Respect voor de vaste hand

Als ik serveerster zou zijn op Downton Abbey zou ik sowieso per ongeluk chronisch de krab of ham in de schoot van her ladyship laten vallen. Onder luid ge-“crikey!”

Nu mag het nog, toch?

Als je ineens overal oliebollen in ziet (in kerstballen, waxinelichtjes of kattenogen) dan mag je er wel één pakken toch? Zelfs al is het ’s avonds laat rond 22:00?

Gelukkig nieuw jaar!!

Lieve lezer,

Bedankt dat je me in 2016 bent gaan volgen! Ik wens je alle liefde, geluk en gezondheid voor het nieuwe jaar!!

Liefs Laura

Haha, die houden we erin!

Na een zeer geslaagd avondje sushi (met een wel héél bijzondere man achter ons die om de vijf minuten in het gezicht van zijn vrouw toeterde met een feesttoeter om er zeker van te zijn dat het héle restaurant wist dat ze vandaag 50 is geworden), lopen we naar de desserts. We pakken heerlijke cakejes en lekker fruit. Na de eerste ronde maakt mijn zus aanstalten om nog wat fruit als toetje te halen: “wil iemand nog een froetje?!”

“Vergeet uw persoonlijke eigendommen en vooral uzelf niet mee te nemen”

Een wat slaperig ogende man stapt één halte voor het eindstation in de trein. Een andere man herkent hem en spreekt hem aan: “huh, waarom stap jij nou hier in? Je werkt toch in Amsterdam?” De man haalt schaapachtig zijn schouders op en antwoordt: “ja, ik was vlak voor de eindhalte in slaap gevallen en toen reed de trein alweer terug.”

Ik weet niet wat ik grappiger vind: het feit dat deze man door zijn halte heen is geslapen, of de man naast mij die daardoor in een zéér aanstekelijke lachstuip is beland, hihihi.