Hoo, pardon

Het is een mooie zomer(lente!)avond en ik ben met mijn vriend, zus en haar vriend op het strand. We hebben heerlijk gegeten bij een strandtentje en hebben zojuist om de rekening gevraagd. Voordat we weer gaan, wil ik nog even mijn handen wassen. Ik schuif mijn stoel naar achteren en loop naar binnen. Hik. Hik. Oeps, misschien heb ik mijn spa rood iets te snel achterover geklokt. Ik loop naar het toilet en was mijn handen. Hik. De meisjes die hun handen aan het wassen zijn bij de andere wastafels beginnen te giechelen. Hik.

Een hik klinkt bij iedereen weer anders. Bij mij is ‘ie altijd vrij aanwezig en lukt het me helaas niet zo goed om er een demper op te zetten. Wanneer ik dan ook weer terugloop naar onze tafel buiten, komt er een harde brul uit mijn mond. Terwijl ik net langs een grote tafel vol mensen ben gelopen. Het is dat het niet zo gepast is om binnen je zonnebril te dragen, maar anders had ik hem graag opgezet voor wat extra anonimiteit.

Volg:

1 Reactie

  1. Gerdiemar
    8 juni 2018 / 7:01 am

    Hoor mij in de lach schieten! Harde hiks, prachtig! Doet ook meteen denken aan mijn zus, die harder dan hard niest, wat telkens schrikeffect teweeg brengt bij de omstanders.
    Hiksterkte!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge