Het zal toch niet hè

Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht! Afgelopen vrijdag hebben we de sleutel gekregen en we zijn er ontzettend blij mee :). Er moet een hoop gebeuren, waaronder het plaatsen van een nieuwe keuken en een nieuwe badkamer. Voorlopig zijn we er dus wel even zoet mee. Net nadat we de sleutel hebben gekregen bij de notaris, halen Laura en ik een statafel op bij familie. Handig voor bij het klussen, zodat je toch een soort tafel hebt om wat aan te drinken of te eten. Nadat we de statafel in de auto hebben gelegd, vraagt Laura of ik nog even mee ga. Ze moet een marktplaats pakketje brengen bij een jongen in hetzelfde dorp. “Prima!”

Sinds dit schooljaar werk ik op een andere school. Deze school is veel dichterbij mijn huidige (en straks nieuwe!) woonplaats, waardoor het qua reistijd een hoop scheelt. Een ‘nadeel’ daarvan is dan wel weer dat je leerlingen in het wild tegen kunt komen. We parkeren voor de deur van de jongen en bellen aan. Ik grap nog even tegen Laura dat het wel heel toevallig zou zijn als er nu een leerling van me open zou doen. Ze stelt me gerust door de voor- en achternaam van de jongen te noemen: die ken ik inderdaad niet.

Even lijkt het alsof er niemand thuis is, maar dan gaat uiteindelijk toch de deur open. Een jonge jongen doet de deur open en.. je raadt het al: het is een leerling van me. Het broertje van! Daar had ik nog niet over nagedacht, haha. We leveren af wat we af moeten leveren en gaan dan weer terug naar mijn huis. In het vervolg moet ik niet alleen de voornamen van leerlingen onthouden ;-).

Volg:
Share:

2 Reacties

  1. 17 september 2018 / 6:05 am

    Gefeliciteerd met jullie eigen woning! Haha, als docent kun je volgens mij inderdaad nauwelijks nog “snel” boodschappen doen met alle “loslopende” leerlingen 😉
    Romy schrijft over.. 7x Wat je niet ziet aan de perfecte Instagram-feed?

  2. Gerdiemar
    17 september 2018 / 9:02 am

    Zoooo herkenbaar…weet nog hoe blij ik was dat ik niet in de plaats woonde waar ik lesgaf, want wanneer ik daar aan het winkelen was, dan werd ik om de haverklap aangesproken. Ik vaak peinzen van gut, wie is dát nou weer.
    Breek schuur verf enz. ze!!! (tussen het lesgeven door😜)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge