Na een lange werkdag en een vergadering stap ik rond 21:00 in de trein terug naar huis. Voor mij lopen vier oudere dames die een plekje uitzoeken in de coupé. Met hun tassen en spullen ploffen ze neer in een ‘vierzit’ en ik ga bij hen in de buurt zitten. Dit kon nog wel eens leuk gaan worden.
Nadat ze nog even over de gezellige shopdag hebben gekletst, wijst één van de dames ineens naar de benen van haar buurvrouw. “Jouw knieën zijn veel dikker dan die van mij, zie je dat? Die van mij zijn veel knokiger!” Direct kijken ze naar de andere dames: “ja, hoe kan dat eigenlijk hè, dat de één veel dikkere benen heeft en dat de ander weer veel dunnere stokkies heeft?” Ze lachen erom en bespreken vervolgens uitgebreid hun andere afwijkende lichaamsdelen.
Na een paar haltes komt de conductrice langs: een vrolijke vrouw die lekker met ze meegiechelt. Uitgebreid worden de aankopen besproken en vertellen ze over hun heerlijke dag. Vanbinnen lach ik vrolijk mee en ik pak mijn telefoon om Laura deze anekdote te appen 😉
Heb jij ook een leuke anekdote voor op onze blog? Stuur hem gerust op naar info@neverdullmoments.nl! Vinden we leuk ;).
Toch grappig hoe mensen dan opeens tot zo’n realisatie komen 😉 Leuk deze rubriek met ingezonden anekdotes!
Dikke dunne knieënvrouwenpraat zonder elkaar af te kraken, dat is wereldvredebevorderend…eh, Dorinde die Laura tipt en Laura die de tip blogt? Dat is weer mooie samenwerking.
Gisteren las ik ook iets blogachtigs:
Op een Franse camping komt een Engelsman met zijn caravan vlak naast een Nederlander te staan. De deur van de Engelse caravan zit links, die van de Nederlander rechts, dus zijn ze zeer zichtbaar voor elkaar. De Hollander ziet dat de Engelsman twee drinkbakjes buiten zet, plus een afgekloven schoen, waarna hij zorgvuldig een ketting bevestigt aan de deur en die naast de bakjes en de schoen drapeert.. Vervolgens gaat de Engelsman op pad.
Na terugkeer volgt een praatje en de Hollander zegt dat de hond niet éénmaal geblaft heeft, wat een keurige opvoeding!. ‘No dog at all,’ verklapt de buurman, ‘ik zorg er alleen maar voor dat er niet bij mij ingebroken wordt.’