“Corrie! CORRIEEEE!!” Een wat oudere man probeert op het parkeerterrein van de supermarkt wanhopig contact te maken, maar Cor hoort het niet. Toevallig loop ik vlak achter de vrouw en ik besluit om de beste man een handje te helpen, zodat er niet meer zo over straat geschreeuwd hoeft te worden. “Mevrouw?” … “Eh, mevrouw?” Ze draait zich om en kijkt me wat vragend aan. “Uw man roept u.” Ik wijs naar de man die tientallen meters verderop staat te seinen. “Mijn man? Oh!” Ze loopt naar hem toe zodat hij haar eindelijk kan vragen hoeveel pakken koffie ze nou wilde hebben. Ik moet lachen en loop verder naar mijn auto. “BEDANKT HOOR!” hoor ik Corrie nog naar me schreeuwen. Ik zwaai vriendelijk naar haar. Goed, door mijn actie werd er niet minder geschreeuwd op straat, maar de meneer heeft in ieder geval nog een stem morgen :).
Een goeie daad kan geen kwaad; jouw week wordt geheid een goeie week! Ondanks de gure hoosbuien die deze maandag met verwoede herfstkrachten behoorlijk tekeer gaan, huh—