Sassen op Schiphol

Met een redelijk lege blaas ben ik bezig met mijn zekerheidsplasje. Het is 05:00 en we kunnen bijna boarden. Nog even en dan vliegen we naar Kos!

In de verte hoor ik een vrouw met haar dochter praten. Ze komen de toiletruimte binnen en gaan elk naar een eigen wc. “Sanne, je moet zo wel opletten, dit zijn van die automatisch doorspoelende wc’s!” Sanne is even stil en piept dan zachtjes: “nee hè, dat vind ik eng!” Ik grinnik zachtjes: ik weet nog zo goed dat ik dit ook altijd eng vond. Of de deur op slot moeten doen, nog zoiets levensgevaarlijks.

Inmiddels ben ik klaar en mijn wc spoelt door. “Ben je nu al klaar?!” Vraagt Sanne aan haar moeder. “Neehoor, ik ben nog bezig! Dat is de mevrouw naast ons.” Sanne is weer stil. Inmiddels was ik mijn handen en hoor ik de wc naast die van mij doorspoelen. De moeder loopt naar buiten en kijkt mij lachend aan. Dan spoelt ook de wc van Sanne door. Ze slaakt een gilletje, maar komt even later trots naar buiten gelopen. Het is een schattig meisje van een jaar of 5. “Zo mam, dat heb ik ook overleefd!”

Zo’n drie uur later zie ik Sanne opnieuw in het vliegtuig. In haar eentje loopt ze stoer richting het vliegtuigtoilet. Die komt er wel.