Thuis ben ik verantwoordelijk voor het wegbrengen van het oud papier. Regelmatig wandel ik dan ook 250 meter naar de dichtstbijzijnde papierbak. Deze bak staat voor de kerk, waar ze momenteel een enorme steiger overheen aan het bouwen zijn. Over een maand kun je deze steiger beklimmen voor een prachtig uitzicht over de stad, omdat de kerk dit 500 jaar bestaat. Voor het bouwen van deze steigers moest de oud papier bak plaats maken. Waar normaal de opening van de bak aan de ‘kerkkant’ is, is de opening nu aan de ‘straatkant’. Wanneer een oud papier bak geleegd wordt, wordt hij omhoog getakeld. Onder de bak zit een groot vierkant plateau die er ook wordt uitgetild. Er ontstaat dan tijdelijk een groot vierkant gat in de vloer, totdat de bak er weer in wordt gezet.
Ook vandaag schreeuwt onze eigen papierbak om meer ruimte en besluit ik om naar de papierbak te lopen. Als docent (en ongetwijfeld ook bij andere beroepen) verzamel je in korte tijd vaak veel papier. Weg ermee! Ik prop mijn papier in de papierbak en als ik bijna klaar ben, valt mijn oog op het vierkante plateau onder de papierbak. Er zit een papiertje onder geklemd. Nieuwsgierig lees ik wat erop staat. Bereken de lengte van zijde AC. Dat is toevallig, over de Stelling van Pythagoras hebben wij het ook recent gehad in de les! Zouden er meer wiskundedocenten hun papier in deze container dumpen? Ik kan het niet laten en scheur het papier los. Ik kijk nog eens beter en…. goh. Het is mijn eigen papier die ik vorige maand hier gedumpt heb, toevallig! Blijkbaar probeerde het papiertje te ontsnappen bij het legen van de container, maar tevergeefs. Hard als ik ben, heb ik hem weer in de papierbak gegooid.
Pythagoras wilde dus heel graag bij je blijven, wat lief! En jij hem keihard voor de tweede keer weggeworpen, arme Pyth.
Ja, die steiger wil ik ook beklimmem, moet prachtig zijn om over de stad te kunnen uitkijken. In de krant had er al een heel verhaal over gestaan.
Papierspaar ze!