Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar september!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: september 2016!

3 september 2016

Schatkist

“Hoi” zegt het nieuwe shirtje tegen de nieuwe panty. “Hallo!” Samen kijken ze naar de ritssluiting die nog altijd gesloten is. “Kun je misschien een beetje opschuiven?” vraagt de bikini aan het vest. “Je bent zo warm!” Het jurkje en het rokje knikken beamend.

Dagen gaan voorbij, weken gaan voorbij. De kleren worden met de dag chagrijniger en ze hebben het flink benauwd. Totdat ze ineens beginnen te trillen en flink door elkaar worden geschud. PLOF! Er wordt gemorreld aan de ritssluiting en er valt een streep licht naar binnen. Ondanks wat duizeligheid van de luide klap, klinkt het ritsgeluid als een verlossing en daar gaat dan eindelijk de bovenkant van de koffer open. Frisse lucht!

Dan horen ze tot hun schrik ineens een keihard geblèr: “O dááááááár zijn mijn kleren!!!”

5 september 2016

Rol-lol

Altijd als ik snoepworteltjes zie (mijn schoonzus had deze mee in de auto op weg naar Soestdijk) moet ik aan het verhaal denken dat een oud studiegenootje mij eens vertelde.

Zo zat ze in de trein met een zakje ronde, kleine worteltjes. Vrolijk knabbelt ze aan deze gezonde snack, ondertussen naar buiten kijkend. Algauw wil ze de volgende wortel pakken, maar op dat moment scheurt de zak plotseling verder door. Een paar wortels vallen op de grond en rollen als reuzeconfetti alle kanten op. De meeste worteltjes weet ze met haar voet nog wel bij zich te houden, maar een paar oranje knakkers rollen naar de banken achter haar, waar ook een gezelschap zit. De man met het Surinaamse accent die aan het woord is, valt verbaasd even stil en zegt dan heel catchy met een ‘dikke w’:

“Éé, wa’s da voor wortel?!”

6 september 2016

“Ik kijk even of ik nog een centje heb”

Opnieuw sjees ik vanavond met de collectebus door de straten. Zoals altijd kom ik weer wat leuke quotes tegen:

“Zo, jij bent echt een BU-er aan het worden hier!” (man, +- 40 jaar)

“Páááááp er staat een meisje voor de deur. (…) Ja weet ik niet, ze heeft haar naam niet gezegd. (…) O, maar ik heb nu al opengedaan.” (meisje, +-8 jaar)

“Heb je zelf geen geld?” (jongen, +- 5 jaar)

7 september 2016

(Bewust) beïnvloedbaar = blogbaar

Op maandag zit ik in de trein op weg naar mijn introductiedag op de VU. Na een jaar niet gestudeerd te hebben, moet ik wel weer even wennen aan het treinreizen. Toch heb ik zin in vandaag en ik pak de krant erbij om nog wat te ontspannen. Even horoscopen lezen, denk ik na een tijdje. Wat zal deze dag mij brengen?

Met een glimlach zoek ik het tekstje onder Schorpioen op. Ik voel me goed, ik heb zin in de studie: kom maar op met die positiviteit!

“Je hebt het gevoel dat je het allemaal niet kunt bolwerken.” Hmpf, nou lekker dan. Zou dit slaan op de introductie van vandaag? “Gewoon volhouden,” is het advies. Flauw hoor! En dan hebben de niet-schorpioenen vandaag zeker wel een topdag?

“Vandaag gaat het er heftig aan toe.” (Kreeft)

“Het is niet erg om toe te geven dat het even allemaal niet zo goed loopt.” (Ram)

“Vandaag twijfel jij over alles wat je aan het doen bent.” (Weegschaal)

Ik voel me ineens een stuk beter 😉

12 september 2016

Gefeliciteerd mam!

Samen met mijn zus en mijn moeder zit ik in een knus ontbijthuisje aan het strand, ter ere van mama’s verjaardag. Het is reuze gezellig en we zijn lekker aan het bijpraten. Voordat de serveerster de menukaarten heeft gebracht, legt mijn moeder een foldertje van een Turks restaurant voor ons neer. “Ik weet dat het nog een beetje vroeg is, maar vanavond gaan we hier eten bestellen en dan kunnen jullie alvast een gerecht uitkiezen! Geef het straks maar door in een berichtje.” We stoppen het foldertje in de tas en bestellen ons ontbijt.

Het is een heerlijke ochtend: zeker voor herhaling vatbaar! “Tot vanavond!” zeggen we na afloop tegen elkaar, wanneer we ieder weer richting ons eigen huis vertrekken.

In de middag bestudeer ik het foldertje. Ik heb wel zin in een gevulde aubergine! Ik open onze familie groepsapp en geef door dat ik nummertje 38 wil. Zo geeft iedereen zijn nummer door, zodat het eten straks besteld en gehaald kan worden.

Flinke tassen staan er die avond op tafel. Dat wordt smullen! We openen de tassen en zien direct dat er een pizzadoos tussenzit. “Voor wie is de pizza?” We kijken elkaar aan. “Niet voor mij hoor, ik heb een gevulde aubergine! – Nee, ook niet voor mij. Ik heb een Turkse pizza besteld, maar niet eentje met salami!” Vreemd. Snel pakken we de andere doosjes uit. De één na de andere mysterieuze maaltijd verschijnt op tafel. Nou ja zeg! “Ze hebben de verkeerde bestelling meegegeven!” Is direct al de conclusie. “Nee, dat kan niet! Ik heb nog samen met de ober de nummertjes gecontroleerd. Tweemaal nummer 38, jij wilde nummer 28…”

Verward kijken we naar de grote en kleine kapsalon, de rijst met kip, de baklava en naar de mysterieuze vleesrolletjes. “Ja of… ze hebben de menukaart aangepast.” Stilte. “We hebben gewoon de verkeerde gerechten besteld.”

HAHAHAHA.

En een feestmaal dat het uiteindelijk was! Een verjaardagsdiner om niet gauw meer te vergeten.

20 september 2016

Eight it is!

(De blog over hoe mijn vriend en ik elkaar in 2008 hebben leren kennen. Klik op de titel om de volledige blog te lezen!)

Voor ons is een klant bezig met afrekenen en ik gluur even naar de jongen achter de kassa. Ik herken hem direct: normaal staat hij altijd in de winkel. Leuk dat hij nu achter de kassa zit!

21 september 2016

Il faut aimer le train 

Twee heren zitten vanmorgen al vroeg in de trein. Direct zie ik dat het broers van elkaar zijn: ze hebben allebei dezelfde oogopslag en lachen op een bepaalde manier. Ik word vrolijk van ze.

“Hier, moet je deze zien!” Samen buigen ze zich over het scherm van één van hun mobieltjes. “O ja, dat weet ik nog wel! Haha dat was echt een prachtig moment.” Grinnikend bekijken ze nog meer foto’s. “Ja en deze, weet je nog hoe hard we daarom gelachen hebben? Ik ben zo blij dat we dit op foto hebben!” De jongste broer zucht weemoedig. “Die goeie ouwe tijd.”

Mijn beurt om zachtjes te grinniken. Ik denk dat de jongens zo’n 10 en 12 jaar zijn.

29 september 2016

Silence, s.v.p

Met bruut geweld wordt er naast mijn werkplek met papieren gerommeld. Ik probeer rustig te werken, maar ik word er flink door afgeleid. Ik besluit het te laten gaan, misschien houdt hij er zo mee op.

Even later is dit ook het geval: hij houdt zich weer stil. Rustig gaan we allebei aan de gang met ons eigen werk. Ik had natuurlijk beter moeten weten. Opnieuw begint hij druk met de papieren te rommelen: het is alsof hij een deadline moet halen. Ik werp een geërgerde blik zijn kant op en hij kijkt me betrapt aan. Voor even lijkt het te werken. Vervolgens begint hij vrolijk opnieuw en ik verlies mijn geduld. Ik gris het blaadje uit zijn handen en gooi een bolletje wol naar hem toe.

In stilte speelt hij vervolgens verder, mijn lieve kat.

Volg:
Share:

2 Reacties

  1. gerdiemar
    2 september 2017 / 8:25 am

    Leuke grappige ontroerende september2016-momenten…
    Jij en je zus zouden samen een (dik) blogboek van verzamelde anekdotes niet alleen digitaal, ook op papier kunnen laten uitgeven: tweelingvaria!
    Ik zie ‘jullie’ al in de boekwinkels liggen en nòg beroemder worden!

  2. 2 september 2017 / 9:18 am

    Superleuk om zo op een aantal anekdotes terug te blikken! Ik moest hardop lachen om die horoscopen. De astrologe die ze heeft opgesteld, had vast haar dag niet helemaal 😉 En die wortel…haha, geniaal!
    Romy schrijft over.. Mijn niet zo fabulous belevenissen op reis

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge