Tijdens het weekendje weg stuurt mijn zus me wat kinderfoto’s van ons samen. Ik laat de foto’s aan mijn vriend zien en vraag of hij ziet wie van de twee ik ben.
“Ehm, die linker!” Ik kijk hem even aan. “Nee, ik ben rechts.” Verontwaardigd antwoord: “huh, maar de linker is vierkant!”
De wandelschoenen zijn flink nat en modderig geworden, dus we wisselen ons schoeisel voor shopschoenen. Mijn vriend stelt de navigatie in op Amersfoort, zo’n klein half uurtje rijden. Onderweg zoeven we langs prachtige weilanden, kuddes dieren en pittoreske huisjes. We hebben expres niet voor de kortste route gekozen en genieten van de omgeving.
In Amersfoort parkeren we rond twaalven in de parkeergarage en wandelen het centrum in. Mijn doel van vandaag: een paar broeken, nieuwe sneakers, lekkere vesten en rode lippenstift. Mijn vriend zoekt naar nieuwe T-shirts, een vest en een water- en winddichte jas. We doen rustig aan en slagen goed voor onze zoektocht.
’s Middags lunchen we in een schattig cafeetje en proosten we op het gezellige weekend. Mijn vriend neuriet opnieuw het liedje van De Vliegende Hollander en mijn har maakt het zoveelste sprongetje: morgen naar de Efteling! Dit is het goede leven. Wat bof ik toch, hè.
Al zo’n twee maanden houd ik dit eerste weekend van oktober vrij in mijn agenda. Mijn vriend heeft een verrassingsweekend georganiseerd en ik heb absoluut geen idee wat er op het programma staat. We spreken af op het station vlakbij zijn werk om daarna samen met de auto naar de locatie te rijden.
In de trein ben ik ontzettend ontspannen: er staat me ongetwijfeld een geweldig weekend te wachten en het is heerlijk om weer samen met mijn vriend op pad te gaan. In de acht jaar dat we nu samen zijn, hebben we regelmatig een uitje naar een hotel gepland. Nu, met mijn Frankrijk-avontuur net achter de rug, is het echter weer even geleden. Het verrassingselement maakt het dan extra leuk!
Twee dames op leeftijd stappen de trein in en schuifelen naar de dichtstbijzijnde coupé. Een jongen en een meisje staan direct op om de dames hun plek aan te bieden. Dankbaar gaan ze zitten. “Heeft het toch een voordeel hè, zo’n grijze bos!” Ze giechelen en woelen demonstratief even met hun vingers door hun haar.
Op het tankstation sta ik in de rij voor de wc. Een vader roept door de dichte deur: “schiet je een beetje op, schat?” Dochterlief is hard aan het werk en roept op een gegeven moment opgelucht: “zo, die is eruit!” Papa lacht en zegt zachtjes: “die gaat zich schamen zo als ze naar buiten loopt!” Ik antwoord glimlachend: “ik doe wel alsof ik Engels ben en het niet heb begrepen.”
Ik had dus inderdaad iets niet helemaal begrepen. Ik heb zojuist onbewust met een BN’er gekletst. Bij terugkomst in het tankstation heerst een ander sfeertje: ik ben blijkbaar de enige die de zanger niet heeft herkend. En we hebben het over zijn dochters productie gehad?!