(1997) Als het op Disneyfilms aankomt, zijn mijn zus en ik nooit goed geweest in het verbergen van onze emoties. Op een leeftijd van 5 jaar hebben we inmiddels een flinke Disneycollectie. Onze favorieten zijn Sneeuwwitje en de 101 Dalmatiërs. Ondanks de mooie verhalen, zitten er toch wel een paar spannende stukjes bij.
Zo is er bij 101 Dalmatiërs een moment dat de hondjes met z’n allen een enge film kijken. Op een gegeven moment komt er een man met een pistool in beeld die de hondjes de stuipen op het lijf jaagt. Mijn ouders weten altijd precies wanneer die scène aan de gang is. Het is het moment dat we ontzéttend geïnteresseerd zijn in de keuken en willen weten wat we gaan eten. Na een minuut laten we de broccoli weer voor wat het is en snellen we weer terug naar de buis.
Op een andere avond kijken we naar Sneeuwwitje. De boze heks is spannend, maar dat kunnen we handelen. Nee, wanneer onze emoties echt de pan uit rijzen, is het moment dat de prinses met haar 7 dwergen gaat dansen. Een flinke kreet in huize Den Boer: “HAAL DE ROKKEN!!!!” Stamp, stamp, stamp, de zolder op, verkleedkist open, grote rokken van oma meegrijpen, dender, dender, dender en oef… net op tijd voor de scène! Rokken aan en gaan met die banaan! Mijn zus en ik dansten altijd wild met de Disneyfiguren mee. Die bewuste avond hadden we er geen erg in dat onze buurjongen inmiddels binnengelopen was. Stomverbaasd werden we gadegeslagen. Het moet een interessant schouwspel geweest zijn. Even later ploften we buiten adem weer op de bank.
Eén ding is zeker: mocht ik ooit ergens een witte of gele kanten lange zwierige hippie rok tegenkomen: die belandt mooi in mijn verkleedkist!
