Sinds begin dit jaar bestellen wij onze boodschappen. We halen ze wel zelf op, omdat je dan niet thuis hoeft te blijven voor de boodschappen. En omdat het gratis is, dat ook ;-).
Het is heel simpel: je rijdt naar de supermarkt, zegt je naam bij het pick-up point en alle boodschappen worden gepakt uit karren die al klaar staan. Althans, het zou heel simpel moeten zijn.
Als je mij persoonlijk kent, weet je dat ik niet zo’n ingewikkelde achternaam heb – integendeel. Het meisje dat me hielp dacht daar anders over. “Eh, hoe schrijf je dat?” Ik spel mijn achternaam. “Zo?” Ik knik bevestigend. Het lukt niet. “Misschien zonder tussenvoegsel?” Nee ook niet. Na nog een keer spellen lukt het dan eindelijk. Geinig, nooit gedacht dat dit nog een uitdaging kon zijn.
Volgens mij is het haar eerste werkdag, want ook bij het verzamelen van de boodschappen moet ze veel hulp vragen aan haar collega. Ik denk dat deze keer voor het eerst is dat het ophalen van de boodschappen langer duurt dan het zelf pakken van de producten in de winkel, maar dat geeft niet. Ik heb veel liever dat het meisje op mijn boodschappen oefent dan op de chagrijnige vrouw voor me die blijkbaar minder geduldig was. Na afloop wens ik het meisje een fijne dag.
Thuis kan ik het toch niet laten om te checken of echt alle boodschappen gepakt waren -foei- , maar zelfs de allesbinder zit erbij. Volgende week weer!
Dus bij dat pickuppoint weet men al wat jouw boodschappenlijstje omvat? Geef je dat dan (hoe?) van tevoren op en dan gaat men die boodschappen pas pakken wanneer je ze op komt ‘picken’?