Afgelopen maandag hadden mijn vriend en ik precies 100 maanden een relatie. Dat is ruim 8 jaar, wat vliegt de tijd!
100 maanden lol en gezelligheid, dankjewel lieverd! Al kauwend realiseer me net wel dat ik dus ook al 100 maanden profiteer van jouw flinke inkoop van witte paaseitjes. Oei oei oei.
Ik zit achterin de klas en de docent stelt mij aan de leerlingen voor. “Nou jongens, achterin zit Mevrouw Den Boer. Zij gaat mij na de vakantie vervangen, dus jullie zullen dan van haar Frans krijgen!”
De leerlingen draaien hun hoofd naar mij om. Een paar leerlingen spreken me aan:
“Weet u het zeker?”
“Sterkte, mevrouw.”
Samen met mijn zus, schoonzussen en schoonmoeder geniet ik van een Pride and Prejudice-avondje. Mr Darcy en Elizabeth hebben elkaar bijna gevonden en het is zoals altijd weer zwijmelen.
Later die avond is de serie afgelopen en beginnen we blij aan de volgende: Sense and Sensibility. Heerlijk om gezamenlijk deze passie voor Engelse kostuumdrama’s te delen!
Wanneer de familie Dashwood bijna gaat verhuizen, horen we van boven plotseling een luid gekuch: mijn neefje (bijna zes). Hij is wakker geworden en is helemaal niet lekker. Mijn schoonzus haalt hem uit bed en brengt hem bij ons beneden. Hij nestelt zich lief bij ons op de bank en blijft een tijdje stil meekijken met de serie. Het is heel sneu voor hem, maar stiekem wel gezellig voor ons! Altijd leuk om m’n neefje weer even te zien.
Na een tijdje stil te hebben gelegen, begint hij weer een beetje te babbelen. Mijn zus kent hij ook een beetje en ik vraag hem of hij de vorige keer dat hij haar heeft gezien nog herinnert. “Ja, dat weet ik nog wel. Haar auto was heel smerig!”
Ongegeneerd likt hij zijn lippen af en kijkt hij me met grote, schuldige ogen aan. Langzaam loopt hij op me af, waarschijnlijk hopend dat ik hem zometeen zal verwennen met een aaipartij.
Mocht ie willen. Boos spreek ik Darcy aan dat hij de beker melk niet mag uitlikken. Wel waardeer ik zijn eerlijkheid: hij doet in de verste verte geen moeite om zijn misdaad te verbergen.
Mijn zus en ik zijn allebei net klaar met werken en we meeten elkaar op Zaandam, waar mijn zus met de auto op me staat te wachten. Vanavond gaan we gezellig bij een vriendin in Amsterdam eten. Omdat we geen zin hebben om door de binnenstad te rijden en twintig euro per minuut te betalen, besluiten we om de auto op de P+R van Sloterdijk te parkeren. Nadat we de parkeermeter betaald hebben, lopen we het perron op en stappen de dichtstbijzijnde trein naar Amsterdam Centraal in.
Daar aangekomen lopen we richting de metro: om bij onze vriendin te komen moeten we een paar haltes reizen. “Jij weet waar we moeten uitstappen, hè?” vraagt mijn zus. We stappen de metro in en we kijken op het bord. “Ja, bij die halte moeten we er straks uit!” Ondertussen pak ik mijn telefoon en stuur ik een berichtje naar onze vriendin dat we in de metro zitten en dat ze ons zo kan verwachten.
Wanneer we even later bij de halte aangekomen zijn, stappen we uit en komen we op het perron. “Wacht eens even… dit is niet de goede halte! Normaal moeten we links uitstappen, niet rechts! We moeten de volgende halte hebben!” We kijken elkaar aan en draaien ons om om weer in te stappen. Op dat moment gaan de deuren echter net dicht, waardoor wij heel knullig proberen onze arm door de deuropening te wurmen. Tevergeefs. Awkward. De metro rijdt weg en een beetje beteuterd kijken we hem na.