Samen met een Franse vriend speel ik vandaag toerist in België. Om 12 uur stappen we in De Panne op de tram en reizen we naar de kustplaatsen Nieuwpoort, Oostende en De Haan. Vooral dit laatste dorpje (waar het inderdaad wemelt van de hanen!) is erg charmant. Het leuke van de kusttram is dat de tram naast allerlei kustplaatsjes, ook echt langs de zee rijdt. Al hobbelend in de tram kun je dus heerlijk naar het brede strand en de uitgestrekte zee staren. Een aanrader! Het is ontzettend gezellig en het weer is top.
Zo goed als wij ons vermaken, zo slecht is soms het humeur van de Belgen in de tram. Flink wat geblèr in de telefoon of een norse blik richting de partner: het is niet altijd even gezellig. Gelukkig stappen de boze mensen steeds snel weer uit en keert de rust weer terug in de tram. We zoeven vrolijk verder langs de hoge gebouwen, de pittoreske duingebieden en de gezellige boulevards.
Maar dan, een paar minuten later, stapt me er toch een vloekend echtpaar de tram in! Met verbazing staar ik ze aan, dit slaat toch wel alles. Ze zitten tegenover elkaar en kijken langs elkaar heen naar buiten. Af en toe communiceren ze iets en ik probeer ze niet te erg aan te staren. Ik begrijp gewoon niet hoe die twee mensen zo slecht bij elkaar kunnen passen.
Na een halte of vijftien samen gereisd te hebben, staat het echtpaar op en sjokken ze lusteloos de tram uit. Vanuit de verte zie ik ze nog lopen. Met hun twee knalgele foute broeken.
