“Heb jij zin om te koken?” Thomas schudt zijn hoofd. “Nee, jij?”
Tien minuten later, om 17:46, parkeer ik mijn auto bij de supermarkt in het dorp verderop. Ideaal dat de supermarkt hier op zondag tot 18:00 open is, in ons dorp is dat namelijk maar tot 17.00. Ik loop de winkel in, pak twee pizza’s en besluit om nog wat salade te halen. Krijgen we toch nog een paar pitamientjes binnen.
“Zal ik die afvalzak voor u weggooien?” vraagt de caissière me als ik een doorzichtige plastic tas uit mijn jaszak haal. Een tas die ik nota bene van die supermarkt heb gekregen bij het ophalen van de bestelde boodschappen. Ik lach een beetje ongemakkelijk. “Ehh, dat is mijn boodschappentas.” Ze lacht. “Oh, pardon!”
Tien minuten later parkeer ik de auto weer voor de deur. Net op het moment dat ik uitstap, loopt er een buurman voorbij. Hij steekt zijn duim naar me op. “Eet smakelijk buuf!” Door de tas kan hij goed zien dat wij aan de pizza gaan vanavond.
Volgende keer neem ik weer een gewone boodschappentas mee ;-).
Haha, hopelijk smaakten de pizza’s net zo smakelijk als ze er voor de buurman uitzagen 😉 Ik herken wel de ongemakkelijkheid bij het dragen van doorzichtige tassen. Alhoewel het zonder tas soms nóg ongemakkelijker is. Gisteren liep ik met een oude wc-bril uit mijn huis onder mijn arm rond. Ik keek toch wel even goed om me heen of mensen me konden zien 😉
Zondagsgevoel: lekker niet koken, hoi! Dat je dan meer werk hebt aan naar de supermarkt rijden, pizza kopen, terugrijden, buurman laten zien wat je eet, pizza warmen, hè hè, is ook behorend bij het zondagsgevoel, toch? Smaakte ie?
Fijne maandag!