Een avondje rocken

Er zijn mensen die immens grote, enge, Duivelse, opblaasbare zwijnen ontwerpen. Er zijn ook mensen die deze vervolgens daadwerkelijk gebruiken.

Vanavond kijk ik met mijn familie naar het optreden van The Pink Floyd Project en we vermaken ons prima! We staan belachelijk vooraan, waardoor we goed zicht hebben op alle bandleden, kushandjes krijgen van de zangeres en het kippenvel op de armen van de artiesten goed kunnen zien.

Oftewel: een geweldige avond! En stiekem vond ik het zwijn (hangend aan het balkon en meeswingend op de maat van de muziek) natuurlijk super cool.

Nagenieten is never dull

Nadat we de heeeeeerlijke gezouten broodjes met tomatensalsa, courgetti, malse tonijn, St Jacobsschelpen met paddenstoelen, truffelaardappelpuree, zeebaars, biefstukreepjes, goddelijke asperges, nog goddelijkere zoete tomaatjes, gnocchi, truffelpasta en chocoladeheerlijkheid (om over de wijn nog maar te zwijgen die na elke slok rijkelijk werd bijgevuld) achter de rug hadden, proostten mijn vriend en ik met een kopje thee op het heerlijkste diner tot nu toe. “We kunnen nu nooit meer normaal uit eten, alles zal voorlopig tegenvallen!”

Deze hypothese móest ik natuurlijk even testen. Vanavond hebben we dus maar sushi afgehaald. Prima hoor met een spa rood! Proost op het goede leven, fijn weekend!

Geluksglitters

Een gezellige avond in een poepiesjiek restaurant met een 15 gangendiner van het werk van mijn vriend eindigt uiteraard met het slopen van een kerstbal. Van de Rivièra Maison. Vol met glitters. Oepsie.

De wijn was heerlijk en mijn motoriek liet me een beetje in de steek. De beglitterde collega’s konden er gelukkig om lachen!

Concepten cliffhangers

Bij het schrijven van blogs hoort ook uitproberen. Soms begin ik een verhaal en vind ik het toch niet helemaal lekker lopen of wil ik er later nog even naar kijken. Op die manier groeit mijn map met concepten. Voor de gein opende ik vandaag mijn tien concepten: ik was benieuwd of er misschien een leuk, vergeten blogje tussen zou staan die ik mooi kon publiceren. In plaats daarvan schoten mijn wenkbrauwen omhoog: van sommige stukjes weet ik écht niet meer wat ik er mee wilde. Ik heb ze op een rijtje gezet, wat een mooi beeld geeft van mijn observaties en gedachten. Er zitten ook een paar flinke cliffhangers tussen.

  • “Halloween”
  • Dit had echt (wat?)
  • Headbangen met een paardenstaart
  • Wekenlang zit hij er al. Misschien al wel een maand of twee, misschien iets korter. Je zou denken dat het went, maar elke keer verrast hij me weer met zijn aanwezigheid. Hij zit een beetje verscholen in zijn eigen hoekje, wachtend op een goede maaltijd. Het mooie vind ik zijn uithoudingsvermogen: zo lang hangend… (wie?)
  • Ik ben mijn handen aan het wassen in de riante toiletruimte van
  • Joggingbroek 1 en joggingbroek 2 zitten te (hmm?)
  • Vliegende zwaluwpoepjes
  • Vingerverven met yoghurt
  • Al hollend met een zak uien in mijn hand
  • Impulsen

Zo, dit bericht is een mooie dumpplek geworden. Ik zal de concepten maar verwijderen, wie weet hoe deze map er over een tijdje weer uitziet!

Vertederend

“Hoi lieverd!!!” Zoonlief krijgt een dikke pakkerd op zijn wang van zijn moeder. “Ik ga niet met je mee hoor, maar ik zag je ineens langsrijden. Toevallig hè? Ik sta op de andere bus te wachten. Ik móést even naar je toe!” Blij kijkt mijn buschauffeur (rond de 40) naar zijn enthousiaste moeder (rond de 70). Ze babbelen kort en wij passagiers gunnen ze dit moment even. “Nou lieverd, we spreken mekaar! Fijne rit!” De moeder stapt weer uit. Net wanneer de deuren sluiten, brult ze hem nog toe: “je krijgt deze week een kerstkaart van me!”