“Goedemiddag jongedame!” zegt hij vrolijk wanneer ik instap. “De airco staat aan, welkom aan boord!” Dat is pas een gezellig en aangenaam welkom! De buschauffeur doet de deur weer dicht en rijdt richting de volgende halte.
Ik zit in het midden van de bus, waar ik een lekker plekje in de schaduw heb gevonden. Mijn stagedag is weer achter de rug en ik verdiep me in mijn telefoon om de berichtjes van vandaag terug te lezen.
TOET TOET!! verschrikt kijk ik op van mijn scherm. De buschauffeur balt zijn vuist naar een tegemoetkomende fietser. “Hee joh, kijk eens uit man!!” Hij scheurt de bocht om en ik grijp de leuning vast. Hm, ik weet nu even niet zo goed wat ik van deze bestuurder moet vinden. “HEB JE GEEN RIJBEWIJS OFZO!?” Brult hij naar de auto voor zich. Oké, hij verliest steeds meer punten in mijn aanzien.
Toch besluit ik het me niet aan te trekken en ik kijk naar buiten naar de voorbijzoevende stad. Flink wat toeters verder klinkt er ineens een ontroerende “Ahhhhh gossie” vanaf de voorkant. Hoopvol kijk ik op: laat deze chauffeur nu dan weer zijn vriendelijke kant zien? Ik volg zijn vertederde blik naar links. Loopt er een schattig echtpaar hand in hand? Is er een hondje de weg kwijt? Is er soms iemand gevallen?
Wanneer ik zie waar hij zo medelevend naar zit te kijken, moet ik best een beetje grinniken. Een klein connexxionbusje hangt hulpeloos achter een sleepwagen. Mijn respect voor de buschauffeur is weer back on track.
