Een blog over snot en kots

Na een lange werkdag laat ik me vanavond vermoeid in mijn stoel vallen. Mijn vriend kijkt een mooie documentaire op National Geographic en ook ik ben meteen geboeid.

Na een tijdje roep ik hardop: “O snot, ik heb nog geen blog geschreven!” (Oké ik riep geen “snot”, maar dit maakte mijn autocorrectie van “shit” en eigenlijk vind ik “snot” een veel leuker stopwoordje).

Mijn vriend wijst heel droog naar de vloer. “Daar ligt kattenkots, je kunt er misschien in gaan staan?” Verbaasd roep ik: “huh, ligt daar kots?” Mijn vriend reageert: “dat zei ik echt twee minuten geleden tegen je! – O, oja.” (#oostindischdoof #hoordehetheuswel).

Omdat ik nog geen zin heb om in actie te komen (want ja, James zit op schoot), kijk ik weer verder naar de documentaire.  Toch begint het in mijn achterhoofd een beetje te piepen en te zoemen dat er nog iets opgeruimd moet worden.

Uiteindelijk geef ik me over en loop naar de kots. Ik buk door de knieën en raap het stukje plastic op. Toegegeven, met het stukje groen op het plastic lijkt het best op dat slijmerige plasje met grasspriet van vorige week. Toch ben ik wel blij dat dit stukje kots zich gewoon makkelijk in de prullenbak laat gooien.

Ik steek mijn duim op naar mijn vriend, de blog is weer gelukt.

Volg:

2 Reacties

  1. 29 maart 2018 / 6:25 am

    “Dit artikel werd mede mogelijk gemaakt door mijn vriend.” 😉 Ideaal dit soort inspiratie! Alhoewel het toch wel fijn is dat de kots geen kots bleek te zijn. Katten zijn geweldig, maar dat soort dingen word ik ook nooit zo blij van bij onze katten 😉
    Romy schrijft over.. *Be You* | Boodschap aan mezelf (op een armband)

  2. gerdiemar
    29 maart 2018 / 7:24 am

    Was het een voortijdige 1 aprilgrap? Van James? Van Darcy? Van je vriend? En is kattenshit opruimen jouw taak? Tismewat!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge