“Laura, je wordt gebeld!” Ik ben druk aan het schilderen en ik heb niet in de gaten dat mijn telefoon op tafel trilt. “Oh, thanks!” Zeg ik tegen mijn vriend. Gauw leg ik mijn kwast weg en loop ik naar mijn telefoon. “Wie is het?” Vraagt mijn vriend. Ik begin te lachen. “Jij.” Verbaasd haalt mijn vriend zijn telefoon uit zijn broekzak en schiet ook in de lach. “Oh, eh, of je de verf even aan wilt geven ;).”
Wat denk je, is het miscommunicatie of is het superdesupercommunicatie?
Mallotig grappig, dat is hetπππ