Het is donderdagmiddag en we hebben afgesproken om bij een vriendin pannenkoeken te gaan eten. Het is inmiddels vijf uur en ik begin al aardig trek te krijgen. Hup die auto in, op naar Amsterdam!
“Waar ben jij nu?” Terwijl ik in de auto zit, bel ik Laura op de handsfree functie. Ik weet dat ze ook op de weg is, wie weet rijdt ze wel in de buurt. “Hectometerpaaltje 7,6.” Ik kijk opzij. “Toevallig, ik rijd bij 6,2!” De komende minuten maken we er een – veilige – sport van om zo dicht mogelijk bij elkaar te gaan rijden. Doordat er file is, houden we goed het overzicht. “Ik rijd nu de tunnel in.” …. “Zie je die vrachtwagen?” …. “IK ZIE JE!”
Een paar minuten later, nog steeds bellend.
“Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is een blauwe auto met een deuk.” We hebben elkaar ‘gevonden’ en staan nu achter elkaar in de file. Erg handig is het niet dat we ervoor kiezen om allebei in de rechter rijbaan te staan; de rijbaan naast ons rijdt stukken sneller. Maar goed, we staan nu mooi achter elkaar en dat houden we zo. Kunnen we mooi ons spelletje afmaken.
Een paar minuten later rijden we weer op normaal tempo verder. Op het missen van een afslag na – uiteraard allebei, ontzettend handig om achter elkaar aan te rijden haha – komen we niet veel later aan bij de parkeerplaats. Op naar de pannenkoeken!
Zo heb je al een beetje voorpret in de auto voor de pannenkoekendate! Altijd leuk! 😉 Iets minder handig als je allebei dezelfde afslag mist inderdaad, haha.
Romy schrijft over.. 25 leuke dingen om te doen met je oma
Tweelingfeeling in de file, knap hoor om pal achter elkaar te komen op een overvolle randstadsnelweg! Pannenkoeken als beloning, niet gek.
Hahahahahah, wat leuk om elkaar zo tegen te komen. Logisch dat jullie helemaal afgeleid raken en een afslag missen. Hopelijk zijn de pannenkoeken lekker!
Mevrouw Marloes schrijft over.. Theevraag #6 | Ben jij een vroege vogel of een avondmens?