Neverdullmoments

Rete fanatiek

Laura en ik spelen een potje 60 seconds, waarbij het doel van het spel is om zo veel mogelijk vragen goed te beantwoorden binnen één minuut. Heb je een vraag goed, dan mag je een stapje naar voren op het bord. Heb je een vraag fout, dan moet je naar achteren. Heb je werkelijk geen idee, dan mag je blijven staan.

Bij het beantwoorden van de vragen ben je lichtelijk afhankelijk van de voorlezer. Geregeld schreeuwen we dan ook over en weer: “praat eens duidelijker! Ar-ti-cu-le-ren! Niet zo snel! Sneller!”

Ik ga goed, ik sta 8 vakjes voor op Laura en ik ben weer aan de beurt. “Hoeveel is twee maal twee maal vier?” vraagt Laura. “Zestien!” Ik ga een vakje naar voren. “Hoofdstad van Groningen?” Weer mag ik een vakje naar voren. “Wat is het beroep van Toetanchamon?” In de flow die ik nu te pakken heb, wil ik mijn antwoorden zo snel mogelijk roepen, zodat ik zo veel mogelijk vakjes naar voren mag. “MUMMIE!” Krijs ik dan ook om snel weer door te kunnen naar de volgende vraag. Helaas was Laura na mijn toch niet zo correcte antwoord niet in staat om meer vragen voor te lezen ;-).

Vervelende veter

“Zullen we gaan?” Laura, mijn moeder en ik zijn een paar dagen weg en we staan op het punt om een wandeling te gaan maken. “Ik doe even mijn wandelschoenen aan en dan kunnen we gaan,” aldus mijn moeder. We gaan er weer even bij zitten en wachten geduldig af. “Ah nee!” De veter van de schoen is zojuist afgebroken. Terwijl Laura op zoek gaat naar een hulpmiddel om de veter toch in dat gaatje te krijgen, zoekt mam naar een reserveveter in haar tas. “Ik had hem vorige week nog gezien..” Na een aantal minuten flink poeren is het eindelijk gelukt om de veter in het oogje van de schoen te krijgen. Mam trekt de andere schoen aan en… natuurlijk. “O ja, hij zat in mijn schoen!!”

Never dull photos #6

Een gebeurtenis valt niet altijd op een grappige manier te beschrijven. Soms zegt een foto dan ook meer dan woorden 😉

Schaatsen op natuurijs!

Okee, wel zonder schaatsen 😉

Goed voor je ego om een vriend te hebben met nog grotere voeten, haha! Bekijk bericht

Koningsnacht

In de stad is het feest, het is koningsnacht! Waar op de meeste plekken vooral spulletjes en troepjes met Koningsdag worden verkocht, gebeurt dat hier juist de avond ervoor. Samen met Laura en mijn vriend loop ik door de winkelstraat. Na het zien van al die leuke spullen bij de kraampjes besluiten we om geld te gaat pinnen. Terwijl we bij de pinautomaat staan, kletsen we ondertussen over de “schatten” waar we naar op zoek gaan.

In mijn telefoonhoesje bewaar ik zowel mijn pasjes als mijn cash. Nadat ik mijn pincode heb ingetoetst en heb aangeklikt hoeveel geld ik wil opnemen, maak ik mijn hoesje alvast open om het geld er zo in te kunnen stoppen. In één oogopslag zie ik dat er iets niet klopt. Ik krijg bijna een hartverzakking. “Huh! Waar is mijn pinpas?” Net wanneer ik die laatste vraag heb uitgesproken, begint het apparaat super droog te loeien dat ik m’n pas er weer uit kan halen. “Oh ja duh, daar was hij.” Het mag duidelijk zijn dat ik tegenwoordig niet zo vaak meer pin, haha. 

Topplanner

Lijstjes maken, notitieboeken, planningen maken, ik houd ervan. En ik ben er ook best goed in, al zeg ik het zelf! Dat er in mijn boekenkast meer dan tien lege notitieboekjes staan, negeren we even. Ooit komen die heus van pas. Ondanks dat ik een best goed systeem heb bedacht om mijn taken te voltooien, blijf ik het toch leuk vinden om nieuwe manieren te ontdekken om het plannen weer anders aan te pakken.

Vanmiddag heb ik – terwijl ik bést veel te doen heb – een nieuwe plan-app gevonden en uiteraard wil ik deze direct uitproberen. Als wetenschapper pak ik mijn zaakjes graag grondig aan. Reviews, YouTube video’s en de handleiding van de app, allemaal bekijk ik ze aandachtig. Half uur verder, nul taken gedaan. Vervolgens moet ik alle taken natuurlijk in de app zetten. En ook daar pak ik het grondig aan. “Taken in de app zetten” is bijvoorbeeld een aparte taak, vanzelfsprekend. Kwartier verder, nul taken af. Wel een aantal extra taken erbij bedacht.

Nu, een aantal uur later, pak ik mijn app er weer bij. “Alle taken voor vandaag zijn voltooid!” Trots kijk ik naar mijn scherm. Heb ik toch maar even mooi gedaan! Het mooie van deze app is dat je kunt bekijken welke taken je hebt afgevinkt. Ik scroll er even doorheen. Bed verschonen. E-mail checken. Laura appen. Was in de wasmachine. Les voorbereiden. E-mail opschonen. Hmmm, mijn trotse gevoel verdwijnt toch weer een beetje. Waar ik vandaag echt meters wilde maken met mijn studie, heb ik er toch verdacht weinig aan gedaan. Zacht uitgedrukt. Nu ik erover nadenk heb ik ook wel erg vaak mijn taken van vandaag uitgesteld tot morgen. Misschien toch niet zo’n ideale app voor mensen die uitstellen. Ik onderdruk de neiging om op internet uit te zoeken of er een handige tip is voor uitstellende planners. In plaats daarvan open ik mijn app. “Idee bedenken om app handiger te gebruiken – morgenavond.” Met een tevreden gevoel kijk ik naar mijn zojuist aangevulde taak. Opgelost!

Nou, de taak “blog schrijven” is in ieder geval weer afgevinkt ;-). De takenlijst voor morgen bekijk ik morgen wel weer. Welterusten!