Dit was wel heel zelfstandig!

Samen met mijn vriend ben ik bij de Ikea. We hebben niet veel nodig en hebben dan ook maar een paar producten in ons wagentje liggen. Top, kunnen we mooi naar de zelfscankassa’s! Er zijn twee wachtenden voor ons. Waar het ene stel ontzettend aan het treuzelen is – per minuut wordt er ongeveer één product gescand – maakt het andere koppel flink tempo. De man scant de producten, de vrouw legt ze in de winkelwagen. Prima samenwerking! De man betaalt, haalt de bon uit het automaat en loopt vervolgens naar het poortje. Bij de Ikea hebben ze als systeem dat je pas door het poortje kan als je je bon scant. Het is dan wel handig als je dan ook daadwerkelijk door het poortje gaat. Terwijl de man inmiddels al aan de andere kant van het poortje staat, probeert de vrouw de winkelwagen erheen te rijden. Het lukt niet zo goed, er staat namelijk een Ikea-medewerker midden in het gangpad. “Lekker handig Ruud, ik kon er helemaal niet door!” roept de vrouw wat gefrustreerd naar haar man. De Ikea-medewerker heeft het in de gaten en maakt er een showtje van. “Nee Ruud, volgende keer even op je vrouw wachten.” Hij knipoogt naar de vrouw en maakt het poortje voor haar open. De gewone kassa’s waren inderdaad sneller geweest, haha.

Bekijk bericht

Niet té triomfantelijk

“Neem jij mijn auto maar, dan ga ik een stukje hardlopen.” We vieren sinterklaas bij mijn ouders, die ongeveer 14 kilometer van ons vandaan wonen. Mijn vriend heeft zojuist besloten om erheen te gaan rennen. Hij liever dan ik. “Prima, zie je daar!” Omdat mijn vriend zijn auto nog niet zo lang heeft, heb ik er nog niet heel vaak in gereden. Komt vast goed.

De auto staat geparkeerd in de parkeergarage waar we een vergunning hebben. Als ik op de trap naar beneden loop, zie ik een enorme rij staan voor de betaalautomaat. Ha, daar hoef ik lekker niet voor te wachten! Het grote voordeel van zo’n vergunning is dat de slagboom open gaat door het herkennen van het kenteken. De mensen kijken enigszins verbaasd als ik mezelf door hen heen ‘sorry’. Ik hoor ze denken. Is ze nou zo suf dat ze vergeet om haar kaartje te betalen? Triomfantelijk loop ik verder.

De auto staat zó geparkeerd dat de mensen in de rij de auto goed kunnen zien. Ik stap de auto in en zet de motor aan. Ik rij een stukje naar achter en…. de motor slaat af. Shit. Ik kijk de mensen bewust niet aan, maar ik voel de ogen op me branden. Zo nonchalant mogelijk zet ik de motor weer aan en rijd ik naar de uitgang. Volgende keer iets minder triomfantelijk ;-).

Bekijk bericht

Gratis geld

Vroeger vond ik het altijd heel leuk om samen boodschappen te doen met mijn moeder. Het was helemaal een feestje als we dan eerst nog even langs de pinautomaat gingen. Fascinerend…

[Heel lang geleden]

“Druk maar op dat getal. En daarna op dat getal.” Heel zorgvuldig klik ik op de juiste toetsen en zorg ik ervoor dat niemand het kan zien. Ik voel me heel volwassen nu ik zelf aan het ‘pinnen’ ben! “Klik nu daar maar op.” Ik gehoorzaam, maar vind het wel wat vreemd. Er staan heel veel verschillende getallen. Tien gulden, 25 gulden, 50 gulden, 100 gulden en misschien zelfs wel 1000 gulden. “Mama, waarom haal je maar 25 gulden uit het automaat? Je kunt toch veel meer gratis geld krijgen als je gewoon op een hoger bedrag klikt? Waarom zou je dan kiezen voor 25 gulden?” Pas later begreep ik dat geld inderdaad niet gratis uit de muur wordt verstrekt.

Iedere keer als ik bij de pinautomaat sta om geld te pinnen, moet ik er even om lachen. Heerlijk hoe naïef je als kind kunt zijn ;).

Bekijk bericht

Hoe dan?

Ik word wakker van het onweer. Niet van de knal – die heb ik helemaal niet gehoord – maar van de felle lichtflits. Na de eerste volgt bijna direct de volgende flits. Weer geen knal. Dat is gek! Ik besluit om mijn ogen open te doen om te kijken of mijn vriend ook wakker is geworden. Mijn vriend zit rechtop in bed en heeft zojuist een foto van me gemaakt. “Hoezo maak je een foto? Ik lig te slapen joh!” Hij begint te lachen en laat me de foto zien. “Sorry, maar ik moest hier wel een foto van maken!” Als ik de foto zie moet ik ook lachen. Over het algemeen ligt het kussen op het matras en lig je daar met je hoofd op. Ik heb vannacht blijkbaar besloten dat het ook heel anders kan: mijn hoofd ligt op het matras en het kussen ligt boven op mijn hoofd. Zeer comfortabel. Ik heb mijn vriend vriendelijk verzocht om de volgende keer de flits even uit te zetten.

Bekijk bericht

Goeie communicatie

“Corrie! CORRIEEEE!!” Een wat oudere man probeert op het parkeerterrein van de supermarkt wanhopig contact te maken, maar Cor hoort het niet. Toevallig loop ik vlak achter de vrouw en ik besluit om de beste man een handje te helpen, zodat er niet meer zo over straat geschreeuwd hoeft te worden. “Mevrouw?” … “Eh, mevrouw?” Ze draait zich om en kijkt me wat vragend aan. “Uw man roept u.” Ik wijs naar de man die tientallen meters verderop staat te seinen. “Mijn man? Oh!” Ze loopt naar hem toe zodat hij haar eindelijk kan vragen hoeveel pakken koffie ze nou wilde hebben. Ik moet lachen en loop verder naar mijn auto. “BEDANKT HOOR!” hoor ik Corrie nog naar me schreeuwen. Ik zwaai vriendelijk naar haar. Goed, door mijn actie werd er niet minder geschreeuwd op straat, maar de meneer heeft in ieder geval nog een stem morgen :).

Bekijk bericht