Zegt Paracetamol tegen Trachitol: “zullen we van verpakking ruilen? Kun je lachen!” Trachitol schiet in een enorme lachstuip waarbij ze zowaar bijna zelf keelpijn van krijgt. “Jottem en dat Laura dan in volle overtuiging gaat zuigen op dat tablet en dat jij dat dan blijkt te zijn, Para! Lol, wat zal ze vies kijken.”
Zakdoekje schiet te hulp: “hee joh, doe eens niet zo flauw. Dit gun je de arme meid toch niet? Waarom zou je dat doen?” Paracetamol kijkt arrogant naar zakdoekje: “omdat ze alwéér geen blog weet.” Zakdoekje recht haar kreukels: “ik doe wel een trucje, dat zag ik tissue laatst ook doen. Gewoon met z’n allen tegelijk uit de verpakking komen, ze heeft ons toch wel nodig! Hoewel ze gisteren wel geïrriteerd keek toen ze de tissues terug moest proppen. Bovendien… Bedenk ik me nu.. wij zijn wel echt een budgetmerk. Waarschijnlijk gaan we niet zo soepel uit de verpakking als de mannen boven ons schap. Nee, we moeten iets anders verzinnen.”
Trachitol wrijft even op haar kalende huid. “Kunnen de katten niet iets betekenen?” Paracetamol knikt. “Had ik ook al bedacht. Gisteren miauwde James nog elke keer schattig wanneer Laura nieste, maar daar is hij ook mee opgehouden. T arme beest wordt er zelf schor van.” Op dat moment komt Darcy binnen en doet een leuke pose. “Jaaa, Darcy to the rescue! Kan ze van de week vast weer een mooi foto-overzichtje van maken.” Trachitol lacht. “Haha ja, met z’n pootjes. Nou ja en anders doen we de wisseltruc wel.” Tevreden gaan de pillen weer in de laai 😉
Dat een schorziekigekeelpijnhebbendeniezende Laura tóch nog zo’n pijnstillende cq katteninlevende blog weet te produceren…wel, bepaald geen dulle bijdrage!
Beterschap meis!