Quote van de krant

In de Metro stond vandaag:

Sta je op t station. Kijkt een man ineens in je beker met thee: “ik was gewoon benieuwd wat je had” hahaha #treinleven.

Ik moest lachen! Jij ook?

Fotofrustratie vs vreugdevertraging

Flits! Weer een foto. Klik! Nog een foto. Ik moet er om lachen hoe mensen de schoonheid hiervan kunnen zien. Zo hoort dat toch: een foto maken van iets wat je mooi vindt? Of wonderlijk; bijzonder.

Ik sta op Station Sloterdijk te chillen onder het inlichtingenbord van de NS. Elke trein heeft vertraging. De mensen reageren allemaal op hun eigen manier: zuchtend kijken sommigen naar het bord, anderen pakken dus hun mobiel om een foto te maken. Weer anderen halen hun schouders op, produceren een lachje en gaan gewoon staan wachten. Zoals ik!

Bekijk bericht

Zompige zondag

Na het logeerpartijtje sta ik bij de bushalte op de bus te wachten die mij naar huis zal brengen. Het is onstuimig weer en ik ben benieuwd hoe het ritje zal verlopen.

De bus arriveert op tijd en de chauffeuse werpt me een hartelijke blik toe. “Bedankt” zegt ze wanneer ik incheck. Leuk, dat is attent!

Na mij stappen twee smeisjes in. Ze gaan in het hoekje naast mij zitten en rommelen wat in hun tas. Even later halen ze er allebei een schrift uit. Ik glimlach. Vandaag heb ik een productieve ochtend bij mijn zus gehad en ik ben blij dat ik even klaar ben met werken. Ik ben iemand die altijd maar doorwerkt en elk moment daarvoor gebruikt, maar nu even niet. De meisjes beginnen daarentegen hun presentatie voor te bereiden. Des te heerlijker voelt het voor mij om nu echt even niks te doen.

De regen slaat steeds harder tegen de ramen en ook de wind giert hard rondom de rijdende bus. Ondanks dat de meiden vlak naast mij zitten, vang ik slechts enkele woorden op van hun geoefen. “Morgen” … “Zenuwachtig” … “Stom” … “Moet maar” …

Bekijk bericht

Hoera een feestje!

Mijn lens valt bijna uit mijn vermoeide oog, maar ik hou vol! Ik zit op de bank bij mijn zus en ik blijf gezellig logeren. Een slaapfeestje, dat is lang geleden!

Een ‘Het is een verrassing wat we gaan doen, maar neem je zwemspullen mee’ is het niet: dit plan is behoorlijk impulsief. Des te leuker. Thuis heb ik mijn spulletjes bij elkaar gegraaid, flink wat onzorgvuldiger dan ik vroeger deed. “Jij hebt wel nachtcrème hè?”

Het voelt weer helemaal als vroeger. Ondanks dat dansen en twisteren er vanavond niet inzit, hebben we de patatjes maar mooi in the pocket! (23:15 bij de McDrive, mmm!)

Nu hang ik onder een dekentje op de bank. Chill. Mijn lens springt er nu echt bijna uit, maar ik hou vol! Die film moet af. Nostalgisch gevoel wel. Straks tandenpoetsen in een andere badkamer, slapen in een vreemd bed (geen gehannes met matrassen), dromen van gekke dingen en morgen wakker worden van nieuwe geluiden.

Zeer leuk om eens van omgeving te veranderen! Mijn lens heeft daar niet zo’n behoefte aan en duikt gewoon weer zijn vertrouwde lenzenbakje in.

Morgen krijg ik misschien wel een feestzakje mee… Nu gauw slapen. Trusten!

Hereby added to my vocabulary

Ik start mijn blog op om een bericht te typen, wanneer ik op dat moment een nieuw woord hoor langskomen op de tv. McDonaldswenkbrauw. HAHA. De bron verzwijg ik even 😉

Best een akelige clown eigenlijk, die Ronald McDonald.