Op 26 februari 2022 om 01:47 is Marthe geboren en dat is precies een jaar geleden. Onze allerliefste Marthe is 1 geworden! Deze super vrolijke foto (mét extra been) is afgelopen vrijdag bij de opvang gemaakt :).

Het jaar is voorbij gevlogen en we kunnen ons leven niet meer zonder jou voorstellen. Op naar nog veeeeeeel meer jaren!

Vandaag is Marthe een dagje ziek helaas. Sinds ze naar de opvang gaat, is het af en toe raak, ook Marthe is hierin geen uitzondering hihi.

We hebben vandaag veel geknuffeld en Marthe heeft vooral ook veel geslapen. Ook zijn we heel even naar buiten geweest. Waar we normaal veel spelen, boekjes lezen en samen lachen, was dat vandaag niet echt mogelijk. Totdat…

“Ik neem Marthe even op schoot, dan kun jij even eten en dan wisselen we daarna af.” We kijken altijd goed uit met warm eten en warme dranken, alles om maar te voorkomen dat dit over Marthe heen gaat. Ondanks dat mijn bord ver weg staat, is mijn glas water iets te dichtbij. Marthe trekt aan het tafelkleed waardoor het water over de hele tafel splasht. Ze giért het uit van het lachen, haha! We gaan er geen gewoonte van maken, maar na een dagje met weinig gelach is dit toch wel heel leuk om even te horen ;-).

Gebaseerd op een verhaal dat me is verteld :-).

“Schrijf jij deze kaarten? Dan doe ik dit stapeltje.” We zitten aan de keukentafel en werken de kerstkaarten af. Het is altijd wel even een klusje, zeker als je er meer in wil schrijven dan alleen je namen. 

Ik pak de kerstkaarten van vorig jaar erbij om te bekijken naar wie we altijd een kaart sturen. Nadat ik een lijstje heb gemaakt, leg ik ze vervolgens weer weg zodat ik door kan gaan met schrijven. 

Een poosje later zijn we klaar met schrijven. De meeste kaarten moeten naar de brievenbus, sommigen kunnen we zelf rondbrengen.

“Waar is die ene kaart?” Mijn man kijkt me vragend aan en geeft aan dat hij die niet heeft geschreven. Vreemd, ik weet zeker dat ik hem heb geschreven, maar hij staat er niet tussen. Ik zoek nog eens en kan hem echt niet vinden. Wat raar! Nou ja, misschien komt hij later nog boven water.

Een hele tijd later hoor ik ineens gelach. “Ik heb hem gevonden!” Blijkbaar heeft één van ons de vers geschreven kaart, samen met een paar kaarten van vorig jaar, opgehangen bij de kerstkaarten die we recent hebben ontvangen. “Ik vond ook al dat we al zo veel kaarten hadden gekregen, haha.”

“Wil jij de kliko aan de weg zetten? Ik heb er geen tijd meer voor.” Normaal gesproken regelt Thomas altijd de kliko’s (top!), dus nu kan ik het inderdaad wel even doen.

Bij ons in de straat worden de kliko’s “voor” onze deur verzameld. Onze auto staat daar nog geparkeerd, dus ook die moet ik even wegzetten. Helaas heeft het gevroren, dus ik moet er eerst voor zorgen dat ik wat kan zien. 

Na een aantal minuutjes kan ik weer door de ramen kijken en sta ik op het punt om de auto te verplaatsen. Ik rij een stukje achteruit en precies op dat moment parkeert een vrouw haar auto op de plek die ik in gedachten had. Grrr. Ik stap uit en leg uit dat ik op weg was naar die plek. Ze heeft de auto zo onhandig neergezet dat er precies niemand meer bijkan. Ik vraag haar vriendelijk of ze de auto wil aansluiten zodat ik er toch nog bij kan. Ze mompelt wat chagrijnig dat ze naar haar werk moet, maar verplaatst de auto gelukkig toch nog een stukje. 

Een vrolijk begin van de dag, haha.