worden, onvruchtbaar is en haar baan zal verliezen. Over tempo gesproken!

* Voor de sappigheid van het verhaal kan er hier en daar wat overdreven worden.

Bekijk bericht

Dat overkomt me niet nog een keer!

Het is vrijdagmiddag en de bel na het 8e uur is zojuist gegaan. De leerlingen stormen naar buiten, voor hen begint het weekend! Zelf besluit ik nog even in het lokaal te blijven om een toets verder na te kijken. Hoef ik dat in het weekend lekker niet te doen.

Na een klein uurtje vertrek ook ik naar huis. De toets is inmiddels nagekeken en ik heb hem direct opgeborgen in de kast waar ik alle toetsen bewaar. Weekend!

(…)

Op zondagavond besluit ik om Magister, een programma waarmee cijfers worden ingevoerd, nog eens te openen. Maandag vóór 12.00 moeten de cijfers worden ingevoerd, zodat ze vervolgens op het rapport kunnen worden gezet. Mijn eerste klas is compleet, check! Ook de tweede klas is helemaal ingevoerd. Bij het openen van de derde klas gaat het mis. Alle cijfers zijn keurig netjes ingevuld, op één leerling na. De leerling die ziek was tijdens de toets. De leerling die de toets een paar dagen later heeft gemaakt. De toets die ik vervolgens tijdelijk in mijn kluisje had gelegd. De toets die daar nog steeds ligt te wachten op zijn cijfer. Nee toch. Met een sprankeltje hoop doorzoek ik mijn tas, maar helaas..

(…)

“Wat doe jij hier? Jij werkt toch helemaal niet op maandag?” Een collega groet me vrolijk. Ik mompel wat terug en loop snel naar mijn kluisje. Ik kijk de toets na: een 6.8. Gelukkig heeft deze jongen wél wat ingevuld (in tegenstelling tot twee klasgenoten van hem) en hoef ik geen 1.0 in te voeren. Hij moest eens weten hoe veel moeite ik heb gedaan voor dat cijfer. Van mij mogen de digitale toetsen heel snel komen, haha.

Bekijk bericht