Het is dinsdagochtend 08:00 en de wekker gaat. We zijn deze week op Texel en vandaag komen er twee vriendinnen langs die een nachtje blijven slapen! Om half 9 staat de eerste voor de deur en om 10 uur halen we nummer twee van de boot. Gezellig! We kletsen wat bij en besluiten om daarna naar het juttersmuseum te gaan. In die negen jaar dat we nu op Texel komen, zijn we hier nog nooit geweest. En dat terwijl het het grootste juttersmuseum van de wereld schijnt te zijn!
Na het museum (inderdaad best groot, een aanrader als je op Texel bent!) fietsen we door naar het centrum van De Koog, waar we bij een bakker lekker even wat lunchen.
‘s Avonds gaat mijn vriend weer naar huis en met de meiden gaan we naar het strand. We hebben het over van alles en nog wat. Zo gaat het gesprek die avond ook over oogafwijkingen. Één van de vriendinnen vertelt dat ze een oogafwijking van -9 heeft, kenonne! “Als je mijn bril ‘s ochtends verstopt, dan maak je mij dus echt niet blij! Wanneer ik hem niet op mijn nachtkastje kan vinden, ben ik gewoon echt blind.” Dorinde antwoord lachend dat ze dat wel eens wil meemaken.
(…)
De volgende ochtend ligt de bril keurig op het nachtkastje. We ontbijten met z’n allen en vervolgens halen we nog twee vriendinnen van de boot. Gezellige drukte! Het is vandaag een heerlijke dag en we besluiten om met zijn allen naar de Slufter (een mooi natuurgebied in het noorden van Texel) te gaan. ‘s Middags lunchen we weer ergens (zwaar hoor, zo’n vakantie) en we eten ‘s avonds nog met zijn allen.
Vervolgens is het voor de meiden tijd om de spullen weer in te pakken. Niet veel later vertrekken we naar de boot, waar we ze even later uitzwaaien.
Die avond zijn we weer met een klein clubje en we spelen een keihard Monopoly toernooi.
Om 22:46 krijg ik ineens een appje. “Nooooo! Lau!” Ik ben meteen één en al oog. “Weet je wat ik vergeten ben….” Automatisch reageer ik: “nee?!” Ondertussen laat ik het scherm aan Dorinde zien. Ze typt verder: “O mijn God. Dorinde gaat hier echt te hard om lachen…” Dorinde barst op dat moment inderdaad in lachen uit. “Ze is haar bril vergeten.” En jahoor. De bril ligt moederziel alleen in de badkamer.
Na wat over en weer geappt te hebben, krijg ik even later een foto van een bril die zo’n beetje uit de Middeleeuwen stamt. “Zo kom ik de komende dagen wel even door!” Ouwe jutter.
Inmiddels zijn de bril en de eigenaresse weer liefdevol herenigd!
Oh wauw, met zo’n sterkte wil je je bril gewoon echt niet vergeten! Groot gelijk dat ze dan maar een bril heeft gejut 😉 Ik ben zelf ook weleens vergeten mijn bril op te zetten ‘s ochtends. Zodra ik dan bij de bushalte sta en me afvraag waarom ik de aankomsttijden op het bord niet kan lezen, weet ik weer waarom ik die bril nodig heb 😉
Romy schrijft over.. Outfit | Roze jurk met bloemen
Mooie foto bij deze blog!
Snap het niet, de vriendin moet stekeblind naar de boot zijn gegaan en vervolgens stekeblind naar huis…dat merk je toch, zou ik zeggen.
Tenzij.
Tenzij de vriendin contactlenzen draagt en de bril alleen moet pakken bij het opstaan, net zoals dat vroeger voor de eveneens stekeblinde mij gold met m’n min 10 links en min 11 rechts.
Is het niet verrukkelijk paradoxaal dat andermans ongemak jou een leuke blog bezorgt? Nou en of!
Haha, ik moest stiekem wel even lachen om dit verhaal. En -9 joh, pfffoe dat is veel. Ik heb zelf -4,5 en ben al zo blind als een kip, laat staan als je -9 hebt. Ik kan zonder bril al niet eens de trap af haha. Gelukkig heeft ze haar bril inmiddels weer terug! :’)
Sandra schrijft over.. Video | Indonesië: Bali 2017
Auteur
Haha ja dat is al echt een sterkte waarbij je moet ‘overleven’ als je even geen lenzen/bril draagt! Laat staan als je -9 hebt!
Auteur
“Hmmm, iets klopt er niet..” haha grappig dat je dan thuis blijkbaar nog niet in de gaten hebt dat je je bril niet op hebt en dat dat dan zo pijnlijk duidelijk wordt bij de bus 😉