Grijp je kans!

“Gaat dit te ver?” Ik ben met mijn hand in de prullenbak aan het spitten naar oude kassabonnetjes. Vanmorgen allemaal weggegooid onder het mom: ‘goed bezig’.

Uitgerekend vanavond krijg ik een mail van Scoupy dat je morgen elk uur je kassabon kunt insturen om het geldbedrag terug te winnen. Uiteraard. Normaal zwem ik in de bonnetjes!

Helaas zwemmen de bonnetjes nu in de restjes tomatensoep, gebruikte gezichtsreinigingsdoekjes en lekkende melkpakken.

En nu zijn de koekjes op

Diep verontwaardigd kijk ik vanuit de koelkast naar mijn vriend. “Waar is de filet americain?” Ik sta op het punt om een toastje voor mezelf te smeren, maar ik kan het doorzichtige bakje met het laatste rode pupje nergens vinden. “Die heb ik weggegooid!” Zegt mijn vriend resoluut. “Er zat nog maar zo’n minuscuul laagje in.” Mijn hart slaat over. “Wéggegooid?! Ik wist het!! Daarom had ik het bakje verstopt achter de boter! Zo van: daar kijkt-ie toch niet!” Ik doe de koelkast weer dicht en kijk hulpeloos toe hoe mijn vriend me uitlacht. “Laatste kloddertje uit de mond gespaard voor een toastje vanmiddag!” Improviseer ik nog dramatisch.

Oost-indische neus

“Ooh wat ruikt het hier heerlijk!” Een collega doet zojuist de roldeur naar buiten open en ik loop er automatisch achteraan. Met mijn opmerkering refereer ik naar de natgeregende, herfstige straat. Mijn collega draait zich naar mij om en kijkt me vragend aan. “Je vindt vuílnis lekker ruiken?!” Ik zie nu pas dat hij met een stinkende, stoffige prullenbak naar buiten loopt om deze te legen in de container.

Goh. Laatst ook al zoiets met krentenbrood ?

Les associations

Herfstvakantie. Dat is lang geleden!

Kastanjes. Eikels. Herfstblaadjes. Zachte dekentjes. Donker bier. Warme chocolademelk.  KERSTMUZIEK!

Stilstaan bij avonturen

Ik weet nog goed hoe ik mijn kamertje binnenkwam, mijn vest uittrok en even op de bank neerplofte. Een brok in mijn keel wegslikkend. Bizar: in vier uur tijd ben ik naar mijn nieuwe leven gekard. De komende zeven maanden zal ik in Duinkerke wonen.

Het is inmiddels een jaar geleden dat mijn Frankrijkavontuur begon. Op 28 september: een heerlijke nazomerdag.

Ik heb me geïnstalleerd, geniet van mijn eerste maaltijd en denk aan de volgende dag die zal komen. Ik heb een bezoek aan de bank gepland, ga wat boodschappen halen en ik ben van plan om naar mijn nieuwe werk te fietsen.

Nu, oktober 2016, denk ik met een warm gevoel terug aan deze tijd. Het wordt weer kouder buiten, wat mij de winterse periode in Frankrijk heel erg doet herbeleven. Dichtgestopt in mijn winterjas dartelde ik daar rond. Tochtje naar de haven, wandeling naar het strand. Heerlijk was het. En wat is het toch snel gegaan: jullie hadden gelijk.

Ik zet bewust muziek op uit die tijd. Herleef mijn trappenhuis weer. Denk aan het werk. Het maken van nieuwe vrienden. Lachen in een vreemde taal.

Het was fantastisch.