“Haal jij me vanmiddag op in Amsterdam? Neem mijn auto maar, daar past mijn fiets makkelijk in!” Thomas is een week op fietsvakantie geweest en komt vandaag weer thuis. Ik moet even slikken. Voor zijn werk heeft hij tijdelijk een nieuwe lease auto gekregen. En dat is best een grote bak. Hoewel ik inmiddels al in heel wat auto’s gereden heb, vind ik het toch altijd wel een ding om in Amsterdam te rijden, zéker met een grote bak met automaat waar ik pas één keer in gereden heb. “Tuurlijk!” App ik terug.
Die middag stap ik in de auto. “Niet je linkerbeen. Niet je linkerbeen. Er is geen koppeling. Alles met rechts.” Het ritje naar Amsterdam gaat uiteraard prima en ik begin het steeds leuker te vinden in die bak.
Wanneer ik de straat inrijd waar Thomas me al op staat te wachten, parkeer ik de auto vlak voor zijn voeten. Ik druk op het knopje om mijn raam te openen, zodat ik daar mans mijn arm uit kan steken. Er gebeurt helemaal niets. Wel zie ik Thomas keihard lachen, wijzend naar het zojuist geopendraampje áchter mijn stoel. Aah, verkeerde knopje.
De snoodaard! Lacht jou uit en dat terwijl je zo’n stoere actie hebt ondernomen! Dwars door Amsterdam nog wel….