Saturday night setting

“Één.

Twee.”

Ik kijk naar mijn vriend die achter het stuur zit. “Vroeger telde ik altijd de kapotte lampjes op de snelweg!” Ik word weer blij als ik aan deze herinnering denk. “Ik ook!” Verrast kijk ik hem aan. “Echt?” Hij knikt. “Slim trucje van alle ouders.” Ik staar naar de lantaarnpalen. Hm ja, zit wat in, denk ik glimlachend.

Door dit gesprekje heb ik meteen het telriedeltje in mijn hoofd. “Één, twee, kopje thee. Drie vier, glaasje bier.” Automatisch denk ik aan de Duitse versie. “Eins Zwei Polizei, Drei Vier Grenadier, Funf Sechs..” ehm, hoe ging hij nou verder? “Koerk op de Flesch.” We lachen.

Het was een fijne avond. Sinds lange tijd hebben we weer met een vriend afgesproken. Hij woont in een fijn en groot appartement met een mooi uitzicht over de stad. We hebben de film Prometheus gekeken, een spannende Science Fiction film waarvan ik echt wel wat schrikmomentjes had. Ondanks deze gezellige avond heb ik niet echt inspiratie voor een blog.

“Weet jij iets waar ik een blog over kan schrijven?” Mijn vriend zet de radio iets zachter en zegt resoluut: “drie tenen knoflook.” Ik schiet in de lach. Op zich kan ik dat nu wel maken toch? Een blog over een bolgewas? (Go Wikipedia). Het is waar dat het antwoord me verbaasde toen ik aan mijn vriend vroeg: “laat jij ook van die vieze burps?” Waarop hij antwoordde: “hm, ja misschien had ik niet drie tenen knoflook in het groentenprutje moeten gooien.” Voordeel: ik heb wel even lekker van de frisse lucht genoten in de loggia (thanks again, Wiki) van het huis. Wat een grandioos idee van de architect zeg!

Ik pak mijn mobiel erbij om alvast mijn blog te openen, de tekst schiet me vaak dan vanzelf wel te binnen. Ik kijk op het display van de auto: het is nu 00:10, om 00:50 zijn we thuis. Moet lukken.

Een half uur later word ik wakker met een stijve nek, een vieze knoflooksmaak in mijn mond en een lens die half uit mijn oog vliegt. “Wow, we zijn er al joh!” Mijn vriend lacht onschuldig: “Ja, ik kon even lekker doorrijden!” Ik pak mijn mobiel. O ja, ik moet die blog nog schrijven. Op dat moment zegt mijn vriend: “O ja, we moeten het bed nog opmaken.” Top. Waarom hadden we dat ook alweer vanmiddag niet gedaan? Zo’n moment om even tot tien te tellen. Eins zwei…

Volg:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge