Pas op wat je belooft!

Soms kan het verleidelijk zijn om situaties uit te stellen door een belofte te maken. “Ik doe morgen de was wel!” En dan natuurlijk hopen dat de andere persoon het vergeet. Yeah right. Vandaag had ik zo’n moment waarop een leerling me wel even hielp herinneren aan een belofte. Een vrij gekke belofte. “Mevrouw, wanneer krijg ik nou een ei van u?” Ik kan je vertellen dat ik écht wel even diep moest graven waar deze vraag nou weer vandaan kwam. “Ja, dat had u beloofd op kamp.” Oja.

…

Het is het einde van het schooljaar en we zijn met drie brugklassen op schoolkamp. Op dag twee hebben we een sportmiddag, absoluut geen straf met het mooie weer! De sportdocent heeft een verdeling gemaakt en heeft mij neergezet bij het onderdeel ‘eierenlopen’. De bedoeling is dat leerlingen een ongekookt ei naar de overkant vervoeren op een lepel, tussen de knieën, onder de oksel en onder de kin. Sommigen hebben voor het ‘eierenlopen’ het sportonderdeel met meel voltooid, waardoor ze na mijn onderdeel als reusachtige pannenkoeken door moeten naar de volgende activiteit. Hilarisch om te zien.

Nadat een leerling maar liefst twee (!) eieren heeft laten splashen onder haar kin, is ze het zat. “Mevrouw, mag ik alstublieft een ei pakken en die op iemands hoofd kapot gooien?” Uiteraard lijkt me dat niet zo’n goed idee. Wat ik had moeten zeggen, was: “Nee, natuurlijk niet!” Wat ik daadwerkelijk zei: “Nee, dat gaan we natuurlijk niet doen. Je krijgt volgend jaar wel een ei van me.” Vergeet ze toch wel weer. Nou, mooi niet dus! En zo zal ik binnenkort inderdaad een eitje koken voor een leerling, compleet verzorgd met peper en zout. Misschien kan ik het wel rekken tot het kerstontbijt, haha.