Dat noemen ze kamperen… Mee naar de Ardennen, deel 2!

Het is 02:00 en het is stil op het terrein. Hoezo is het stil op het terrein? Het is kamp en de leerlingen zijn allemaal rond de 15 jaar.  Tevreden besluit ik dan ook maar om richting mijn bed te gaan. Zachtjes sluip ik langs de tenten, waar ik de leerlingen zwaar hoor ademen. Wat een chill begin zeg!

Even later gooi ik een muntje van 50 cent in het kastje van mijn douche. Zorgvuldig heb ik al mijn kleren in het uiterste hoekje op het bankje geduwd, maar direct zie ik dat dit geen enkel verschil maakt. Een méga straal komt uit de douche, zo eentje waarbij je het door de miezerige spetters direct ijskoud hebt. Ik hups op mijn tenen, wachtend tot het water warm wordt. Op mijn slippers staat inmiddels een laagje water. Ah well, kamperen heet dat.

Na mijn mini-shampoo boven mijn hoofd te hebben leeggeknepen, ontspan ik door het warme water. Ik heb zin in deze week! Rond 02:20 stap ik de caravan binnen en binnen vijf minuten slaap ik. Truste!

(…)

Om 07:15 gaat de wekker en voor even word ik gedesoriënteerd wakker. Waarom lig ik met mijn kont in een kuil? Oja, ik lig op de bank van de caravan, check!

Ik kleed me om – vandaag wordt het een regenachtige dag -, pak mijn toilettas en loop richting het washok. Onderweg kom ik nog geen leerlingen tegen, die worden pas over 5 minuten gewekt. Ik maak me op, doe mijn haar en loop richting het terrein, waar mijn collega’s zich ondertussen ook verzamelen. “Goeiemorgen!”

Even later zit ik met twee collega’s in ons busje op weg naar de Spar. Het is zo’n 600 meter lopen, maar we willen er zeker van zijn dat we er voor de eerste leerlingen zijn. Ze hebben net allemaal €5 gekregen om de boodschappen van vandaag te halen. Ondanks dat we ze op het hart gedrukt hebben dat alcohol niet is toegestaan, besluiten we om dit nog even aan de caissière te vertellen, zodat ze dat eventueel kan weigeren.

Rond 07:55 komen we bij de Spar aan en zien we dat deze nog dicht is. Ouvert: 08:30h. Nee hè, dat meen je niet! Een collega die al jaren meegaat met deze reis lacht wat schaapachtig: “o, oja zoiets kan ik me inderdaad wel herinneren.” Oei, we hebben de leerlingen verteld dat ze vanaf 08:00 boodschappen kunnen doen. Na zo’n 10 minuten komen de eerste leerlingen aansjokken. “Wat is dit? Is hij nog niet open? Nee, hè! Had ik nog kunnen douchen!” Sip nemen ze plaats op de bankjes tegenover de supermarkt. Hoewel ik het lullig vind voor de leerlingen, kan ik er ook wel weer om lachen. Als dit het ergste is… 😉

Rond 09:30 heeft iedereen gegeten en staan we met twee groepen klaar om te vertrekken. Mijn groep gaat kanovaren, de andere groep gaat klimmen. “Jongens, hebben jullie allemaal kleding aan dat nat mag worden? Waardevolle spullen niet mee? Oké, daar gaan we!” We wensen de andere groep een fijne dag en lopen richting de busjes die ons naar de kanoverhuur gaan brengen.

Even later stappen we in de kano’s. Het zijn van die open kano’s waar je met drie personen in kunt. Samen met twee collega’s (ter illustratie: van die jij bent zeker de leukste thuis-types) stap ik in onze kano. “We gaan naar rechts, naar réchts!” Brult één van mijn collega’s. Enthousiast beginnen de leerlingen te peddelen. “Huh, dit lukt niet hoor. Dit is keihard tegen de stroom in!” Op het moment dat onze boot in het water glijdt, zegt mijn collega: “O, oja sorry, toch naar links!” Lachend hou ik mijn handen boven mijn hoofd met een verontschuldigende “sorry jongens, ik hoor er niet bij”-blik in mijn ogen.

Een half uur later is iedereen natgespat, omgeduwd en achternagezeten. Ik had het kunnen weten. Hoezo rustig van de omgeving genieten, chill in het water peddelen? Om met die boten! Even later wankelt onze boot ook en vallen we zelf in het water. “NOOOO, ik heb mijn telefoon nog in mijn tas!!” Ik hoor het mezelf brullen en voor even kijkt iedereen me aan. “Serieus, mevrouw? Doet hij het nog?” Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, lekker voorbereid. “Sorry hoor jongens, ik heb ook een paar blonde haren!” zeg ik lachend. Gelukkig heb ik de telefoon in een apart tasje gestopt en is hij nog droog. Top actie dit, hahaha. Typisch ook wel 😉 Alles voor de blog, hè.

Na zo’n twee uur kanoën (“AAAAH, DAAR KOMEN DE DOCENTEN WEER, ZOEK DEKKING!”) komen we weer op de camping aan. Ik ben helemaal doorweekt en trek snel warme kleren aan. We hebben nu zo’n twee uur vrije tijd voordat we met de volgende activiteit beginnen. De leerlingen spelen kaartspelletjes en rommelen wat in hun tenten. Na een uur komt ook de groep van het klimmen weer terug en iedereen luncht even wat. “Nee hè, ons brood is nu alweer op,” hoor ik sommige leerlingen zeggen. “Wij hebben nog wel pannenkoeken, wil je wat van ons?” Het lost zich allemaal vanzelf op.

Na een uur verzamelen we de leerlingen van onze groep voor de oriëntatietocht. De lucht betrekt en al snel kleurt het donkergrijs in de Ardennen. Het is indrukwekkend om te zien! We krijgen een boekje met een beschrijving en een kompas in onze handen gedrukt. “Succes jongens en tot over 2, 3, 4, misschien wel 5 uur?” Wanhopig kijken de leerlingen mijn kant op. “Nee toch, mevrouw?” De heren van Outlive Experience antwoorden: “tja, het ligt helemaal aan jullie! Ik zal één keer voordoen hoe het kompas werkt.”

Na zo’n 10 minuten gaan we op pad. De regen stort inmiddels uit de lucht en mijn droge kleding is binnen een mum van tijd doorweekt. Ach ja, kamperen. We lopen een prachtige route door de heuvels, het bos en de kleine dorpjes rondom de camping. Voorop loopt een meisje die zéér gemotiveerd is om snel thuis te komen. In een recordtempo (iets meer dan 2 uur) arriveren we na een leuke wandeling weer op de camping. De andere groepen zijn ook al net terug.

Voordat we goed en wel zitten, komt er een leerling naar ons toe. “Eh, ik denk dat ik naar het ziekenhuis moet…”

Wordt vervolgd!