Donderdag 6 oktober

Noujaaaa, Aukje heeft gewoon wéér de nacht doorgehaald zonder voeding nodig te hebben! “Wel graag 4 keer een speentje, mam.” Vooruit! (Enig nadeel is dat ik hier echt het bed uit moet, bij ons thuis staat haar bedje echt direct naast ons bed).

We hebben zin om weer een stuk te wandelen en gaan na haar eerste slaapje op pad. We zijn dinsdag richting de voorkant van ons huisje gaan wandelen, nu willen we graag het bos in aan de achterkant. Daan heeft een route gevonden waarbij we uitkomen bij een watermolen, top!

Het is een mooi stukje bos en we lopen voornamelijk naar beneden. Dat is in het begin altijd relaxed, maar je weet dat je toch op een gegeven moment weer omhoog moet… 😉 Daan heeft Aukje in de draagzak, top!

Na een tijdje wandelen, komen we bij een vreemd stukje bos met wat geïmproviseerde woninkjes. Er loopt een vrouw en ik vind het een beetje een akelige plek op de één of andere manier. Dan zien we een soort kerkgebouwtje met de naam “Church of Fear”. Niet veel later lopen we langs een zelfbedieningsrestaurant. Ehh nee bedankt hahaha.

We komen verder onderweg helemaal niemand tegen en het voelt toch een beetje als een gek sfeertje, haha. Die hele watermolen heb ik uiteindelijk niet gezien trouwens, whahaha. Fascinerend was het wel. 😉

Uiteindelijk komen we weer in ons dorp (Kördorf) en eten we wat op een bankje. Vanaf hier is het nog een klein stukje lopen naar huis, maar Aukje heeft geen zin meer in de draagzak. (We zijn al bijna 8 km aan het wandelen, dus ik geef haar geen ongelijk!) Met het liedje The Happy Song van Imogen Heap slepen we haar het laatste stuk erdoorheen.

‘s Middags hebben we nog zin om ergens naartoe te rijden. We zitten vlakbij het dorpje Nassau, waar ook een kasteeltje staat. We moeten er een spannende, ontzéttend steile weg voor op, waar het verkeer alsnog van beide kanten kan komen. Ik hoop vurig dat we niemand tegenkomen. Wel zien we onderweg overal bordjes met “april-oktober”, dus we vrezen dat we net te laat zijn. Maarja, bedoelen ze tót oktober, of tot en met oktober? Helaas…dat eerste 😉

Vanuit de auto maak ik snel een foto van het kasteeltje, het ziet er best drollig uit vind ik:

Daarna gaan we het dorpje in en zien we dat bijna het hele dorp bij een ijssalon zit, hahaha. Braaf gaan wij daar ook zitten en ik bestel een Rafaello coupe. Heeeerlijk is het! Het is trouwens vet zonnig hier, dus prima weer voor een ijsje!

Op het terras steelt Aukje de show met haar schattigheid, iedereen kijkt haar vertederd aan.

Het was een gekke, maar fijne dag!

Woensdag 5 oktober

Wow, we hebben een nieuwe mijlpaal! Aukje heeft voor het eerst geen nachtvoeding nodig gehad! Ik ben twee keer wakker geworden om haar speentje te geven, maar daarna sliep ze meteen weer. Ze heeft zich tussen 22:00 en 6:30 dus heel rustig gehouden, trots!!

Na het ontbijt leggen we Aukje op bed voor haar eerste slaapje. Dat doen we eigenlijk standaard: na haar eerste slaapje op pad. Mocht het haar onderweg dan niet lukken om te slapen, heeft ze in ieder geval dat eerste slaapje in the pocket haha.

Na haar slaapje vertrekken we richting Koblenz. Het is zo’n 45 minuten rijden en onderweg rijden we op veel haarspeldbochten. Aukje is geen groot fan van de auto, dus ik probeer uit alle macht om niet misselijk te worden, terwijl ik achterin naast haar zit en haar steeds haar speentje geef. (Ook goed tegen de ploppende oren, we rijden van hoog naar laag!)

In Koblenz parkeren we de auto in een parkeergarage, speciaal op een plekje voor ouders met kinderen. Ideaal! Dan hoef je je ook niet bezwaard te voelen om even rustig de kinderwagen uit te laden: plek zat!

De parkeergarage blijkt precies boven een winkelcentrum te zitten en eigenlijk vinden we het wel relaxt om daar te winkelen. Het sfeertje is heel rustig, ideaal voor met Aukje in de kinderwagen!

We kopen een paar souvenirtjes en gaan dan op zoek naar een schoenenwinkel: ik heb dringend nieuwe schoenen nodig, hahaha. In de meeste winkels gaan damesschoenen tot maat 42, maar we vinden uiteindelijk een winkel waar ook maat 43 te koop is! We zoeken eerst naar de juiste schoenendozen (er staat dan een mega sticker met XXL op, whaha) en kijken dan of de schoen die erbij hoort leuk is. Uiteindelijk vind ik schoenen die ik best oké vind… 😉

Na het winkelen is het tijd voor sushi! Wanneer we om 13:00 voor de ingang staan, zien we dat er alleen een trap omhoog gaat. Oei, dat is met een kinderwagen best lastig. Naast de trap zien we echter een openbare deur waar we doorheen kunnen. Hé, een lift! Top! We proppen ons naar binnen (de lift is echt mini) en we klikken op de eerste verdieping (daar staat de naam van het restaurant bij). We komen uit bij een aftands trappenhuis. Daar staat ook een ander gezinnetje met kinderwagen te wachten, lol.

Op een gegeven moment komt er iemand naar ons toe: “ehh, dit is de deur naar de keuken. Jullie zullen de kinderwagens vanaf de hoofdingang naar boven moeten tillen.” Hahaha okeeee vooruit dan maar. In colonne gaan we weer naar beneden met het miniliftje.

Wanneer we eenmaal boven zijn, genieten we heerlijk van de sushi. Wat fijn om weer even het ‘uit eten gevoel’ te hebben, nu met Aukje erbij! Het is dus ideaal om met een baby tijdens lunchtijd naar een sushirestaurant te gaan. Het is dan vrij rustig, het is ook niet zo vreselijk duur én er zijn meerdere ouders met kinderen. Je hoeft je dan dus niet bezwaard te voelen, ideaal!

Nadat we klaar zijn met eten, gaan we nog even kort de stad in. Aukje geeft echter al snel aan dat ze het wel welletjes vindt en we besluiten om weer naar het huisje te gaan.

In de parkeergarage voed ik Aukje, terwijl Daan de navigatie vast instelt. Op een gegeven moment horen we een luid getoeter en kijken we allebei verbaasd achterom. We zien een vrouw achter het stuur wild naar ons gebaren, ze kijkt ontzettend boos. Ik bedenk wat er kan zijn, maar concludeer dan dat ze waarschijnlijk dacht dat we weg zouden gaan. De lampen staan immers aan, omdat Daan de navigatie aan het instellen was. Ze wilde ons plekje waarschijnlijk hebben. Ehhh tja.

Ik kan het niet laten om me schuldig te voelen, maar ergens is het ook wel echt idioot dat ze zo boos werd, haha. Ik vraag Daan om toch maar even de lampen uit te zetten.

In de namiddag komen we weer thuis en relaxen we in het appartement. Op naar nog een goede nacht!

Dinsdag 4 oktober

Rond 07:00 worden we wakker en we ontbijten zuunig met een banaan: we hebben gisteren immers geen boodschappen kunnen doen, haha. (Heb je de blog van gisteren nog niet gelezen? Klik hier!)

Rond 08:00 stappen we de Netto supermarkt binnen, de geur van warme broodjes komt ons al tegemoet. Dat doen ze vet slim daar! We halen de boodschappen en Aukje rijdt vrolijk op de autostoel mee op de winkelwagen.

We hebben een fijn keukentje in ons appartement (ook groen! Wel hoogglans, maar vooruit) en we kunnen dus zelf koken. We scharrelen wat eten bij elkaar en rijden weer naar huis.

Na het echte ontbijt gaat Aukje naar bed en daarna gaan we wandelen! Een van onze grote hobby’s op vakantie. Afgelopen week heb ik nieuwe wandelschoenen gekocht (zie deze blog waarom…) en het is tijd om ze uit te testen!

Vanaf het appartement lopen we eigenlijk direct een prachtig natuurgebied in. Het is alleen heeeeeeel mistig, dus de mooie uitzichten moeten we er voor nu maar even bij fantaseren haha. Het is door de mist vrij koud, dus ik heb behoefte aan handschoenen, een sjaal, een muts en een dikke jas. Even doorzetten! Daan draagt Aukje in de draagzak en ze valt al snel heerlijk in slaap.

We wandelen naar een ruïne van een burcht en we komen onderweg helemaal niemand tegen! (Misschien weet men dat wandelen met mist niet zo heel boeiend is qua uitzichten, hahaha). We komen wel paarden en koeien tegen, maar geen mensen. Best relaxed!

Ook bij het dorpje Kördorf is het vrij uitgestorven. Zelfs de school ligt er verlaten bij, we kunnen het niet zo goed plaatsen. (Nog geen herfstvakantie hier!) Misschien hebben ze graag les in het donker, haha.

Op een gegeven moment breekt het zonnetje door en hebben we het heeeel warm. Aukje slaapt heeeerlijk tegen papa aan en ze wordt pas wakker wanneer we stoppen voor onze lunch. We wisselen met de draagzak en lopen het laatste stukje naar huis.

De rest van de middag relaxen we thuis. We zijn best rozig van de wandeling, uiteindelijk hebben we zo’n 11 km gewandeld! Topschoenen, haha.

Afgelopen week zijn wij op vakantie geweest met Aukje. Dit is de tweede vakantie voor Aukje (in juli zijn we al een week naar Texel geweest), maar wel de eerste keer naar het buitenland én alleen met papa en mama. Het was geweldig! 🙂

Maandag 3 oktober – de heenreis en aankomst in Kördorf.

We besluiten om pas in de ochtend de spullen te pakken, aangezien je met een baby nog zoveel zooi nodig hebt totdat je vertrekt. Een heerlijk zen idee! Terwijl Aukje rond 8 uur haar eerste slaapje doet, vliegen Daan en ik door het huis om alles in te pakken. We gaan voor het eerst met de Volkswagen Arteon op vakantie, dus het is even passen en meten. Zelfs de triptrap past er uiteindelijk in, ideaal! Credits voor Daan z’n inpakskills trouwens hoor, hahaha. Ik heb dat inzicht écht niet.

Rond 11:15 vertrekken we uiteindelijk, prima! Daan is niet zo lekker, dus ik ga vandaag rijden. Gelukkig hou ik van autorijden en vind ik dit geen straf, zeker niet in zo’n luxe (patser)bak hahaha.

Voor de grens bij Arnhem stoppen we een keertje om Aukje te verschonen, naar de wc te gaan, koffie te halen en te lunchen. Bij het tankstation is er zo’n “2theloo” toilet, maar het poortje doet het niet. Iedereen worstelt zich onder het poortje door, de mensen met lange benen kunnen er net overheen stappen. Wij staan bij het verschoningskussen en ik hoor mezelf tegen iedereen zeggen: “het is kapot, u kunt er wel onderdoor. Zet ‘m op!” Dit levert hele grappige scènes op, haha. Vrouwen die hun mannen aanmoedigen, mensen die bijna vast komen te zitten, maar ook mensen die met een stálen gezicht over het poortje heenstappen, haha.

Aukje heeft al zo’n 5 dagen niet gepoept en uiteraaaaard heeft ze nu een volle luier. Ze kijkt ons stralend aan en we vinden het stiekem wel heel grappig!

In de auto krijgt Aukje een flesje gekolfde melk en we zijn heerlijk zen! Er is bijna geen file en we kunnen lekker doorkarren. Daan voelt zich gelukkig al wat beter.

Rond 17:00 komen we aan bij ons appartement. Het is gelegen op een heel mooi boerenerf, ergens in the middle of nowwhere. We laden de spullen uit en ik blijf met Aukje in het huisje, terwijl Daan naar de supermarkt gaat voor de eerste boodschappen.

Nadat ik een tijdje met Aukje heb gespeeld en de spullen ondertussen een beetje heb opgeruimd, kijk ik op mijn telefoon. Een gemiste oproep van Daan. Oei, hij belt mij niet heel vaak – wat kan er zijn? Ik bel hem terug en hij vertelt lachend dat alles gesloten is, blijkbaar is het een feestdag vandaag! (De dag van de Duitse eenheid, de hereniging van Oost- en West-Duitsland.) Hahaha, hebben wij weer. Gelukkig is er wel een tent open waar ze pizza/patat/Indiaas eten verkopen. Na een halfuurtje komt hij thuis met een lading vol eten, top!

Na het eten leggen we Aukje in bed en kijken we op de heerlijke bank een serie (we zijn Grey’s Anatomy vanaf het begin aan het kijken) en gaan we rond 22:00 naar bed. Welterusten!

“Het is mogelijk dat uw voeten groter worden door de zwangerschap. Dit is meestal blijvend.”

Hmmm, ik had dit heus wel eens ergens gelezen, maar dat dit mij zelf zou overkomen, had ik niet verwacht!

Aan het einde van mijn zwangerschap had ik veel last van vocht in mijn voeten. Het was vrij warm weer en dit was wel een bekend zwangerschapskwaaltje. Die schoenen zitten best wel strak, maar dat komt wel weer goed.

De zomer was heerlijk warm en ik heb het heeeeerlijk gehad op mijn Birkenstocks. Makkelijk ook met de baby, stockies aan en gaan!

En toen werd het najaar.

Au. (Schoenpaar 1)

Hmmm. (Schoenpaar 2)

Verdorie, deze heb ik net nieuw. (Schoenpaar 3)

OKE MIJN VOETEN ZIJN GROTER GEWORDEN. En ik had al maat 42, weeeeeh.

Even rouwen en dan weer door. We gaan bijna op vakantie, dus ik heb nieuwe wandelschoenen nodig! Bij de Decathlon meet ik mijn voeten op. Links: Een grote maat 42. Rechts: een grote maat 43. TUUUURLIJK!

“Houd er rekening mee dat wandelschoenen vaak een maat groter zijn dan je gewone schoenen.”

Heftig. Ik heb nu zwart-met-oranje herenschoenen in maat 44. Maar ze lopen heerlijk, dus mijn tenen zijn mij straks dankbaar hahahaha.

Ik ga toch eens googelen voordat ik eventueel ooit weer zwanger mag raken… 😉